Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Iwona Niżnik-Dobosz Sędziowie : WSA Kazimierz Bandarzewski WSA Waldemar Michaldo (spr.) Protokolant : Małgorzata Piwowar po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 30 maja 2014 r. sprawy ze skargi Fundacji Ekologicznej "[...]" w T. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] z dnia 20 lutego 2013 r. nr [...] w przedmiocie ustalenia środowiskowych uwarunkowań dla przedsięwzięcia I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. określa, że zaskarżona decyzja nie może być wykonywana; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego w [...] na rzecz strony skarżącej Fundacji Ekologicznej "[...]" w T. kwotę 200 zł ( słownie: dwieście złotych ) tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Decyzją z dnia 23 listopada 2012 r. znak SO-OŚ.6220.50.2011 Prezydent Miasta Tarnowa ustalił środowiskowe uwarunkowania dla przedsięwzięcia polegającego na budowie: "Zakładu Termicznego Przekształcania Odpadów Komunalnych dla rejonu Tarnowa na działkach nr 187 obr 73 oraz nr 250/1 i 250/2 obr 74 przy ul. Cmentarnej w Tarnowie". W decyzji organ określił rodzaj i miejsce realizacji przedsięwzięcia, warunki wykorzystania terenu w fazie realizacji i eksploatacji przedsięwzięcia, wymagania dotyczące ochrony środowiska w dokumentacji wymaganej przy uzyskaniu decyzji, o której mowa wart. 72 ust. 1 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko. Ponadto organ zobowiązał inwestora do przeprowadzenia ponownej oceny oddziaływania inwestycji na środowisko na etapie postępowania o udzielenie pozwolenia na budowę, nałożył na inwestora obowiązki w zakresie zapobiegania, ograniczania i monitorowania oddziaływania przedsięwzięcia na środowisko. W decyzji zobowiązano inwestora do przedstawienia analizy porealizacyjnej w terminie 26 miesięcy od oddania przedsięwzięcia do użytkowania.
Od powyższej decyzji odwołanie wniosła Fundacja [....] w T. zarzucając organowi I instancji naruszenie art. 6, 7, 8, 11, 77, 80, 107 § 3 k.p.a. poprzez brak wszechstronnego wyjaśnienia sprawy oraz dokładnego zbadania wszystkich okoliczności faktycznych i prawnych. Ponadto odwołujący zarzucił naruszenie art. 66 ustawy z dnia 3 października 2008r. o udostępnianiu informacji o środowisku i jego ochronie, udziale społeczeństwa w ochronie środowiska oraz ocenach oddziaływania na środowisko, poprzez przyjęcie nieprawidłowo sporządzonego raportu o oddziaływaniu inwestycji na środowisko. W uzasadnieniu odwołania strona odwołująca podniosła m.in., iż pismami z dnia 17 stycznia 2012 r. oraz 30 sierpnia 2012 r. przedłożyła Prezydentowi Miasta Tarnowa ponad 60 zastrzeżeń i uwag dotyczących niezgodności przestawionych założeń i wniosków z Oceny oddziaływania na środowisko z odniesieniami do otoczenia technicznego, prawnego i środowiskowego projektu. Zdaniem Fundacji, tylko na kilka punktów otrzymano zadawalające wyjaśnienia ze strony organu prowadzącego postępowanie. Dla pozostałych uwag organ wraz z inwestorem przy ich wyjaśnianiu zastosowali swoiste uproszenia i pominięcia, co w sposób szczegółowy zostało udokumentowane w uzasadnieniu decyzji. Fundacja przypomniała, iż w jednej z uwag zgłoszonych przez nią pismem z dnia 17 stycznia 2012 r, wskazywany był brak w analizie technologicznej dotyczącej metod biologiczno - mechanicznego przetwarzania odpadów odniesień do zapisów projektu Rozporządzenia Ministra Środowiska z dnia 29 grudnia 2011 r. w sprawie mechaniczno-biologicznego przetwarzania zmieszanych odpadów komunalnych . Ponadto w dalszej części odwołania jego autor zarzuca, iż przedstawiony w punkcie 8.5. raportu opis warunków hydrogeologicznych zawiera informacje dotyczące Ziemi Tarnowskiej. Przedstawione informacje znajdują się na bardzo dużym stopniu uogólnienia i nie obrazują rzeczywistego stanu warunków hydrogeologicznych w miejscu lokalizacji planowanej inwestycji. Z innych źródeł wiadomo zaś zadnim Fundacji, że teren lokalizacji ZTPOK charakteryzuje się wysokim poziomem wód gruntowych. Zdaniem strony odwołującej się opis oraz analiza elementów przyrodniczych środowiska objętych zakresem przewidywanego oddziaływania planowanego przedsięwzięcia na środowisko powinno być adekwatne do stanu istniejącego na terenie planowanej inwestycji