Decyzja wydana na podstawie art.40 ust. l ustawy z dnia 7.07.1994r. (t.j. z 2006r. Dz. U. nr 156, poz.1118 z późn. zm.) jest decyzją związaną, a więc organ, który wydał pozwolenie pa budowę jest zobowiązany do jej przeniesienia na rzecz innego podmiotu o ile tylko zostały spełnione wskazane w tym przepisie przesłanki. W konsekwencji organ administracyjny nie może odmówić przeniesienia decyzji o pozwoleniu na budowę, jeżeli tylko wnioskodawca przyjmuje wszystkie warunki zawarte w decyzji o pozwoleniu na budowę i złoży oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, a osoba uprawniona z decyzji będącej przedmiotem przeniesienia wyrazi zgodę na przeniesienie uprawnień wynikających z tej decyzji na inny podmiot. Ponieważ przeniesienie decyzji o pozwoleniu na budowę wiąże się tylko ze zmianą jednego z jej elementów tj. zmianą podmiotową po stronie adresata decyzji, to postępowanie wyjaśniające prowadzone przez organy administracyjne jest ograniczone wyłącznie do ustalenia istnienia przesłanek z art.40 ust. l ustawy z dnia 7.07.1994r. (t.j. z 2006r. Dz. U. nr 156, poz.1118 z późn. zm.), a jego stronami są jedynie podmioty, między którymi ma być dokonane przeniesienie decyzji (art.40 ust.3 cyt. ustawy).
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mariusz Kotulski (spr.) Sędziowie: WSA Ewa Rynczak AWSA Janusz Kasprzycki Protokolant: Beata Błach po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 stycznia 2008r. sprawy ze skargi J. F. i L. F. na decyzję Wojewody z dnia [...] w przedmiocie odmowy przeniesienia decyzji o pozwoleniu na budowę I. uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji, II. zasądza od Wojewody .... na rzecz skarżących kwotę 774 zł ( siedemset siedemdziesiąt cztery złote), tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu [...]. J. F. i L. F. złożyli wniosek o przeniesienie decyzji o pozwoleniu na budowę, wydanej dla K. S.
Starosta [...] decyzją z dnia [...] r. odmówił przeniesienia decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia [...] r., nr [...] wydanej dla K. S. na budowę zagrody agroturystycznej wraz z niezbędną infrastrukturą techniczną na działce nr [...],[...] oraz z przyłączem energetycznym na działkach nr [...],[...], wodociągowym i kanalizacji burzowej na działkach nr [...],[...] oraz kanalizacji sanitarnej na działce nr w obszarze pn. [...] w [...], w gminie [...].
Jako materialną prawną podstawę rozstrzygnięcia powołano art. 40 ust. 1 ustawy prawo budowlane. Podano, iż zgodnie z w/w przepisem wnioskodawcy oświadczyli, iż przyjmują na siebie wszystkie warunki zawarte w decyzji o pozwoleniu na budowę z dnia [...] r., przedłożyli: zgodę K. S. na przeniesienie przedmiotowej decyzji oraz oświadczenie o prawie do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.
Organ administracyjny wskazał, iż przedmiotowa inwestycja, objęta w/w decyzją została zlokalizowana na terenach przeznaczonych m.in. pod zabudowę agroturystyczną, zgodnie z ustaleniami miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, podjętego uchwałą nr [...] Rady gminy [...] z dnia [...] r. Z zapisu ([...]) tego planu wynika, iż prawo do prowadzenia inwestycji na w/w terenach posiadają jedynie osoby będące rolnikami, posiadające nieruchomości gruntowe na terenie powiatu [...].
Wnioskodawcy wezwani przez organ do wykazania, iż spełniają powyższe kryterium podmiotowe, stosownie do ustaleń m.p.z.p., odmówili uzupełniania złożonych dokumentów.
Wobec tego organ I instancji stwierdził, że wnioskodawcy nie będący rolnikami posiadającymi nieruchomości na terenie powiatu [...], nie są w stanie przyjąć warunków zawartych w decyzji o pozwoleniu na budowę. Według organu administracyjnego przeniesienie w/w decyzji wydanej osobie spełniającej kryteria zawarte w przedmiotowym planie zagospodarowania przestrzennego na osobę nie spełniającą tych warunków stanowiłoby naruszenie obowiązującego prawa.
Odwołanie od powyższej decyzji wnieśli J. F. i L. F. , zarzucając naruszenie przepisów prawa materialnego, a mianowicie:
- art. 40 ust. 1 ustawy prawo budowlane, przez jego błędną wykładnię,
- art. 4 w/w ustawy, przez jego niezastosowanie,
- art. 64 ust. 2 i 3 Konstytucji, przez ich niezastosowanie, a przez to nieuzasadnione przyjęcie, że odwołujący nie spełniają przesłanek wymaganych przepisami prawa dla przeniesienia decyzji o pozwoleniu na budowę.
W uzasadnieniu odwołania wskazali, że art. 40 ust. 1 ustawy prawo budowlane nie uprawnia organu do przeprowadzenia postępowania, jakie ma miejsce przed wydaniem decyzji o pozwoleniu na budowę, w którym to wymagane jest spełnienie przez wnioskującego jeszcze innych warunków.