Z faktu, bycia członkiem spółdzielni mieszkaniowej i własnościowego prawa do lokalu nie można wywieść uprawnienia do występowania i to obok tejże spółdzielni, w sprawie o pozwolenie na użytkowanie lokali w budynku spółdzielni. Pozwolenie na użytkowanie jest wynikiem działania spółdzielni, która z istoty swej "reprezentuje" interesy swych członków i samorządne zrzeszenie uprawniona jest do decydowania o przeznaczeniu mienia znajdującego się w jej zarządzie. Celowość, czy słuszność takiego działania ze względu na interesy poszczególnych członków, nie podlega kontroli w postępowaniu administracyjnym.
Członek spółdzielni nie może zatem wywodzić swego interesu prawnego ze stosunku jaki go łączy ze spółdzielnią.
Wręcz przeciwnie: to właśnie z istoty tego stosunku wynika, że członek spółdzielni mieszkaniowej nie jest osobą trzecią, której interesy, w rozumieniu art. 5 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ mogłyby zostać naruszone.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Krystyny K. na decyzję Wojewody K. z dnia 31 grudnia 1998 r. (...) w przedmiocie odmowy wznowienia postępowania - skargę oddala.
Decyzją z dnia 4 listopada 1998 r. (...) Prezydent Miasta K., na podstawie art. 149 par. 3 w zw. z art. 147 Kpa odmówił Krystynie K. wznowienia postępowania w sprawie zakończonej decyzją ostateczną z dnia 26 listopada 1997 r. (...) w przedmiocie udzielenia Spółdzielni Mieszkaniowej "K." w K. pozwolenia na użytkowanie pomieszczeń strychowych zaadoptowanych na 3 lokale mieszkalne w budynku przy ul. W. 93.
W uzasadnieniu decyzji podał:
Krystynie K. - członkowi Spółdzielni Mieszkaniowej "K."- przysługuje własnościowe spółdzielcze prawo do lokalu mieszkalnego przy ul. W. 93/25. We wniosku o wznowienie postępowania Krystyna K. wskazała przyczynę wznowienia określoną w art. 145 par. 1 pkt 4 Kpa, a następnie uzupełniła wniosek o okoliczności określone w art. 145 par. 1 pkt 1 i 5 Kpa. Decyzją z dnia 22 czerwca 1998 r. odmówiono wznowienia postępowania. Ta decyzja została w trybie odwoławczym uchylona, a sprawę przekazano do ponownego rozpatrzenia. Organ odwoławczy wskazał, że nie jest dopuszczalne rozstrzygnięcie co do przyczyn wznowienia w decyzji o odmowie wznowienia postępowania. Rzeczywiście, w uzasadnieniu uchylonej decyzji zawarto wyjaśnienie dotyczące wskazanych przez Krystynę K. przyczyn wznowienia. Zarówno jednak wtedy jak i obecnie przyczyną odmowy wznowienia postępowania był i jest brak interesu prawnego w żądaniu wznowienia. Decyzja została oparta na przepisie art. 149 par. 3 Kpa w zw. z art. 147 Kpa, a jej trafność potwierdza Komentarz Becka. Krystyna K. nie jest stroną postępowania, bo przymiot taki nie przysługuje członkowi Spółdzielni dysponującemu własnościowym prawem do lokalu mieszkalnego. Pogląd taki wynika z prawa spółdzielczego i budowlanego i został już przez Naczelny Sąd Administracyjny wyrażony w wyroku z dnia 24 stycznia 1996 r. IV SA 744-745/94.
W odwołaniu od tej decyzji wnioskująca o wznowienie Krystyna K. zarzuciła, że organ nie przeprowadził postępowania wyjaśniającego, nie poczynił ustaleń, a w uzasadnieniu oparł się na stwierdzeniu zawartym w komentarzu, a nie na przepisie prawa. Krystyna K. stwierdziła także, że z dołączonej do odwołania ekspertyzy wynika, że istniejące zaadaptowanie mieszkań jest niedopuszczalne.
Decyzją z dnia 31 grudnia 1998 r. (...) Wojewoda K., na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1 Kpa decyzję organu I instancji utrzymał w mocy. Stwierdził bowiem, że Krystyna K. nie była stroną postępowania zakończonego decyzją z dnia 26 listopada 1997 r., a kwestia ta została w sposób niewątpliwy wyjaśniona we wcześniejszym stadium postępowania. Wobec tego Krystyna K., nie posiadająca przymiotu strony, nie może skutecznie domagać się wznowienia postępowania.
W skardze do Naczelnego Sądu Administracyjnego Krystyna K. powtórzyła zarzuty odwołania. Dodała, że interes prawny, decydujący o jej statusie w postępowaniu, wynika z przepisów art. 244 par. 1 w zw. z art. 213 par. 1 Prawa spółdzielczego. Według skarżącej pozbawienie członka spółdzielni możliwości dochodzenia swoich uprawnień, wynikających z ograniczonego prawa rzeczowego, stanowi rażące naruszenie prawa.