Dnia 29 maja 2018 roku Wojewódzki Sąd Administracyjny w Łodzi - Wydział II w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Zygmunt Zgierski, Sędziowie Sędzia WSA Barbara Rymaszewska, Sędzia WSA Sławomir Wojciechowski (spr.), , Protokolant Referent stażysta Aleksandra Banasiak, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 29 maja 2018 roku sprawy ze skarg T. B., S. C., B. B. i M. K. na uchwałę Sejmiku Województwa Łódzkiego z dnia 22 grudnia 2009 r. nr XLIX/1444/09 w sprawie podziału Województwa Łódzkiego na obwody łowieckie. 1. stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały w zakresie: a) ze skargi T. B. co do obwodu łowieckiego numer [...] w części obejmującej działki o numerze ewidencyjnym: [...], [...], [...], [...], b) ze skargi S. C. co do obwodu łowieckiego numer [...] w części obejmującej działkę o numerze ewidencyjnym [...] i co do obwodu łowieckiego numer [...] w części obejmującej działkę o numerze ewidencyjnym [...], c) ze skargi B. B. co do obwodu łowieckiego numer [...] w części obejmującej działkę o numerze ewidencyjnym [...] i co do obwodu łowieckiego numer [...] w części obejmującej działki o numerach ewidencyjnych: [...] i [...], co do obwodu łowieckiego numer [...] w części obejmującej działki o numerach ewidencyjnych: [...], [...] i [...], d) ze skargi M. K. co do obwodu łowieckiego nr [...] w części obejmującej działki o numerach ewidencyjnych: [...], [...], [...] i [...]; 2. zasądza od Sejmiku Województwa Łódzkiego na rzecz T. B., S.C., B. B. i M. K. kwoty po 300 (trzysta) złotych dla każdej z tych osób tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego. a.bł.
W dniu 22 grudnia 2009 r. Sejmik Województwa Łódzkiego, działając na podstawie art. 18 pkt 20 ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 913, ze zm.; dalej jako: "u.s.w.") oraz art. 7, art. 27 ust 1 i 2 ustawy z dnia 13 października 1995 r. - Prawo łowieckie (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz 1295, ze zm.; dalej jako: "prawo łowieckie") podjął uchwałę nr XLIX/1444/09 w sprawie podziału Województwa Łódzkiego na obwody łowieckie (Dz. U. Woj. Łódz. z 2010 r. nr 22, poz. 145, ze zm.).
Pismem z dnia 22 listopada 2017 r. T. B. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi skargę na powyższą uchwałę, zaskarżając ją w części dotyczącej obwodu łowieckiego nr [...] określonego w załączniku do uchwały, zarzucając sprzeczność z prawem powstałą w związku z wejściem w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 lipca 2015 r. w sprawie o sygn. akt P 19/13. Skarżący wniósł o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały i zasądzenie na jego rzecz kosztów postępowania.
Skarżący podał, że w dniu 24 października 2017 r. do Sejmiku wniósł wezwanie do usunięcia naruszenia prawa. Dnia 8 listopada 2017 r. w odpowiedzi doręczono skarżącemu pismo Przewodniczącego Sejmiku Województwa Łódzkiego oznaczone RŚI.7131.38.2017.SW odmawiające zmiany bądź uchylenia skarżonego aktu.
W uzasadnieniu skargi skarżący wyjaśnił, że mocą zaskarżonej uchwały utworzono między innymi obwód nr [...] administrowany przez Koło Łowieckie S.. Na terenie tego obwodu znajdują się działki rolne o nr [...], [...], [...] i [...], nr księgi wieczystej [...], których właścicielem jest skarżący. Następnie skarżący wskazał, że podstawą prawną podjęcia uchwały Sejmiku nr XLIX/1444/09 był art. 27 ust. 1 prawa łowieckiego, który w dniu 22 stycznia 2016 r. utracił moc obowiązującą w związku z wejściem w życie wyroku Trybunału Konstytucyjnego z dnia 10 lipca 2014 r. W wyroku tym Trybunał Konstytucyjny stwierdził niezgodność art. 27 ust. 1 prawa łowieckiego z art. 64 ust. 1 i ust. 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP polegającą na upoważnieniu do objęcia reżimem obwodu łowieckiego nieruchomości bez zapewnienia jej właścicielowi odpowiednich środków ochrony praw w sytuacji sprzeciwu wobec wykorzystywania należącej do niego nieruchomości na cele związane z organizacją i prowadzeniem polowań na zwierzęta. Skarżący podkreślił, że zaskarżona uchwała, została podjęta w sposób naruszający konstytucyjne prawa i wolności skarżącego, któremu nie została zapewniona prawnie skuteczna możliwość sprzeciwienia się włączeniu posiadanej nieruchomości do obwodu łowieckiego, jak wymaga tego art. 64 ust. 1 i ust. 3 w związku z art. 31 ust. 3 Konstytucji RP. Ponadto wskazano, że pozostawanie w obrocie prawnym powyżej wskazanej uchwały mimo braku istnienia podstawy prawnej oznacza istnienie stanu istotnego i rażącego naruszenia prawa, albowiem uchwała Sejmiku wywierająca bezpośrednie skutki prawne w sferze uprawnień i obowiązków osób trzecich (w tym skarżącego jako właściciela nieruchomości) nie może mieć charakteru samoistnego i zachowywać moc obowiązującą mimo tego, że podstawa do jego wydania odpadła, a zgodnie z orzeczeniem Trybunału Konstytucyjnego sposób wyznaczania obwodów łowieckich zastosowany przy jej podejmowaniu naruszał konstytucyjnie chronione uprawnienia właścicieli nieruchomości. Zdaniem skarżącego, rozmaite "stanowiska" wydawane w tej sprawie czy to przez Rządowe Centrum Legislacji, czy Ministerstwo Środowiska są nietrafne. Interpretacje takie nie stanowią obowiązującego źródła prawa i oparte są na błędnym założeniu, że uchwała dotycząca podziału województwa na obwody łowieckie miała charakter jednorazowy" i "skonsumowała się" po wejściu w życie. Taka interpretacja oznaczałaby, że wyrok Trybunału jest w istocie martwy i nie wywołuje żadnych skutków dla właścicieli nieruchomości, których prawa własności są naruszane. Skarżący wskazał także, że w orzecznictwie sądów administracyjnych utrwaliło się stanowisko, że przepis art. 27 ust. 1 prawa łowieckiego nie może być stosowany, poczynając od daty jego uchwalenia, gdyż od samego początku nie odpowiadał standardom konstytucyjnym, ingerując nieproporcjonalnie w prawo własności prywatnej, co z kolei prowadzi wprost do konieczności stwierdzenia na podstawie art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (t.j. Dz. U. z 2017 roku poz. 2188, ze zm.; dalej jako: "p.p.s.a."). nieważności uchwały wydanej w oparciu o ten przepis.