Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Aldona Gąsecka - Duda Sędziowie: AWSA: Kazimierz Bandarzewski AWSA: Janusz Kasprzycki(spr.) Protokolant: Anna Chwalibóg po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 28 stycznia 2008r. sprawy ze skargi A. M. S. S.A. w P. na decyzję Wojewody z dnia [...] nr [...] w przedmiocie sprzeciwu w sprawie wykonania robót budowlanych. skargę oddala.
Pismem z dnia [...] r. [...] S.A. z siedzibą w [...] dokonała zgłoszenia: "zamiaru budowy [...] sztuk ekspozerów reklamowych" w rejonie [...], ul. [...], ul. [...] w [...] na dz. Nr [...],[...] obr. [...],[...],[...],[...],[...],[...]obr. [...],[...] obr. [...],[...] obr. [...] jedn. ewid. [...].
Decyzją z dnia [...] r, znak: [...], wydaną na podstawie art. 30 ust. 6 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (tekst jednolity Dz. U. z 2003 r., Nr 207, póz. 2016 z późn. zm., zwanej dalej Prawo budowlane z 1994 r., art. 104 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (tekst jednolity Dz. U. z 2000 r., Nr 98, póz. 1071 z późn. zm., zwanej dalej w skrócie - k.p.a.), Prezydent Miasta [...] wniósł sprzeciw wobec zamiaru wykonania robót budowlanych polegających na budowie [...] sztuk ekspozerów reklamowych w rejonie [...] oraz [...], ul. [...], ul. [...] w [...] na dz. Nr [...],[...] Obr [...],[...],[...],[...],[...],[...] obr. [...][...] obr. [...][...] obr. [...] jedn. ewid. [...].
W uzasadnieniu tej decyzji Prezydent Miasta [...] wskazał, że z załączonego do zgłoszenia projektu przedmiotowego zamierzenia inwestycyjnego wynika, że pojedynczy ekspozer reklamowy składa się z ramy stalowej z 2 rur Ø 88,9 x 6,3 mm o wymiarach 1,50 x 2,50 m zamocowanej na fundamentach o wymiarach 0,30 x 1,00 m. Pomiędzy rurami zaprojektowano taflę ze szkła hartowanego grubości 6 mm.
Prezydent podniósł, że w art. 29 ust. 2 pkt 6 Prawa budowlanego z 1994 r. zwolnione z uzyskania obowiązku pozwolenia na budowę zostały roboty budowlane polegające na instalowaniu tablic i urządzeń reklamowych z wyjątkiem usytuowanych na obiektach wpisanych do rejestru zabytków.
Prezydent wskazał, że Prawo budowlane z 1994 r. nie definiuje pojęcia "instalowania". Posługując się zakresem słownika polskiego, zdaniem Prezydenta przyjąć należy, że są to roboty budowlane polegające na instalowaniu na istniejącym obiekcie w sposób rozłączny za pomocą śrub, wkrętów lub w sposób nierozłączny za pomocą spawu, klei, nitów itd. tego typu urządzeń reklamowych. Wykonywanie w określonym miejscu obiektu budowlanego takiego jak w/w urządzenia reklamowe stanowi, w ocenie Prezydenta, budowę, o której mowa w art. 3 pkt.6 ustawy Prawa budowlanego z 1994 r.
Za budowlę należy uznać między innymi wolnostojące trwale związane z gruntem urządzenia reklamowe. W art. 3 pkt 3 w/w ustawy do budowli zostały także zaliczone fundamenty pod urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową. Fundament nie został zwolniony z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę.
Zdaniem Prezydenta przedmiotowe zgłoszenie obejmuje budowę urządzeń reklamowych, które są budowlami, posiadają fundamenty, nie mogą być realizowane metodą instalowania, o której mowa w art. 29 ust 2 pkt 6 Prawa budowlanego z 1994 r., a tym samym nie są zwolnione z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę.