Dnia 5 maja 2016 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Arkadiusz Blewązka Sędziowie Sędzia NSA Anna Stępień (spr.) Sędzia WSA Barbara Rymaszewska Protokolant Specjalista Aleksandra Błaszczyk po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 5 maja 2016 roku sprawy ze skargi L. F. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie kary pieniężnej za nieprzekazanie odpadów oddala skargę. LS
Zaskarżoną decyzją z dnia [...]. nr [...]Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S., po rozpatrzeniu odwołania L.F., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą A utrzymało w mocy decyzję Burmistrza Gminy i Miasta S. z dnia [...], znak: [...].
Jak wynika z akt sprawy kolejno wydawanymi decyzjami z dnia: [...],[...] i [...]. Burmistrz Gminy i Miasta S. nakładał na L.F., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą o nazwie A, kary pieniężne za nieprzekazanie do regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych odebranych od właścicieli nieruchomości z terenu gminy S. zmieszanych odpadów komunalnych w I i II kwartale 2013 r. Powyższe decyzje były uchylane przez Samorządowe Kolegium Odwoławcze w S. odpowiednio decyzjami z dnia: [...],[...] oraz z dnia [...]., z uwagi na niewyjaśnienie przez organ I instancji istotnych okoliczności faktycznych związanych z możliwością przyjęcia odpadów komunalnych przez regionalną instalację do przetwarzania odpadów komunalnych, jak również nieuzasadnienie wysokości nałożonej na przedsiębiorcę kary pieniężnej.
Decyzją z dnia [...] Burmistrz Gminy i Miasta S. nałożył na L.F., prowadzącego działalność gospodarczą pod firmą A, karę pieniężną w wysokości 500 zł za nieprzekazanie do regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych odebranych od właścicieli nieruchomości z terenu gminy S. zmieszanych odpadów komunalnych w I i II kwartale 2013 r., argumentując, że przedsiębiorca naruszył wymagania określone w art. 9e ust. 1 pkt 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, bowiem nie przekazał w I i II kwartale 2013 r. Wynika to ze złożonych sprawozdań dotyczących odpadów komunalnych zebranych od właścicieli nieruchomości z terenu gminy S. do regionalnej instalacji do przetwarzania odpadów komunalnych. Przy ustalaniu wysokości kary zostały wzięte pod uwagę okoliczności wymienione w art. 9zc ustawy,a w szczególności fakt, że nie przekazano stosunkowo niewielkiej ilości opadów, jak również fakt, że nieprzekazane odpady zostały poddane recyklingowi, a przedsiębiorca działał w błędnym przeświadczeniu, iż postępuje w zgodzie z prawem, co pozwoliło na ustalenie kary na minimalnym poziomie.
W odwołaniu od tej decyzji L.F. wniósł o jej uchylenie i zarzucił naruszenie: art. 7 i 77 w związku z art. 107 § 1 k.p.a. poprzez nieprzeprowadzenie dowodu na okoliczność przekazywania zebranych odpadów komunalnych do RIOPK; art. 6 i 8 k.p.a. poprzez ich niezastosowanie; art. 25 ust. 1-4 ustawy z dnia 14 grudnia 2014 r. o odpadach poprzez jego niezastosowanie; art. 9l ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach poprzez ich niewłaściwe zastosowanie, art. 9e ust. 1 w/w ustawy w związku z art. 17 ustawy o odpadach poprzez ich niezastosowanie, art. 9zc ustawy poprzez jego niewłaściwe zastosowanie. Odwołujący podkreślił, że sprawozdania, na których organ oparł ustalenia faktyczne, zostały wypełnione tak, że wynika z nich, iż odpady poddane zostały recyklingowi. Jednak w rzeczywistości odpady nie zostały przetworzone, a w chwili obecnej przekazywane są do RIPOK, na co wskazują załączone karty przekazania odpadów. Rozbieżność stanu faktycznego z informacjami wynikającymi ze złożonych sprawozdań wynika z tego, że konieczne jest wpisanie do nich kodu, który wskazuje na to, jakie działania zostały podjęte w stosunku do odpadów. Brak jest jednak możliwych do wpisania symboli innych niż te, które wskazują na przeprowadzenie procesu recyklingu. Z racji tego zaś, że formularz musiał być wypełniony zgodnie z wymaganiami, odwołujący był zmuszony wpisać kod odpowiadający recyklingowi. Podkreślił także, że we wskazanym okresie odebrał od mieszkańców zmieszane odpady komunalne w ilości stosunkowo niewielkiej, przez co ich transport śmieciarkami był wówczas przedsięwzięciem ekonomicznie nieopłacalnym ze względu na dużą odległość do RIPOK. Dopiero w chwili obecnej zebrane odpady są przekazywane do odpowiedniej RIPOK, ponieważ została zebrana ich wystarczająca ilość, na co w sposób jednoznaczny wskazuje załączona dokumentacja. Takie działanie jest zgodne z powoływanym na wcześniejszym etapie postępowania udzielonym przez Wojewodę [...] pozwoleniem zintegrowanym mocą decyzji nr 46 z dnia 30 stycznia 2007 r., zgodnie z którym przedsiębiorstwo A jest uprawnione do zbierania zmieszanych odpadów komunalnych o kodzie 200301 na terenie składowiska w M. Zgodnie z treścią zezwolenia przedsiębiorstwo przyjmuje odpady do zbierania i magazynuje je do czasu, aż uzbiera wystarczającą ich ilość. Dopiero wówczas odbywa się transport odpadów do instalacji regionalnej, tak jak ma to obecnie miejsce. Niewłaściwe było zatem zastosowanie art. 9l ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach w związku z art. 38 ust. 2 pkt 2 ustawy o odpadach, ponieważ nakaz przekazywania zebranych odpadów do RIPOK nie jest bezwzględny, a wskazane powyżej regulacje wymieniają sytuacje, kiedy nie ma takiego obowiązku. Ponadto przesłanki, których spełnienie pozwala na magazynowanie odpadów w instalacji zastępczej, znajdują się w art. 25 ust. 4 ustawy o odpadach. Można tak postąpić w celu zebrania odpowiedniej ilości odpadów, jeśli wymagają tego procesy organizacyjne, a właśnie tak miało to miejsce w przedmiotowej sprawie. Użyty przez organ wyznacznik, że ilość odpadów przekraczała pojemność jednego pojazdu transportującego je do RIPOK jest powierzchowny, ponieważ taki transport jest przedsięwzięciem skomplikowanym, a koszty przewozu maleją wprost proporcjonalnie do ilości transportowanych odpadów.