Dnia 20 kwietnia 2010 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.) Sędziowie Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Protokolant Asystent sędziego Beata Czyżewska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 20 kwietnia 2010 roku sprawy ze skargi E. W. i M. W. na decyzję [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w Ł. z dnia [...] nr [...], znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki 1. oddala skargę, 2. przyznaje adwokatowi S. K. prowadzącemu Kancelarię Adwokacką w Ł. przy ul. [...], kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa, 80/100) złotych, obejmującą podatek od towarów i usług oraz kwotę 34 (trzydzieści cztery) złotych, stanowiącą opłatę skarbową od pełnomocnictw, łącznie kwotę 326,80 (trzysta dwadzieścia sześć i 80/100) złotych, tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu skarżącym E. W. i M. W. i nakazuje wypłacić powyższą kwotę adwokatowi S. K. z funduszów Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi.
Decyzją z dnia [...]r. Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w R. działając w oparciu o art. 48 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994r. Prawo budowlane (Dz.U. z 2008r., Nr 156, poz. 1118 ze zm.) i art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz.U. Nr 98, poz. 1071 ze zm.) nakazał E. i M. małż. W. rozbiórkę dwóch pomieszczeń, ubikacji o wymiarach 1,75 m x 3,45 m oraz łazienki o wymiarach 2,15 m x 3,45 m, dobudowanych do budynku mieszkalnego na działce oznaczonej nr 240 w B.
W uzasadnieniu organ zaznaczył, iż stosownie do art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego, roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę z zastrzeżeniem art. 29 i art. 30 tej ustawy. Wyjaśnił, iż przeprowadzone przez inwestora prace rozpoczęły się we wrześniu 2008 roku, do dnia kontroli, która miała miejsce w dniu 3 października 2008r., wykonano ściany z cegły ceramicznej o wysokości 2,75 m, nad ubikacją wykonano strop żelbetowy. Organ podał, iż z pisma Urzędu Miasta w B. z dnia 15 kwietnia 2009r. wynika, iż rozbudowa przedmiotowego budynku jest niezgodna z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego z uwagi na niedopełnienie warunków określonych w §12 ust. 39 pkt 2g planu, który stanowi, iż w zabudowie pierzejowej i pierzejowej nieciągłej obowiązują:
- wysokość budynków w pierzejach od 2 do 3 kondygnacji, w tym najwyższa kondygnacja w poddaszu użytkowym;
- połacie dachowe budynków symetryczne i o nachyleniu od 40 do 100 %. Nadto teren inwestycji usytuowany jest w obszarze zakwalifikowanym do zabudowy nieciągłej w myśl §12 ust. 39 pkt 2f planu - zabudowa pierzejowa i pierzejowa nieciągła na głębokości minimum 8 i do 16 m licząc od obowiązującej linii zabudowy.
Reasumując poczynione ustalenia stanu faktycznego Inspektor wskazał, iż stosownie do art. 48 w/w ustawy właściwy organ nakazuje rozbiórkę obiektu budowlanego lub jego części, będącego w budowie lub wybudowanego bez wymaganego pozwolenia na budowę w sytuacji, gdy nie jest możliwa legalizacja samowoli w związku z ustaleniem, iż zrealizowana inwestycja nie jest zgodna z założeniami obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
W terminie prawem przewidzianym odwołanie od powyższej decyzji złożyli E. i M. małż. W. wnosząc o uchylenie dotychczasowego rozstrzygnięcia i wydanie decyzji na dokończenie robót budowlanych przy remoncie budynku, mając na względzie interes społeczny i słuszny interes obywateli. Odwołujący podnieśli, iż prace jakie przeprowadzili mieszczą się w pojęciu remontu w ramach, którego przebudowali pokój mieszkalny na łazienkę i ubikację. Wskazując na swoją ciężką sytuację finansową podkreślili, iż plan miejscowy przewiduje zabudowę od 2 do 3 kondygnacji, a takiego obiektu odwołujący nie są w stanie wybudować z uwagi na brak finansów.
Decyzją z dnia [...]r. [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w Ł. na podstawie art. 138 §1 pkt 1 ustawy Kodeks postępowania administracyjnego, utrzymał w mocy decyzję organu I instancji.