Zjazd z ulicy na teren działki jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ i wymaga uzyskania pozwolenia na budowę uprzedzonego decyzją o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
Uzyskanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla takiej budowli jest konieczne, gdyż niewątpliwie powoduje zmianę zagospodarowania terenu, o jakiej mowa w przepisie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Jarosława K. na decyzję Wojewody T. z dnia 21 grudnia 1998 r. (...) w przedmiocie zatwierdzenia projektu budowlanego i udzielenia pozwolenia na budowę - stwierdza nieważność zaskarżonej decyzji oraz poprzedzającej ją decyzji organu I instancji, (...).
Decyzją z dnia 11 grudnia 1998 r. (...) Wojewoda T. na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa, po rozpatrzeniu odwołania Jarosława K. od decyzji Kierownika Urzędu Rejonowego w B. (...) z dnia 15.10.1998 r. zatwierdzającej projekt budowlany i udzielającej Jerzemu P., Robertowi Z. i Bogdanowi F. pozwolenia na budowę zjazdu gospodarczego z ul. P. na działkę nr 2043/56 położoną w B. - utrzymał zaskarżoną decyzję w mocy.
W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy stwierdził, że zaskarżoną decyzją organ I instancji udzielił pozwolenia na budowę zjazdu gospodarczego z ul. P. na działkę nr 2043/56 położoną w B. Od powyższej decyzji odwołanie wniósł Jarosław K., kwestionując jej zasadność. W ocenie organu II instancji analiza całości akt sprawy wykazała słuszność wydanej przez organ I instancji decyzji, gdyż inwestorzy przedłożyli w Urzędzie Rejonowym w B. niezbędne do wydania niniejszego pozwolenia dokumenty, wraz z niezbędnymi uzgodnieniami.
Na powyższą decyzję skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniósł Jarosław K.
Skarżący podniósł, że budowa zjazdu gospodarczego została zaprojektowana bezpośrednio przy jego działce warzywnej, a różnica poziomów pomiędzy ulicą P., a powierzchnią ogródków działkowych jest tak znaczna, że wybudowane zjazdu spowoduje powstanie koryta, którym na teren ogródków spływać będą wszelkie zanieczyszczenia. Doprowadzi to do degradacji jego działki. Podnosząc powyższe skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonej decyzji.
W odpowiedzi na skargę Wojewoda M. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując stanowisko zawarte w motywach zaskarżonej decyzji.
Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:
Decyzja organu I instancji wydana została z rażącym naruszeniem prawa, tj. art. 32 ust. 4 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./, bowiem nie została poprzedzona wydaniem decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Organ I instancji bezpodstawnie przyjął, iż dla inwestycji polegającej na budowie zjazdu gospodarczego z ulicy na działkę nie jest koniecznym uzyskanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
Stosownie bowiem do treści art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o zagospodarowaniu przestrzennym /t.j. Dz.U. 1999 nr 15 poz. 139 ze zm./ zmiana zagospodarowania terenu polegająca w szczególności na - wykonaniu, odbudowie, rozbudowie i nadbudowie obiektu budowlanego wymaga ustalenia warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
Zjazd z ulicy na teren działki jest budowlą w rozumieniu art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane i wymaga uzyskania pozwolenia na budowę uprzedzonego decyzją o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu.
Uzyskanie decyzji o ustaleniu warunków zabudowy i zagospodarowania terenu dla takiej budowli jest konieczne, gdyż niewątpliwie powoduje zmianę zagospodarowania terenu, o jakiej mowa w przepisie art. 39 ust. 1.
W świetle wyżej powołanych przepisów niedysponowanie przez inwestora ważną decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu wyklucza możliwość uzyskania pozwolenia na budowę. Wydanie w takiej sytuacji pozwolenia na budowę należy uznać za rażąco naruszające prawo, co stosownie do art. 156 par. 1 pkt 2 Kpa powoduje konieczność stwierdzenia jego nieważności.
Z rażącym naruszeniem prawa została też wydana decyzja organu drugiej instancji, który utrzymał w mocy decyzję dotkniętą wadą nieważności.
Z powyższych względów na mocy art. 22 ust. 1 pkt 2 i ust. 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzeczono jak w sentencji.
O kosztach orzeczono na mocy art. 55 ust. 1 powołanej ustawy o NSA.