poparta istniejącą dokumentacją. W dalszej części odwołania podniesiono m.in., iż zgodnie z zapisami punktu 3.19 decyzji (str. 6) w ramach planowanej instalacji należy zaprojektować system kondensacji pary wodnej ze spalin. Na str. 24 decyzji organ wymienia ten system wśród głównych źródeł emisji do powietrza. Natomiast na stronie 54 decyzji organ pisze: "Instalacja kondensacji pary wodnej ze spalin nie ma wpływu na emisję zanieczyszczeń z ZTPOK do atmosfery." Fundacja zauważyła, iż w raporcie jednak nie zawarto nigdzie opisu systemu kondensacji pary wodnej ze spalin, założonych parametrów technicznych oraz oddziaływania na środowisko. W raporcie jedynie wspominano o systemie kondensacji pary wodnej w spalinach, jako rozwiązaniu opcjonalnym, uzależniając jego budowę od opłacalności instalacji. Zdaniem autora odwołania zdefiniowanie w raporcie opcjonalnego zastosowania instalacji kondensacji pary wodnej ze spalin powinno zostać uwzględnione w odniesieniu do wszystkich bilansów instalacji jak również oddziaływań środowiskowych. Przykładowo w rozdziale 7.1.5. w bilansie wody po stronie przychodów uwzględniono strumień wody z kondensacji (75 000 m3/rok), jednak - opcjonalnie - nie przedstawiono stosownej analizy i obliczeń w przypadku braku jej zastosowania (dodatkowe zapotrzebowanie na wodę z sieci wodociągowej). Dla porównania w bilansie energii instalacja kondensacji pary wodnej ze spalin została całkowicie pominięta, co jest całkowicie niezrozumiałe biorąc pod uwagę funkcje i cel jej zastosowania. Strona odwołująca podniosła, iż mimo deklaracji organu, że dane bilansowe paliwa, energii, wody i powietrza są poprawione (str. 46 decyzji), bilanse te nadal są niejasne i wymieszane pomiędzy sobą, a przede nie odzwierciedlają analizowanych wariantów pracy instalacji. W dalszej części odwołania zakwestionowano, iż oceną oddziaływania na środowisko nie została objęta jedna z najważniejszych składowych projektu budowy ZTPOK - instalacja suszenia osadów (vide: str. 1 decyzji). Fundacja podniosła m.in., iż w raporcie nie podano nawet podstawowych informacji na temat samej instalacji (wydajność, technologia suszenia, zabezpieczenia przeciwwybuchowe i p.poż). Strona odwołująca zwróciła uwagę, że suszenie osadów ściekowych oraz ich późniejsze magazynowanie wiąże się z dużym ryzykiem samozapłonu i/lub wybuchu mieszanki pyłowo-powietrznej. W ocenie Fundacji magazynowanie wysuszonych osadów w tak dużej ilości i przez tak długi okres czasu wiąże się z istotnymi ryzykami, zwłaszcza pożarowymi/wybuchowymi. Magazynowanie wysuszonych osadów posiada też ograniczenia związane z wysokością składowania w powiązaniu z wytrzymałością mechaniczną osadów. Stąd też sposób i pojemności magazynowania oraz system stosownych zabezpieczeń p.poż winny być w raporcie szczegółowo przedstawione. Fundacja zwróciła uwagę, iż suszarnia ta będzie zgodnie z zestawieniem zawartym w decyzji jedną z trzech zasadniczych instalacji w ZTPOK, i nie wchodzi tu dylemat dowolności jej budowy. Strona odwołująca za kuriozalne uznała rozwiązanie, w którym cała odprowadzona woda z wysuszonego osadu ściekowego dostarczona zostanie wraz z powietrzem pierwotnych do paleniska (str. 31 decyzji). Jej zdaniem analizując bilans wody do suszarni będzie kierowany mokry osad w ilości około 65 000 Mg/rok skąd po wysuszeniu do spalania trafi strumień 16 700 Mg/rok. Zgodnie z zapisami Raportu zawilgocone w wyniku suszenia powietrze o temperaturze 75°C będzie używane, jako powietrze pierwotne do spalania i będzie kierowane pod ruszt. W opisie technologicznym odwołująca się fundacja nie doszukała się informacji, w jaki sposób zastosowane rozwiązanie wpłynie na parametry procesowe spalania (np. współczynnik nadmiaru powietrza), zwymiarowanie komory paleniskowej oraz eksploatację instalacji. W odniesieniu do powyższego dla odwołującej się fundacji nie jest zrozumiałe zastosowanie instalacji suszenia osadów ściekowych, kiedy w przyjętych rozwiązaniach do komory spalania kierowany jest wysuszony osad (16 700 Mg/rok) i zawilgocone powietrze z suszarki (w tym około 48 000 m3/rok wody).W tej sytuacji, autor odwołania stawia pytanie, jaki wpływ na parametry oczyszczania spalin w technologii półsuchej będą miał tak duże ilości wody zawarte w spalinach?.