Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Joanna Tuszyńska (spr.) Sędziowie: Sędzia NSA Anna Szkodzińska Sędzia WSA Aldona Gąsecka- Duda po rozpoznaniu w trybie uproszczonym w dniu 8 sierpnia 2017r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego w [...] na postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 20 marca 2017 r., znak: [...] w przedmiocie uznania zarzutu i umorzenia postępowania egzekucyjnego uchyla zaskarżone postanowienie
Prezydent Miasta T. postanowieniem z dnia 27.01.2017 r., na podstawie art. 34 § 4 i § 5 w związku z art. 18 ustawy z dnia 17.06.1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (tj. Dz. U. z 2016 r. poz. 599) oraz art. 124 ustawy z dnia 14.06.1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r. poz. 23 ze zm.) oddalił zarzuty w przedmiocie postępowania egzekucyjnego wniesione przez N.M. .
W uzasadnieniu organ podał, że prowadzi postępowanie egzekucyjne dotyczące egzekucji należności niepieniężnej obowiązku dokonania na swój koszt rozbiórki tymczasowego obiektu budowlanego - kurnika zlokalizowanego na działce nr [...] obr. [...] przy ul. [...] w T. ze względu na upływ czasu oznaczony w pozwoleniu na budowę. Zobowiązana N.M. w dniu 28.10.2016 r., w oparciu o przepis art. 33 § 1 pkt 1 ustawy o postępowaniu egzekucyjnym w administracji, wniosła zarzuty, w których podała, że wskazany w tym tytule wykonawczym obowiązek nie istnieje.
Organ ustalił, że kurnik zlokalizowany na działce nr [...] obr. [...] przy ul. [...] w T. został wybudowany przez ówczesnego inwestora - W.B. , na podstawie ostatecznej decyzji Prezydenta Miasta T. nr [...] z dnia 26.10.1976 r., znak [...] . Podstawę prawną decyzji stanowił art. 29 ust. 1, 2 i 4 ustawy z dnia 24.10.1974 r. Prawo budowlane (Dz. U. 1974 r. Nr 38 poz. 229 ze zm.) oraz § 43 i § 44 ust. 1 rozporządzenia Ministra Gospodarki Terenowej i Ochrony Środowiska z dnia 20.02.1975 r. w sprawie nadzoru urbanistyczno-budowlanego (Dz.U. nr 8, poz. 48 ze zm.). Obowiązujące przepisy ustawy Prawo budowlane z 1974 r. rozróżniały jako obiekty budowlane stałe budynki oraz budynki tymczasowe (art. 2 ust. 1). Roboty budowlane, z wyjątkiem rozbiórek, można było rozpocząć po uzyskaniu pozwolenia na budowę (art. 28 ust. 1), które uprawniało do rozpoczęcia i wykonywania robót budowlanych (art. 29 ust. 1). Powołane wyżej rozporządzenie ustalało odrębnie warunki realizacji inwestycji dla budownictwa osób fizycznych (Dział 3), które z uwagi na fakt, że inwestorem budynku kurnika była osoba fizyczna, miały zastosowanie do wydania pozwolenia na budowę tego obiektu. Według § 44 ust. 1 pkt 1 pozwolenia na budowę wymagało m.in. wykonanie i rozbudowa stałych i tymczasowych budynków. Z kolei w myśl § 43 ust. 2 pkt 4 pozwolenie na budowę ustalało terminy, do których będą mogły istnieć obiekty budowlane realizowane jako tymczasowe.
W świetle powyższych uregulowań, w ocenie organu, nie było wątpliwości, że decyzja nr [...] z dnia 26.10.1976 r. miała czasowy charakter, a ówczesnemu inwestorowi udzielono pozwolenie na budowę kurnika jako obiektu tymczasowego, ustalając okres jego istnienia na 5 lat z możliwością jego prolongaty. W decyzji tej określono dodatkowo warunek do zgłoszenia obiektu do odbioru wraz z wymaganymi opiniami, przed rozpoczęciem jego użytkowania, w oparciu o § 43 ust. 2 pkt 4 lit. c. ww. rozporządzenia.