Nie można postawić znaku równości między ustawowym pojęciem "doręczenia decyzji" według art. 146 par. 1 Kpa a pojęciem "wydania decyzji". Nie można także przyjąć, iż nastąpiło doręczenie decyzji, jeśli okoliczność ta nie została wykazana w postępowaniu wyjaśniającym, a faktu takiego się nie domniemywa.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał zasadność skargi Ewy K.-B. i Andrzeja B. na decyzję Wojewody (...) z dnia 24 kwietnia 1996 r. w przedmiocie zatwierdzenia planu realizacyjnego oraz pozwolenia na budowę i na podstawie art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ uchylił zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu instancji, a także - zgodnie z art. 55 ust. 1 tej ustawy - zasądził od Wojewody (...) na rzecz skarżących dziesięć złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Wójt Gminy K. decyzją z dnia 6 marca 1996 r., po wznowieniu postępowania na wniosek Ewy K.-B.:
1/ stwierdził, iż decyzja Burmistrza Gminy /../ w Z. z dnia 7 listopada 1990 r. w sprawie zatwierdzenia planu realizacyjnego i udzielenia pozwolenia na budowę kontenerowej oczyszczalni ścieków dla D.W. "K." w K.-N., stanowiącego własność kopalni "K." w K., została wydana z naruszeniem prawa;
2/ odstąpił od uchylenia decyzji wymienionej w pkt 1, ponieważ od chwili jej wydania upłynęło 5 lat /art. 146 par. 1 Kpa/.
Inną decyzją z dnia 6 marca 1996 r. Wójt Gminy K. umorzył jako bezprzedmiotowe postępowanie z wniosku Ewy K.-B. i Andrzeja B. o wstrzymanie robót budowlanych przy budowie oczyszczalni ścieków.
Od decyzji Wójta Gminy K., stwierdzającej naruszenie prawa przez decyzję z dnia 7 listopada 1990 r. w sprawie zatwierdzenia planu realizacyjnego i udzielenia pozwolenia na budowę oczyszczalni ścieków oraz odstępującej od uchylenia decyzji z dnia 7 listopada 1990 r., odwołali się sąsiedzi oczyszczalni: Ewa K.-B. i Andrzej B., lecz zaskarżona przez nich decyzja została utrzymana w mocy decyzją Wojewody (...) z dnia 26 kwietnia 1996 r. znak GPA 3756-IV-Kość-2/96; w uzasadnieniu decyzji Wojewoda stwierdził, iż skoro decyzja z dnia 7 listopada 1990 r., objęta wznowieniem postępowania, została doręczona stronie ponad 5 lat temu, to uchylenie jej nie mogło nastąpić.
Na decyzję Wojewody (...) złożyli skargę Ewa K.-B. i Andrzej B., wnosząc o jej uchylenie wraz z utrzymaną przez nią w mocy decyzją organu instancji oraz zarzucając, iż decyzja z dnia 7 listopada 1990 r. została wydana bez przedstawienia przez inwestora planu realizacyjnego, co naruszało obowiązujące wówczas przepisy art. 20- 25 prawa budowlanego z 1974 r. oraz par. 12- 14, 17 i 18 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony środowiska z dnia 20 lutego 1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego /Dz.U. nr 8 poz. 48 ze zm./. Ponadto, ich zdaniem, decyzja z dnia 7 listopada 1990 r. została wydana bez określenia kategorii uciążliwości, a co za tym idzie - minimalnych odległości inwestycji od sąsiednich budynków mieszkalnych, co narusza par. 10 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 3 lipca 1980 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki /skarżącym chodziło prawdopodobnie o rozporządzenie wydane przez Ministra Administracji, Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska - Dz.U. nr 17 poz. 62 ze zm./. Ponadto według skarżących decyzja narusza art. 53 prawa wodnego, art. 5 ust. 1 pkt 6 i ust. 2 prawa budowlanego z 1974 r. i art. 107 par. 1- 3 Kpa. Skarżący zarzucili również, że we wznowionym postępowaniu wnieśli o wstrzymanie wykonania decyzji o pozwoleniu na budowę, lecz ich wniosek nie został dotychczas załatwiony, a ponadto decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji w tej sprawie została uznana za nieważną przez Kolegium Odwoławcze przy Sejmiku Samorządowym w (...) w dniu 19 maja 1993 r., a zatem decyzja o pozwoleniu na budowę, wydana na podstawie nieważnej decyzji, powinna być wzruszona. Odmowa uchylenia decyzji nie mogła znaleźć uzasadnienia w art. 146 Kpa, skoro spóźnione rozpatrzenie wniosku o wznowienie postępowania zostało spowodowane wyłącznie opieszałością organu instancji. Sprzeczne z prawem - zdaniem skarżących - jest stanowisko organu II instancji, że braki w dokumentacji i brak stanowiska innych organów w sprawie pozwolenia na budowę nie mogły być przedmiotem rozpatrzenia w niniejszym postępowaniu o wznowienie postępowania, lecz mogą być rozpoznane w toczącym się postępowaniu dotyczącym pozwolenia na użytkowanie.