Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Jerzmanowice-Przeginia w przedmiocie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Jerzmanowice
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariusz Kotulski (spr.) Sędziowie: WSA Magda Froncisz WSA Mirosław Bator Protokolant: starszy sekretarz sądowy Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 24 października 2017 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego Kraków-Krowodrza w Krakowie na uchwałę Rady Gminy Jerzmanowice-Przeginia z dnia 27 lutego 2017 r., Nr XXXI/201/2017 w przedmiocie przyjęcia programu opieki nad zwierzętami oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Jerzmanowice-Przeginia w 2017 r. skargę oddala.

Uzasadnienie strona 1/6

Prokurator Rejonowy dla Krakowa - Krowodrzy w Krakowie w piśmie z dnia 12 lipca 2017r. wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Rady Gminy Jerzmanowice - Przeginia z dnia 27 lutego 2017 r., nr XXXI/201/2017 w przedmiocie określenia Programu dotyczącego opieki nad zwierzętami bezdomnymi oraz zapobiegania bezdomności zwierząt na terenie Gminy Jerzmanowice - Przeginia w 2017 roku, w zakresie obejmującym treść:

- § 12 programu dotyczącego zapewnienia całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadkach zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt,

- § 13 programu dotyczącego promowania prawidłowych postaw i zachować człowieka w stosunku do zwierząt,

- § 2 ust. 3, 4 i 5 programu, dotyczących określenia pojęć zwierzęta bezdomne, zwierzęta domowe oraz zwierzęta gospodarskie.

Zaskarżonej uchwale zarzucono rażące naruszenie przepisów prawa materialnego a to:

- art. 11 a ust. 2 pkt 8 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt

(Dz.U.2013.856) poprzez niewskazanie, pomimo takiego obowiązku ustawowego, w § 12

Programu konkretnego lekarza weterynarii zapewniającego całodobową opiekę weterynaryjną w przypadkach zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt;

- art. 7 i 94 Konstytucji, art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym, art. 11 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o ochronie zwierząt poprzez zawarcie w § 13 programu regulacji związanej z edukacją mieszkańców w zakresie opieki nad zwierzętami - co wykracza poza upoważnienie ustawowe;

- naruszenie § 137 rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie "Zasad techniki prawodawczej" (Dz.U.2016, poz.283.j.t.) w zw. z art. 11 a ww. ustawy poprzez powtórzenie w § 2 ust. 3, 4, 5 programu definicji zawartych kolejno w art. 4 pkt. 16,17 i 18 tej ustawy.

Na podstawie tych zarzutów wniesiono o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały w zaskarżonym zakresie.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że zaskarżona uchwała jest aktem prawa miejscowego. Organ podejmując uchwałę w przedmiocie programu opieki nad bezdomnymi zwierzętami i zapobiegania bezdomności zwierząt nie może pominąć żadnego z elementów wskazanych w art. 11a ust. 2 i ust. 5 u.o.z. Jest on zobowiązany do wyczerpania zakresu upoważnienia ustawowego przez uregulowanie wszystkich kwestii uznanych przez ustawodawcę za istotne, a uregulowanie to musi być dokonane w sposób kompleksowy, a zarazem precyzyjnie i konkretnie. Niewypełnienie tego obowiązku musi skutkować stwierdzeniem istotnego naruszenia prawa, powodującego nienależytą ochronę zwierząt, a w konsekwencji prowadzić do uznania nieważności całości uchwały.

Mając powyższe na uwadze stwierdzono, że w tym zakresie został naruszony art. 11 a ust. 2 pkt 8 u.o.z., który stanowi o obowiązku zapewnienia całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadkach zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt. Zgodnie z § 12 programu zapewnienie całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadku zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt realizowane będzie przez firmę JUKO Sp. z o.o. Strona skarżąca w tym miejscu podniosła, że dla wypełnienia delegacji ustawowej w tym zakresie konieczne jest wskazanie konkretnego lekarza weterynarii, zapewniającego całodobową opiekę weterynaryjną w przypadku zdarzeń drogowych. Wykładnia celowościowa przepisu art. 11 a u.o.z., który należy interpretować w powiązaniu z art. 11 tej ustawy, prowadzi do wniosku, że dla skutecznej realizacji zadań własnych gminy polegających na zapewnieniu opieki nad bezdomnymi zwierzętami oraz ich wyłapywaniu, jak również zapewnieniu opieki nad zwierzętami uczestniczącymi w zdarzeniach drogowych, właściwym jest określenie w sposób konkretny sposobu realizacji tych zadań, w związku z czym uchwała podejmowana na podstawie art. 11 a ustawy winna zawierać wskazanie konkretnego gospodarstwa rolnego, jak również podmiotu zobowiązanego do zapewnienia całodobowej opieki weterynaryjnej w przypadku wystąpienia zdarzeń drogowych z udziałem zwierząt. Za tym przemawiają formułowania, którymi posługuje się art.11 a u.o.z. Określenia "zapewnienie (...) miejsca", "wskazanie", "zapewnienie (...) opieki" niewątpliwie wymagają skonkretyzowania miejsc i podmiotów, które takiej opieki i schronienia udzielają.

Strona 1/6