Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Szkodzińska Sędziowie: WSA Joanna Człowiekowska (spr.) WSA Iwona Niżnik-Dobosz po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 26 września 2019 r. sprawy ze skargi M. L. i J. B. na postanowienie nr [...] Inspektor Nadzoru Budowlanego z dnia 6 czerwca 2019 r., znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania egzekucyjnego skargę oddala
Postanowieniem nr [...] z dnia 2 kwietnia 2019 r., znak: [...], Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. - Powiat Grodzki, po rozpatrzeniu wniosku zobowiązanych M. L. i J. B. z dnia 26 kwietnia 2018 r. odmówił umorzenia postępowania egzekucyjnego wszczętego na podstawie tytułu wykonawczego nr [...] z dnia 6 kwietnia 2018 r., w którym egzekwowane są obowiązki nałożone na ww. zobowiązanych oraz Gminę Miejską K. ostateczną decyzją [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. nr [...] z dnia 19.08.2016 r., znak: [...] W uzasadnieniu postanowienia organ wskazał, że nie zachodzi przesłanka umorzenia postępowania egzekucyjnego określona w art. 59 §1 pkt 5 u.p.e.a., albowiem obowiązek nałożony ww. decyzją nie jest niewykonalny. Trudności związane z postępowaniami eksmisyjnym i zasiedleniem kamienicy, nie stanowią podstawy faktycznej i prawnej umożliwiającej uznanie niewykonalności obowiązku o charakterze niepieniężnym.
Zażalenie na to postanowienie wnieśli M. L. i J. B., zarzucając mu naruszenie art. 59 § 1 pkt 5 u.p.e.a. poprzez jego błędną wykładnię i niewłaściwe zastosowanie polegające na uznaniu, że obowiązek o charakterze niepieniężnym, nałożony na zobowiązanych na mocy ostatecznej decyzji [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. nr [...] z dnia 19 sierpnia 2016 r.m jest wykonalny oraz wnosząc o jego zmianę i umorzenie postępowania na podstawie art. 59 § 1 pkt 5 u.p.e.a.
Postanowieniem nr [...] r. z dnia 6 czerwca 2019 r., znak [...] Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. uchylił zaskarżone postanowienie i umorzył w całości postępowanie pierwszej instancji prowadzone na podstawie art 59 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji w sprawie wniosku M. L. i J. B., zgłoszonego w piśmie z dnia 26 kwietnia 2018 r., o umorzenie postępowania egzekucyjnego prowadzonego na podstawie tytułu wykonawczego z dnia 6 kwietnia 2018 r. nr [...]. Organ II instancji wskazał, że w odpowiedzi na wniosek z dnia 26 kwietnia 2018 r. PINB wydał postanowienie nr [...] z dnia 1 kwietnia 2019 r. znak: [...], którym po rozpatrzeniu zarzutów w sprawie prowadzenia postępowania egzekucyjnego na podstawie tytułu wykonawczego nr [...], z dnia 6 kwietnia 2018 r., wniesionych przez zobowiązanych M. L. oraz J. B., orzekł o uznaniu zgłoszonego zarzutu za nieuzasadniony, a także postanowienie nr [...] z dnia 2 kwietnia 2019 r., którym odmówił umorzenia przedmiotowego postępowania egzekucyjnego.
W ocenie organu II instancji w sytuacji, gdy zobowiązany zgłasza zarzuty w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, równocześnie składając wniosek o umorzenie postępowania egzekucyjnej, organ egzekucyjny winien wydać jedno rozstrzygnięcie, na podstawie przepisów art. 34 u.p.e.a. Wniesienie bowiem przez zobowiązanego środka zaskarżenia, jakim są zarzuty, uruchamia postępowanie przed organem egzekucyjnym w celu ich rozpoznania na podstawie przepisów art. 34 u.p.e.a., który reguluje procedurę rozpatrywania zarzutów. Jak wynika z przepisów tego artykułu organ egzekucyjny po rozpatrzeniu zarzutów wydaje postanowienie w sprawie zgłoszonych zarzutów na podstawie art. 34 § 4 u.p.e.a. Artykuł ten jest podstawą rozstrzygnięcia zarówno w przypadku, gdy organ egzekucyjny uznaje zgłoszone zarzuty za nieuzasadnione, jak i wtedy, gdy zarzuty są uzasadnione. Zasadność zarzutów rodzi konieczność umorzenia postępowania egzekucyjnego albo zastosowania mniej uciążliwego środka egzekucyjnego (w przypadku uznania za zasadny zarzutu określonego w art. 33 § l pkt 8 u.p.e.a), co wynika wprost z brzmienia art. 34 § 4 u.p.e.a. Uznanie zarzutów za nieuzasadnione jednocześnie rozstrzyga o braku podstaw do umorzenia postępowania egzekucyjnego. Dlatego też uznać należy, iż w sytuacji, gdy zobowiązany zgłosił zarzut w sprawie prowadzenia egzekucji administracyjnej, polegający na niewykonalności obowiązku, wnosząc o umorzenie postępowania egzekucyjnego, organ egzekucyjny powinien był odnieść się do tego wniosku w postanowieniu w sprawie zgłoszonego zarzutu, wydanym na podstawie art. 34 § 4 u.p.e.a. Zgłaszając taki zarzut zobowiązany w istocie dąży bowiem do umorzenia wszczętego wobec niego postępowania egzekucyjnego. Wskazany przez PINB w skarżonym postanowieniu, jako podstawa prawna, art. 59 u.p.e.a, określający przesłanki i tryb umorzenia postępowania egzekucyjnego, nie ma zastosowania w przypadku wydawania rozstrzygnięć w związku ze zgłoszonymi przez zobowiązanego zarzutami. Zgodnie z art. 59 § 3 u.p.e.a w przypadkach, o których mowa § l i § 2, organ egzekucyjny wydaje postanowienie w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego, chyba że umorzenie postępowania egzekucyjnego następuje na podstawie art. 34 § 4. Z powyższego wynika, że postępowanie w sprawie zgłoszonych zarzutów nie jest tożsame z postępowaniem w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego. Odmienne są bowiem zarówno przesłanki będące podstawą materialnoprawną tych postępowań, warunki oraz terminy ich wszczęcia jak i sposób prowadzenia oraz zakończenia postępowania w tych sprawach. Postępowanie w sprawie zarzutów, zgłoszonych na podstawie art. 33 u.p.e.a uregulowane zostało w całości przepisami art. 34 u.p.e.a. Postępowanie to jest postępowaniem odrębnym od innych, prowadzących w ramach egzekucji, postępowań. Niedopuszczalne jest rozstrzyganie w sprawie zgłoszonych zarzutów w innym niż przewidziany do tego trybie np. w postępowaniu w sprawie umorzenia postępowania egzekucyjnego. Jeśli więc postępowanie zostało wszczęte na skutek zgłoszonego przez zobowiązanego zarzutu, to powinno toczyć się w trybie przewidzianym w art. 34 u.p.e.a. (por. wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gliwicach z dnia 15 lipca 2010 r. sygn. akt: I SA/G1 554/10, LEX nr 673197; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach z dnia 20 maja 2008 r. sygn. I SA/Ke 25/08, wyrok Wojewódzkiego Sadu Administracyjnego w Krakowie z dnia 10 czerwca 2011 r., sygn. I SA/Kr 597/11).