Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Renata Czeluśniak Sędziowie: WSA Wojciech Jakimowicz (spr.) WSA Małgorzata Brachel-Ziaja Protokolant: Katarzyna Paszko-Fajfer po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 18 maja 2009 r. sprawy ze skargi M.B. , A.L. - Firmy "A. " s.c. w T. na uchwałę Rady Miasta Trzebini z dnia 27 września 2002 r. nr XLIX/572/III/2002 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Trzebinia dla obszaru Śródmieście-Południe w Trzebini skargę oddala.
Rada Miasta Trzebini w dniu 27 września 2002 r. podjęła uchwałę Nr XLIX/572/l11/2002 w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Trzebinia dla obszaru Śródmieście-Południe w Trzebini.
Pismem z dnia 16 grudnia 2008 r. M. B. i A. L. prowadzący działalność gospodarczą pod nazwą "A" s. c. w T. wezwali Radę Miasta Trzebini do usunięcia naruszenia interesu prawnego wywołanych przedmiotową uchwałą.
Skargą z dnia 11 lutego 2009 r. (data nadania w urzędzie pocztowym - 13 lutego 2009 r.) skierowaną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie M. B. i A. L. - "A" s. c. w T., reprezentowana przez pełnomocnika radcę prawnego S. K., wniosła o stwierdzenie nieważności w całości uchwały Rady Miasta Trzebini z dnia 27 września 2002 r. Nr XLIX/572/lM/2002 w przedmiocie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego miasta i gminy Trzebinia dla obszaru Śródmieście - Południe w Trzebini. Nadto strona skarżąca wniosła o zasądzenie kosztów postępowania na jej rzecz.
Kwestionowanej uchwale strona skarżąca zarzuciła naruszenie przepisów prawa administracyjnego procesowego i materialnego:
- art. 1 ust. 2 pkt 7 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez niewłaściwe ich zastosowanie polegające na tym, że zaskarżona uchwała nie zawiera ustaleń zgodnych z postanowieniami tych przepisów, czym uniemożliwia korzystanie z prawa własności,
- art. 15 ust. 2 pkt 8 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez brak zawarcia w planie odpowiednich regulacji wymaganych w tym przepisie,
- art. 16 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez nieczytelne sporządzenia załącznika graficznego do uchwały,
- art. 6 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym poprzez niewłaściwe ich zastosowanie polegające na tym, że zaskarżona uchwała nie zawiera ustaleń zgodnych z postanowieniami tych przepisów, czym uniemożliwia korzystanie z prawa własności,
- art. 140 k.c. polegającego na nieuprawnionym ograniczeniu właścicieli w możliwości korzystania ze swoich nieruchomości.
W uzasadnieniu strona skarżąca podała, iż przedmiotowy plan obejmuje zakresem swojego obowiązywania także działki o numerach 1, 2, 3 obręb T., jednostka ewidencyjna T., przy ul. [...] w T., które stanowią przedmiot własności skarżącej.
Jak wskazano w skardze z treści przedmiotowego planu miejscowego wynika, że nieruchomości strony skarżącej znajdują się na obszarze oznaczonym w w/w planie miejscowym symbolem "A" - z przeznaczeniem podstawowym pod funkcje komercyjne z zakresu handlu, gastronomii, rzemiosła i inne usługi związane z działalnością nieuciążliwą. Zgodnie z definicją określoną w § 3 pkt 11 planu miejscowego, przez działalność nieuciążliwą należy rozumieć działalność, która nie powoduje oddziaływań szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi oraz oddziaływań mogących pogorszyć stan środowiska, w rozumieniu § 1 i 2 rozporządzenia Ministra Ochrony Środowiska Zasobów Naturalnych i Leśnictwa z dnia 14 lipca 1998 roku (Dz. U. Nr 93, poz. 589) - w sprawie określenia rodzajów inwestycji szczególnie szkodliwych dla środowiska i zdrowia ludzi albo mogących pogorszyć stan środowiska oraz wymagań, jakim powinny odpowiadać oceny oddziaływania na środowisko tych inwestycji.