W przypadku prawomocnej odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu wydanej przez organ samorządowy organ nadzoru budowlanego nie może odmówić zatwierdzenia projektu i wydania pozwolenia na budowę tylko z tej przyczyny, że planowana inwestycja na danym terenie jest sprzeczna z planem zagospodarowania przestrzennego, chyba że projekt i lokalizacja inwestycji odbiega od decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu na rozprawie sprawy ze skargi "S." Spółki z ograniczoną odpowiedzialnością w P. na decyzję Wojewody K. z dnia 15 maja 1998 r. (...) w przedmiocie odmowy pozwolenia na budowę pawilonu handlowego - uchyla zaskarżoną decyzję; (...).
Decyzją 26 marca 1998 r. Kierownik Urzędu Rejonowego w J. odmówił skarżącej Spółce z o.o. "S." w P. zatwierdzenia projektu budowlanego i wydania pozwolenia na budowę pawilonu handlowego oraz parkingu na działce położonej w J. przy ul. PW oznaczonej nr ewid. 96/8 argumentując tym, iż inwestycja powyższa jest niezgodna z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego tej części miasta J. oraz brak jest uzgodnień projektu organem właściwym do s. ochrony środowiska tj. Wojewodą K. z uwagi na zakwalifikowanie inwestycji do mogących pogorszyć stan środowiska.
Od powyższej decyzji złożyła odwołanie skarżąca spółka wnosząc o jej uchylenie w całości i orzeczenie co do istoty sprawy przez wydanie pozwolenia na budowę. Uzasadniając wniosek pełnomocnik inwestora wskazał, w szczególności na bezzasadne stwierdzenie, że inwestycja ta jest niezgodna z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, skoro Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. dwukrotnie wypowiedziało się w tej sprawie potwierdzając zgodność z prawem decyzji Burmistrza Gminy i Miasta w J. o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu. Ponadto w odwołaniu wskazano na naruszenie przez organ I instancji przepisów o postępowaniu dowodowym w procedurze administracyjnej w związku z przeprowadzoną rozprawą przy udziale biegłego, bezzasadne zakwalifikowanie tej inwestycji do mogących pogorszyć stan środowiska oraz błędne twierdzenie, jakoby postanowienie z dnia 24 grudnia 1997 r. nakładające na inwestora obowiązek usunięcia nieprawidłowości stało się prawomocne.
Decyzją z dnia 15 maja 1998 r. Wojewoda K. na podstawie art. 35 ust. 1 pkt 1 lit. "a", ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję Kierownika Urzędu Rejonowego w J. Organ II instancji uznał część argumentów zawartych w odwołaniu za uzasadnione, jednak nie mogły mieć one decydującego wpływu na istotne rozstrzygnięcie w tej sprawie. W uzasadnieniu skazano. iż w art. 35 ust. 1 pkt 1 lit. "a" i "b" Prawa budowlanego ustawodawca nałożył na organ nadzoru architektoniczno-budowlanego obowiązek sprawdzenia zgodności projektu zagospodarowania działki z miejscowymi planami zagospodarowania przestrzennego i wymaganiami ochrony środowiska oraz z wymaganiami decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.
Z kolei ust. 3 i 4 art. 35 odnosi się między innymi do sytuacji, gdy projekt zagospodarowania działki jest niezgodny z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. W razie twierdzenia takiej niezgodności właściwy organ nakłada postanowieniem obowiązek usunięcia nieprawidłowości w ustawowym terminie, a po jego bezskutecznym upływie wydaje decyzję o odmowie udzielenia pozwolenia na budowę. Taki tryb postępowania zastosowany został przez organ I instancji. Ustalono bowiem, że przewidziana pod zainwestowanie działka nr 996/8 przeznaczona jest w obowiązującym miejscowym planie szczegółowym zagospodarowania przestrzennego budownictwa wielorodzinnego w J. /rejon ulic W. i P./, w ramach jednostki bilansowej "17MW" - pod lokalizację budynków wielorodzinnych, boisk, śmietnika, dróg i zieleni. W danej jednostce bilansowej plan ten nie przewiduje lokalizacji tego typu obiektów handlowych. Obiekty handlowe i usługi usytuowano natomiast na działkach nr 938/1, 939/1, 952, 954, 940/1 i 946, które wchodzą w skład jednostek bilansowych "3 AUC" i "18 AUC". Dokonując powyższych ustaleń organ I instancji uznał, że przedłożony projekt zagospodarowania działki jest niezgodny z cytowanym planem miejscowym. Plan ten zatwierdzony został uchwałą Rady Narodowej Miasta i Gminy w J. (...) opublikowaną w Dz.Urz. Woj. K. nr 8 poz. 109. Odmienny pogląd w tej sprawie wyraziło natomiast w swych decyzjach Samorządowe Kolegium Odwoławcze w K. Organ ten kierując się między innymi ustaleniami planu ogólnego jak i tym, że twórca planu tj. miejscowa rada, uchwalając plan ogólny zaakceptowała zmiany wprowadzone do planu szczegółowego /zlokalizowanie stacji redukcyjnej gazu w części przeznaczonej pod budynek wielomieszkaniowy, zmiana przebiegu dróg/ - nie dopatrzyło się sprzeczności decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu w świetle art. 34 ustawy o zagospodarowaniu przestrzennym. Ponadto organ ten podkreślił, że przedłożona plansza graficzna planu szczegółowego zawiera wprawdzie oznaczenia symboli jednostek bilansowych, jednak nie określa granic poszczególnych jednostek.