Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym : Przewodniczący Sędzia WSA Elżbieta Kremer Sędziowie: AWSA Dorota Dąbek (spr) NSA Wiesław Kisiel Protokolant Urszula Ogrodzińska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 23 sierpnia 2005 r sprawy ze skargi M. F. na postanowienie Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego z dnia 21 października 2003 r Nr [...] w przedmiocie niedopuszczalności odwołania uchyla zaskarżone postanowienie
Uzasadnienie.
Postanowieniem z dnia 21.10.2003r. nr [...] Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny, działając na podstawie art. 134 kpa stwierdził, że odwołanie od decyzji Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego z dnia [...].2003r., sygn. Akt [...] jest niedopuszczalne, ponieważ zostało złożone przez osobę, która nie wykazała, iż posiada pełnomocnictwo do występowania w przedmiotowej sprawie zgodnie z przepisami kpa. W uzasadnieniu wskazano, że w dniu [...] .2003r. M.F. złożył odwołanie od w/w decyzji wskazując, że działa jako pełnomocnik właściciela M.F.. Pismem datowanym dnia [...].2003r. Państwowy Powiatowy Inspektor Sanitarny, powołując się na treść art. 50 §1 kpa, wezwał M. F. do przedłożenia pełnomocnictwa udzielonego dla M.F. do reprezentowania go w sprawie zakończonej wydaną decyzją z dnia [...] 2003r., wyznaczając 7-dniowy termin zgodnie z art. 33 §2 i 3 kpa pod rygorem pominięcia i nierozpatrzenia wniesionego odwołania. W dniu [...].2003r. złożone zostało zaświadczenie o wpisie do ewidencji działalności gospodarczej, gdzie w poz. 3 wymieniono pełnomocnika M. F.. Organ administracyjny uznał jednakże, że zaświadczenie to zostało wydane w 1996r. i dotyczy nieobowiązujących już przepisów prawa tj. uchylonej w dniu [...].2001r. ustawy z dnia 23.12.1988r. o działalności gospodarczej. W nowej ustawie o działalności gospodarczej z 19.11.1999r. nie występuje pojęcie pełnomocnika i wyłącznym reprezentantem jest przedsiębiorca, który może działać za pośrednictwem pełnomocników, jednak ustalonych w trybie przepisów kpa i kpc. Ponieważ zatem odwołujący nie dopełnił ciążącego na nim obowiązku i nie przedłożył w określonym terminie wymaganego przez przepisy prawa pełnomocnictwa, należało uznać iż odwołanie złożone i podpisane przez M. F. jest formalnie niedopuszczalne i pozostawiono to odwołanie bez rozpatrzenia.
Postanowienie to zostało następnie na wniosek strony uzupełnione pouczeniem o możliwości jego zaskarżenia do sądu administracyjnego pismem z dnia [...].2003r.
M. F. złożył do Naczelnego Sądu Administracyjnego Ośrodek Zamiejscowy skargę na to postanowienie, w której wnosi o jego uchylenie. Podniósł, że narusza ono prawo, albowiem stwierdza że jest ostateczne, a nie zawiera pouczenia o możliwości zaskarżenia do sądu administracyjnego. Skarżący zarzucił również, że błędne jest twierdzenie organu, że działający jego imieniem ojciec M.F. nie przedstawił pełnomocnictwa, albowiem na wezwanie z dnia [...] 2003r. przedłożył organowi wypis zaświadczenia z ewidencji działalności gospodarczej, z którego wynika, że od [...].1996r. jest pełnomocnikiem. Zdaniem skarżącego błędne jest stanowisko organu, że pełnomocnictwo takie nie ma skutku prawnego z powodu zmiany przepisów. Zwraca też uwagę na treść art. 33 §4 kpa oraz art. 12 §1 kpa, które organ pominął. Dodatkowe argumenty uzasadniające wniosek zawarty w skardze skarżący zawarł również w piśmie uzasadniającym wniosek o wstrzymanie wykonania decyzji podkreślając m.in., że złożone pełnomocnictwo było zgodne z wymogami art. 33 §2 i 3, jeżeli zaś organ nie uznał tego pełnomocnictwa, winien był wezwać go ponownie w celu wyjaśnienia, czego nie zrobił naruszając art. 7,8 i 9 kpa. Ponadto podkreślił, że powinien być zawiadomiony jego pełnomocnik. Błędna była też podstawa zaskarżonego postanowienia - winien ją stanowić nie art. 50 §1 kpa, lecz art. 64 §2 kpa. Dopiero gdyby po takim wezwaniu skarżący pozostał bezczynny, organ winien był wydać decyzję o umorzeniu, a nie postanowienie.