Dnia 5 lipca 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca Sędzia WSA Barbara Rymaszewska (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Sędzia WSA Jolanta Rosińska Protokolant specjalista Dominika Janicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 lipca 2013 roku sprawy ze skargi Z. K. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] nr [...] znak: [...] w przedmiocie obowiązku wykonania zaleceń ujętych w inwentaryzacji budowlanej przyłącza kanalizacji sanitarnej 1) oddala skargę, 2) przyznaje i nakazuje wypłacić z funduszu Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi adwokat B. K., prowadzącej Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ulicy A kwotę 295,20 złotych (dwieście dziewięćdziesiąt pięć 20/100) zawierającą w sobie należny podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu. LS
Decyzją z dnia [...], nr [...], [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł., na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. - Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. z 2000r., Nr 98, poz. 1071 ze zm., w skrócie K.p.a.), uchylił decyzję Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego dla Powiatu [...] [...] z dnia [...], Nr [...], nakładającą na M. M. obowiązek wykonania zaleceń ujętych w inwentaryzacji budowalnej przyłącza kanalizacji sanitarnej oraz zbiornika bezodpływowego na ścieki dla działki nr 999 przy ul. A 42 w G., w części dotyczącej terminu wykonania nałożonego obowiązku i orzekł nowy termin do dnia 30 listopada 2012r. oraz utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję w pozostałej części.
W toku postępowania ustalono, iż przedmiotowy obiekt budowlany został zrealizowany samowolnie w latach 80-tych ubiegłego wieku. Powyższych ustaleń nie kwestionuje żadna ze stron postępowania. Nadto, z protokołu z oględzin sporządzonego w dniu 16 listopada 2011 r. wynika, iż rzeczony obiekt budowlany usytuowany jest w narożniku działki nr ewid. 999, przy czym odległość płyty od drogi wynosi 81-85 cm, a od granicy działki Z. K. 92-95 cm, natomiast odległość wywiewki od drogi wynosi 176 cm, a od granicy skarżącego 154 cm. Niniejszy bezodpływowy zbiornik na nieczystości ciekłe posiada przykrycie górne płytą żelbetową prostokątną o wymiarach 130 x 230 cm, dwa włazy stalowe o średnicy 550 mm.
Następnie organ I instancji wskazał, iż stosownie do treści art. 103 ust. 2 ustawy Prawo budowlane przepisu art. 48 nie stosuje się do obiektów, których budowa została zakończona przed dniem wejścia w życie ustawy lub w stosunku, do których przed tym dniem zostało wszczęte postępowanie administracyjne, do takich obiektów stosuje się przepisy dotychczasowe. W tak ustalonym stanie faktycznym organ I instancji zastosował w odniesieniu do analizowanego obiektu budowlanego przepisy poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 24 października 1974r. Prawo budowlane.
Zgodnie z art. 40 ustawy Prawo budowlane z 1974r. w wypadku wybudowania obiektu budowlanego niezgodnie z przepisami, jeżeli nie zachodzą okoliczności określone w art. 37, właściwy terenowy organ administracji państwowej wyda inwestorowi, właścicielowi lub zarządcy decyzję nakazującą wykonanie w oznaczonym terminie zmian lub przeróbek, niezbędnych do doprowadzenia obiektu do stanu zgodnego z prawem.
Organ I instancji prowadził postępowanie wyjaśniające mające na celu ustalenie, czy w przedmiotowej sprawie powinna zostać zastosowana sankcja w postaci rozbiórki samowolnie zrealizowanego obiektu, co uregulowane zostało w art. 37 cyt. ustawy, czy też przy wykluczeniu ziszczenia się którejkolwiek z przesłanek określonych w ww. przepisie można wdrożyć procedurę naprawczą. Zgodnie z treścią art. 37 ust 1. ustawy z dnia 24 października 1974r. obiekty budowlane lub ich części, będące w budowie lub wybudowane niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie ich budowy, podlegają przymusowej rozbiórce albo przejęciu na własność Państwa bez odszkodowania i w stanie wolnym od obciążeń, gdy terenowy organ administracji państwowej stopnia powiatowego stwierdzi, że obiekt budowlany lub jego część znajduje się na terenie, który zgodnie z przepisami o planowaniu przestrzennym nie jest przeznaczony pod zabudowę albo przeznaczony jest pod innego rodzaju zabudowę, lub powoduje bądź w razie wybudowania spowodowałby niebezpieczeństwo dla ludzi lub mienia albo niedopuszczalne pogorszenie warunków zdrowotnych lub użytkowych dla otoczenia. Natomiast zgodnie z art. 37 ust. 2 ww. ustawy terenowy organ administracji państwowej stopnia powiatowego może wydać decyzję o przymusowej rozbiórce albo o przejęciu na własność Państwa bez odszkodowania i w stanie wolnym od obciążeń obiektu budowlanego lub jego części, będącego w budowie albo wybudowanego niezgodnie z przepisami obowiązującymi w okresie jego budowy, jeżeli jest to uzasadnione innymi ważnymi przyczynami poza wymienionymi w ust. 1.