W sprawach o przyznanie uprawnień kombatanckich, zakończonych decyzjami o odmowie uwzględnienia zgłoszonego wniosku, przypisywanie przez organ administracyjny decydującego znaczenia informacjom wynikającym z treści zasobów archiwalnych, w sytuacji gdy z treści owych informacji nie wynikają okoliczności zaprzeczające twierdzeniom wnioskodawcy o jego pobycie w miejscu odosobnienia w rozumieniu art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. "b" lub "c" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./ nie znajduje prawnego uzasadnienia i pozostaje w sprzeczności z wymogami wynikającymi z treści art. 7, art. 8, art. 77 par. 1 i art. 80 Kpa.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Władysławy U. na decyzję Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 26 lipca 2000 r. (...) w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień kombatanckich - uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia 12 kwietnia 2000 r. (...); (...).
Decyzją z dnia 12 kwietnia 2000 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił przyznania Władysławie U. uprawnień kombatanckich.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podano, że na podstawie przedłożonych przez wnioskodawczynię dokumentów za udowodniony uznać należy fakt jej wysiedlenia podczas okupacji hitlerowskiej ze wsi W.-S. i przesiedlenia do miejscowości P. w okolicach W. Żaden ze świadków nie przedstawił jednak dowodu potwierdzającego fakt pobytu Władysław U. w hitlerowskim obozie przesiedleńczym w Ł. przy ul. Ł. nr 4.
Jako niewiarygodne uznał Urząd do Spraw Kombatantów pismo Urzędu Gminy i Miasta w L. z dnia 2 listopada 1995 r., które wprawdzie zawiera informację, że Władysława U. została wywieziona wraz z jej rodziną do obozu niemieckiego w Ł., ale nie wskazuje źródła pochodzenia tej informacji.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy Władysława U. powołała się na dowody potwierdzające jej pobyt w obozie, tj. na pismo z Archiwum w B., zaświadczenie z Gminy L., zeznania świadków oraz na ankietę do dowodów osobistych.
Decyzją z dnia 26 lipca 2000 r., wydaną na podstawie art. 22 ust. 1 w zw. z art. 21 ust. 1 w zw. z art. 4 ust. 1 pkt 1 lit. "b i c" ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach i niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego /Dz.U. 1997 nr 142 poz. 950 ze zm./, Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych utrzymał w mocy własną decyzję z dnia 12 kwietnia 2000 r.
W uzasadnieniu rozstrzygnięcia podano, że wnioskodawczyni ubiega się o przyznanie jej uprawnień z tytułu pobytu w obozie hitlerowskim w Ł. w okresie od 28 maja do września 1940 r. Wysiedlenie mieszkańców wsi W.-S. w dniu 28 maja 1940 r. jest faktem bezsprzecznym, potwierdzonym przez Główną Komisję Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Instytut Pamięci Narodowej Okręgową Komisję w B. w piśmie z dnia 15 lipca 1994 r., jednak dołączone do wniosku o przyznanie uprawnień dokumenty urzędowe, a mianowicie: zaświadczenie Archiwum Państwowego w Ł. z dnia 27 czerwca 1994 r., zaświadczenie Głównej Komisji Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Instytut Pamięci Narodowej z dnia 26 kwietnia 1994 r., jak również Archiwum Państwowe w B. w piśmie z dnia 29 lipca 1994 r., Archiwum Państwowe w T. Oddział we W. w piśmie z dnia 12 sierpnia 1994 r. i Główna Komisja Badania Zbrodni przeciwko Narodowi Polskiemu Instytut Pamięci Narodowej Okręgowa Komisja w B. w piśmie z dnia 15 lipca 1994 r., nie potwierdzają pobytu Władysławy U. wraz z rodzina. w wymienionym obozie. Oświadczenia świadków w osobach: Lucyny K., Stanisławy R. i Józefa N. nie stanowią wystarczającego dowodu w sprawie, ponieważ brak jest dokumentów potwierdzających ich udział w opisywanych zdarzeniach.
W skardze skierowanej do Naczelnego Sądu Administracyjnego Władysława U. podała, że w 1994 r. zgłosiła się do Związku Wysiedlonych Ziemi Łódzkiej w Ł. w celu złożenia dowodów na potrzeby uzyskania uprawnień kombatanckich. Tam zażądano od niej zaświadczenia z Archiwum w Ł. potwierdzającego jej pobyt w obozie przy ul. Ł. w Ł. Z powodu braku dokumentów Archiwum nie wydało jej żądanego zaświadczenia. Potwierdzenia swojego pobytu w obozie szukała w archiwach na terenie całego kraju. Z B. otrzymała potwierdzenie wysiedlenia jej wsi w dniu 28 maja 1940 r. Niestety nie wymieniono tam jej nazwiska.