Podkreślić trzeba, że wszystkie te czynności organ odwoławczy winien był dokonać w ramach postępowania odwoławczego, w razie potrzeby korzystając z art. 136 K.p.a..
Jak trafnie zarzuciła skarżąca, organ II instancji nie wskazał na żadne przepisy postępowania, które zostały naruszone przez organ I instancji. Brak tego typu określenia w uzasadnieniu decyzji II instancji stanowi naruszenie art. 107 § 1 i § 3 K.p.a. Organ II instancji był uprawniony do zmiany sentencji tak, by była ona precyzyjna, co przemawiało za wydaniem przez organ odwoławczy decyzji merytorycznej.
Zdaniem Sądu zatem uchylenie przez organ odwoławczy decyzji I instancji było nieuzasadnione, dowolne i naruszające art. 138 § 2 K.p.a..
Przy ocenie przesłanek wydania decyzji kasatoryjnej, wynikających z art. 138 § 2 K.p.a. oraz ich zastosowania w kontrolowanej decyzji, Sąd miał na uwadze wiodącą zasadę dwukrotnego merytorycznego orzekania przez organy administracji.
W niniejszej sprawie nie zachodzą wyjątkowe okoliczności wydania decyzji kasatoryjnej, a w każdym razie nie wykazał ich organ odwoławczy w uzasadnieniu swojej decyzji.
Należy wskazać, że mimo zasadnie stwierdzonych uchybień w decyzji I instancji, decyzja ta została wydana na podstawie zebranego obszernego materiału dowodowego, co nie uprawniało organu odwoławczego do unikania podjęcia merytorycznej decyzji, bowiem SKO nie wykazało, by konieczny do wyjaśnienia zakres sprawy miał istotny wpływ na jej rozstrzygnięcie.
Trzeba przy tym wskazać, że nie jest rolą sądu administracyjnego ustalanie za organ stanu faktycznego i prawnego sprawy. Sąd administracyjny nie może zastępować organu w jego kompetencjach, a uprawniony i zobligowany jest jedynie do kontroli legalności działań