Żaden przepis obowiązującej w dacie podjęcia zaskarżonej decyzji ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie terytorialnym /t.j. Dz.U. 1996 nr 13 poz. 74 ze zm./ nie uprawnia radnego rady miasta i delegata sejmiku samorządowego województwa do składania skarg do Naczelnego Sądu Administracyjnego w sprawach indywidualnych rozstrzyganych w drodze decyzji administracyjnej.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Marka J. na decyzję Wojewody N. z dnia 6 lutego 1998 r. (...) w przedmiocie rozbiórki - skargę oddala.
Kierownik Urzędu Rejonowego w L. decyzją z dnia 10 listopada 1997 r. (...) wezwał Dyrekcję Okręgową Dróg Publicznych w K. do rozbiórki nieużytkowanych i nienadających się do remontu i odbudowy, ze względu na stan techniczny i przewidziane planem miejscowym zagospodarowania przestrzennego funkcje zagospodarowania terenu, obiektów budowlanych na działkach nr 217/1 i 217/2 w L., stanowiących pozostałość po byłej bazie Rejonu Dróg Publicznych w L. W motywach decyzji opartej na przepisach art. 67 ust. 1 w zw. z art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, odwołano się do poczynionych dnia 23 czerwca 1997 r. ustaleń na gruncie. Stwierdzono wówczas istnienie,- wskazanych w decyzji - wanny żelbetowej, fundamentu betonowego, kontenera stalowego- zbiornika pośredniego smoły i żelbetowego zbiornika smoły, jako pozostałości po zlikwidowanej bazie. Kierownik Urzędu zajął stanowisko, że nie ma możliwości wykorzystania tych obiektów, dla celów planu zagospodarowania przestrzennego Miasta zatwierdzonego uchwałą (...) Rady Miejskiej z dnia 24 kwietnia 1994 r., którą działki nr 217/1 i 217/2, przeznaczono pod usługi komunikacji samochodowej - UKS, zieleń izolacyjna /ZL/ oraz pod budowę drogi krajowej - (...). Uznał także, że obiekty nie są użytkowane od 1988 r. oraz, że ich stan techniczny budzi zastrzeżenia.
W odwołaniu od tej decyzji Dyrekcja Okręgowa Dróg Publicznych w K. zarzuciła, że nie jest zarządcą przedmiotowej nieruchomości i pozostałe na działkach obiekty nie wiążą się ze statutową działalnością DODP, wskazując, że następcą prawnym Rejonu Dróg Publicznych jest P.P.U.H. "L." i ono winno być zobowiązane do likwidacji skutków działalności gospodarczej poprzednika.
Wojewoda w N.-S., decyzją z dnia 6 lutego 1998 r. (...) zaskarżoną decyzję uchylił w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpoznania. W uzasadnieniu tej decyzji opartej na art. 138 par. 2 Kpa wskazano, że przeprowadzone postępowanie wyjaśniające poprzedzające decyzję Kierownika Urzędu winno uwzględniać tryb i warunki wydania decyzji opartej na art. 67 ust. 1 prawa budowlanego określone w Rozporządzeniu Ministra Gospodarki Przestrzennej i Budownictwa w sprawie warunków i trybu postępowania przy rozbiórkach nie użytkowanych, zniszczonych i nie wykończonych obiektów budowlanych oraz udzielania pozwoleń na zmianę sposobu użytkowania obiektów budowlanych lub ich części /Dz.U. 1995 nr 10 poz. 47 zwane dalej Rozporządzeniem/.
Wskazano w szczególności, że nie jest wystarczające dokonanie oględzin, lecz obligatoryjne jest przeprowadzenie rozprawy z udziałem właściciela lub zarządcy obiektu, a termin ewentualnej rozbiórki winien być oznaczony zgodnie z zasadami Rozporządzenia. Zdaniem organu II instancji podjęcie decyzji opartej na przepisie art. 67 ust. 1 ustawy Prawo budowlane winno być także poprzedzone oceną, czy nie zachodzą przesłanki określone art. 66 tej ustawy do wydania decyzji w przedmiocie usunięcia stwierdzonych nieprawidłowości. Wymaga to uprzednich ustaleń co do osoby właściciela lub zarządcy, zamiaru tych podmiotów co do obiektów budowlanych i oceny możliwości realizacji tych zamiarów, co winno nastąpić przy ponownym rozpoznaniu sprawy.