Dnia 27 stycznia 2012 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Tomasz Zbrojewski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Protokolant asystent sędziego Jarosław Moraczewski po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 27 stycznia 2012 roku sprawy ze skargi J. K. na decyzję Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień do świadczenia pieniężnego 1. uchyla zaskarżoną decyzję; 2. zasądza od Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych na rzecz J. K. kwotę 100 (sto) złotych tytułem kosztów postępowania.
II SA/Łd 1197/11
U Z A S A D N I E N I E
W dniu 28 kwietnia 2011 r. J.K. wystąpił z wnioskiem o przyznanie uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej. W uzasadnieniu strona podała, że w dniu 27 października 1941 r. mieszkańcy wsi B. zostali zmuszeni do opuszczenia wioski, ponieważ na tamtych terenach został zorganizowany poligon wojskowy. Wnioskodawca wraz z rodziną został wyrwany ze środowiska i deportowany do miejscowości K. - 70 km od domu rodzinnego, gdzie musiał pracować i pomagać w pracach polowych u Niemca. Na wysiedleniu rodzina przebywała do dnia 2 marca 1945 r.
Decyzją z dnia [...] 2011 r. Kierownik Urzędu Do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, działając na podstawie art. 2 pkt 2 i art. 4 ustawy z dnia 31 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym przysługującym osobom deportowanym do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszę i Związek Socjalistycznych Republik Radzieckich (Dz.U. Nr 87, poz. 395 z późn. zm.) odmówił J.K. przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego z tytułu deportacji do pracy przymusowej.
W uzasadnieniu podjętej decyzji organ wskazał, że zebrany w toku postępowania materiał dowodowy potwierdza wysiedlenie strony i jej rodziny w czasie okupacji z miejsca stałego zamieszkania do miejscowości K., jednak nie potwierdza wykonywania pracy przymusowej.
We wniosku o ponowne rozpatrzenie sprawy J.K. wyjaśnił, że został wraz z rodziną wysiedlony i przeniesiony do gospodarstwa, zarządzanego przez Niemca, w którym pracował od świtu do mroku przy pracach polowych.
Pismem z dnia 30 czerwca 2011 r. J.K. został wezwany w celu przesłuchania w związku ze złożonym wnioskiem o przyznanie uprawnień do świadczenia pieniężnego.
W dniu 12 lipca 2011 r. J.K. oświadczył do protokołu, że wraz z rodziną został wysiedlony w dniu 27 października 1941 r. Rodzice strony pracowali w gospodarstwie rolnym Niemca, nikt ich nie pilnował, "pracowali, bo musieli żyć i jeść, po prostu dla zarobku". Rodzina nie kontaktowała się z mieszkańcami K., jednak strona nie pamięta zakazu kontaktowania się z innymi Polakami. "Niemiec dawał pieniądze, za które kupowali jedzenie".
Decyzją z dnia [...] 2011 r. Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych, na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 w zw. z art. 127 § 3 kpa, utrzymał w mocy decyzję własną.
W motywach rozstrzygnięcia organ ponownie wskazał, że z materiału dowodowego wynika, że rodzina skarżącego została wysiedlona z rodzinnej miejscowości B. do miejscowości K. Fakt wysiedlenia znajduje potwierdzenie w zaświadczeniu wydanym przez Archiwum Państwowe w Ł., Oddział w S., z którego wynika jednak, iż wysiedlenia miały związek z budową poligonu. Ponadto organ stwierdził, że w świetle oświadczenia strony należy uznać, że rodzina podejmowała pracę w celu zapewnienia bytu. Organ, nie kwestionując zatem okoliczności zmiany miejsca zamieszkania rodziny strony podczas okupacji niemieckiej, wskazał, że przesiedlenie mieszkańców B., nie miało związku z deportacją w celu wykonywania pracy przymusowej, a tylko przesiedlenie do pracy przymusowej daje podstawy do przyznania uprawnienia do świadczenia pieniężnego.