Dnia 23 stycznia 2013 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodnicząca: Sędzia WSA Joanna Sekunda-Lenczewska Sędziowie: Sędzia WSA Czesława Nowak-Kolczyńska (spr.) Sędzia WSA Jolanta Rosińska Protokolant: specjalista Dominika Janicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 stycznia 2013 roku sprawy ze skargi S. G. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w S. z dnia [...] nr [...] w przedmiocie odmowy uchylenia decyzji w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia 1) oddala skargę; 2) przyznaje i nakazuje wypłacić ze Skarbu Państwa - Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi radcy prawnemu B. R., prowadzącemu Kancelarię Radcy Prawnego w S. przy ulicy [...] kwotę 240 (dwieście czterdzieści) złotych powiększoną o podatek od towarów i usług tytułem kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej skarżącemu z urzędu. LS
Zaskarżoną decyzją z dnia [...] nr [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Ł. utrzymało w mocy decyzję Wójta Gminy C. z dnia [...] nr [...] odmawiającą uchylenia decyzji własnej z dnia [...] w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie elektrowni wiatrowej.
Na podstawie akt sprawy ustalono, że decyzją z dnia [...] nr [...] Wójt Gminy C. określił środowiskowe uwarunkowania zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie elektrowni wiatrowej o mocy 2,0 MW wraz urządzeniami towarzyszącymi, na działce o nr ewid. 222, obręb [...].
W dniu [...] S. G. wystąpił z wnioskiem o wznowienie na podstawie art. 145 § 1 pkt 4 k.p.a. postępowania w sprawie zakończonej opisaną wyżej decyzją ostateczną z dnia [...]. Wnioskodawca zarzucił, że organ pominął jego osobę przy wydawaniu decyzji ostatecznej, a elektrownie wiatrowe z uwagi na odległość położenia oraz wytwarzany hałas wpływają niekorzystnie na jego nieruchomości położone w miejscowości S. nr [...] oraz na jego komfort życia. Po uruchomieniu elektrowni wiatrowej pojawiły się wibracje, zakłócenia elektryczne i promieniowanie, czego dowodem jest pojawianie się na ekranie telewizora widocznego paska, jak również ciągle słyszalny natrętny dźwięk przypominający dźwięk wydawany przez nisko lecący samolot. Położenie jego nieruchomości w obszarze oddziaływania elektrowni wskazuje, zdaniem skarżącego, na to, że powinien on posiadać przymiot strony w rozumieniu art. 28 k.p.a..
Postanowieniem z dnia [...] nr [...] Wójt Gminy C. wznowił postępowanie we wskazanej sprawie.
W toku postępowania S. G. wnosił o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego w celu ustalenia poziomu hałasu, infradźwięków, wibracji, promieniowania i innych czynników oddziaływania elektrowni wiatrowych zlokalizowanych na terenie gminy C. na jego nieruchomość oraz przeprowadzenie oględzin jego nieruchomości i nieruchomości, na których ustawione są turbiny wiatrowe. Wyjaśnił, że swój interes prawny wywodzi z ochrony własności przed uciążliwościami i zagrożeniami spowodowanymi lokalizacją turbiny wiatrowej, tj. z art. 140 i 144 Kodeksu cywilnego.
Decyzją z dnia [...] nr [...] Wójt Gminy C. odmówił uchylenia decyzji własnej z dnia [...] nr [...] w sprawie środowiskowych uwarunkowań zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie elektrowni wiatrowej. W toku wznowionego postępowania, w oparciu o ustalenia raportu o oddziaływaniu przedsięwzięcia na środowisko oraz mapy akustyczne, jak i mapę pochodzącą z Powiatowego Ośrodka Dokumentacji Geodezyjnej i Kartograficznej w W., z naniesionymi danymi dotyczącymi odległości pomiędzy elektrowniami wiatrowymi, a nieruchomościami skarżącego organ ustalił, iż nieruchomość skarżącego położona w miejscowości S. [...] (nr ewid. działki 344/2), zlokalizowana jest w odległości 689,70 m od elektrowni wiatrowej. Normy hałasu określone w rozporządzeniu Ministra Środowiska z dnia 14 czerwca 2007 r., w sprawie dopuszczalnych poziomów hałasu w środowisku (Dz. U. nr 120, poz. 826) nie zostały przekroczone w stosunku do działki 344/2, a organy opiniujące nie znalazły przeciwwskazań do wydania decyzji. Organ nie uwzględnił wniosku o przeprowadzenie dowodu z opinii biegłego, bowiem w sprawie nie wystąpiły wątpliwości wymagające wiadomości specjalnych. Nie zgodził się też ze stanowiskiem wnioskodawcy, iż w przedmiotowej sprawie interes prawny można wywodzić z art. 140 i 144 k.c., gdyż warunkiem ich zastosowania jest ustalenie że doszło do korzystania z nieruchomości ponad przeciętną miarę i w tym zakresie wnioskodawca może kierować roszczenia do sądu powszechnego. Za gołosłowne uznał twierdzenia wnioskodawcy o negatywnym wpływie elektrowni na jego życie i zdrowie w sytuacji gdy nie przedłożył na tę okoliczność żadnych dowodów.