Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Paweł Darmoń (spr.) Sędziowie: WSA Jacek Bursa WSA Agnieszka Nawara-Dubiel Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 9 września 2016 r. sprawy ze skargi [...] Sp. j. [...] w N. na decyzję [...] Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w K. z dnia 10 marca 2016 r., znak: [...] w przedmiocie umorzenia postępowania I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. zasądza od [...] Komendanta Wojewódzkiego Państwowej Straży Pożarnej w K.na rzecz strony skarżącej [...] Sp. j. [...] w N. kwotę 597 (pięćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Komendant Miejski Państwowej Straży Pożarnej w K. decyzją z dnia 17 listopada 2015 r. nr [...] znak: [...] nakazał [...] Sp. z o.o. Sp. k. w K. wykonanie w budynku Hotelu [...] zlokalizowanym przy ul. [...] w K. obowiązków z zakresu ochrony przeciwpożarowej dotyczących: wyposażenia w instalację wodociągową przeciwpożarową - hydranty wewnętrzne z wężem półsztywnym o nominalnej średnicy węża 25 mm oraz zapewnienia wymaganego awaryjnego oświetlenia ewakuacyjnego - w terminie do dnia 31 grudnia 2016 r.
Pismem z dnia 22 grudnia 2015 r. od powyższej decyzji odwołała się spółka jawna "[...] Spółka Jawna [...] w N. W odwołaniu podniesiono naruszenie przepisów:
1. art. 41 Karty Praw Podstawowych Unii Europejskiej (Dz. U. UE. C. 2007.303.1) oraz art. 8 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 roku Kodeks postępowania administracyjnego, a więc prawa do dobrej administracji działającej w sposób bezstronny, fachowy, odbiurokratyzowany i budzący zaufanie uczestników postępowania do władzy publicznej, poprzez podejmowanie działań, które nie mogą usunąć występujący stan zagrożenia zdrowia lub życia ludzi - użytkowników budynków przy ul [...] w K. w czasie, który zapewni skuteczną ochronę prawną dla użytkowników budynku hotelu funkcjonującego w budynku przy ul. [...] w K,
2. art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 roku o Państwowej Straży Pożarnej poprzez brak wstrzymania eksploatacji obiektu budowlanego - budynku hotelu, pomimo, iż stwierdzone uchybienia mogą powodować zagrożenie życia ludzi,
3. art. 26 ust. 2 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 roku o Państwowej Straży Pożarnej poprzez wyznaczenie rocznego terminu na realizację obowiązków, które powinny podlegać natychmiastowemu wykonaniu.
Ponadto podniesiono, że zaskarżona decyzja nie została doręczona skarżącej spółce, pomimo, iż właściciel budynku przy ul. [...] w K. jest stroną niniejszego postępowania.
Następnie w dniu 20 stycznia 2016 r. do Komendy Wojewódzkiej Państwowej Straży Pożarnej w K. wpłynęło "Uzupełnienie odwołania" z dnia 20 stycznia 2016 r., w którym podniesiono, "że w budynku przy ul. [...] w K. prowadzona jest działalność hotelarska bez wymaganego prawem wpisu do Ewidencji Obiektów Hotelarskich Marszałka Województwa [...].
[...] Komendant Wojewódzki Państwowej Straży Pożarnej, jako organ II instancji w dniu 10 marca 2016 r., znak [...] na podstawie art. 27 ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o Państwowej Straży Pożarnej (Dz. U. z 2013 r., poz. 1340 z późn. zm.), art. 28, art. 138 § 1 pkt 3 ustawy z dnia 14 czerwca 1960 r. Kodeks postępowania administracyjnego (Dz. U. z 2016 r., poz. 23 z późn. zm.) w związku z art. 4 ust. 1a ustawy z dnia 24 sierpnia 1991 r. o ochronie przeciwpożarowej (z 2016, poz. 191) umorzył postępowanie odwoławcze.
W jej uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że obowiązkiem organu administracji jest w szczególności dokonanie ustaleń, kto jest stroną danego postępowania administracyjnego. Zgodnie z art. 28 k.p.a. stroną jest każdy, czyjego interesu prawnego lub obowiązku dotyczy postępowanie albo, kto żąda czynności organu ze względu na swój interes prawny lub obowiązek. W orzecznictwie sądowoadministracyjnym powstałym na tle powyższego przepisu wyrażono pogląd, że tylko przepis prawa materialnego stanowiący podstawę interesu prawnego stwarza dla określonego podmiotu legitymację procesową strony. Od interesu prawnego należy odróżnić interes faktyczny, który nie daje przymiotu strony. Interes prawny, którego istnienie warunkuje przyznanie osobie przymiotu strony w określonej sprawie, musi bezpośrednio dotyczyć sfery prawnej podmiotu. Brak bezpośredniości wpływu sprawy na sferę prawną osoby nie pozwala na jej uznanie za stronę. W praktyce interes prawny strony jest ustalany każdorazowo na podstawie norm prawa materialnego, które mogą znaleźć swoje zastosowanie w indywidualnej sprawie administracyjnej.