Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Gminy Wiśniowa w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Wiśniowa obejmującego obszar miejscowości Węglówka w zakresie §8 ust. 11
Sentencja

Sygn. akt II SA/ Kr 249/ 07 WYROK W IMIENIU RZECZYPOSPOLITEJ POLSKIEJ Dnia 15 maja 2007 r. Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący : Sędzia WSA Renata Czeluśniak Sędziowie : WSA Grażyna Firek WSA Wojciech Jakimowicz ( spr. ) Protokolant: Karina Lutyńska po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 15 maja 2007 r. sprawy ze skargi Firm C. Spółka z o.o. w W. na uchwałę Rady Gminy Wiśniowa z dnia 28 lutego 2006 r. , nr XXXII/206/06 w przedmiocie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Wiśniowa obejmującego obszar miejscowości Węglówka w zakresie §8 ust. 11 skargę oddala

Uzasadnienie strona 1/12

Firma C. Sp. Z o.o. z siedzibą w W. reprezentowana przez radcę prawnego M. M. złożyła na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r., Nr 142, poz. 1591) skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie na uchwałę Nr XXXII/206/06 Rady Gminy Wiśniowa z dnia 28 lutego 2006 r. w sprawie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy Wiśniowa obejmującego obszar miejscowości Węglówka (publ.: Dziennik Urzędowy Województwa Małopolskiego Nr 211, poz. 1452) w zakresie, w jakim uchwała ta wprowadza zakaz lokalizacji nowych stacji bazowych telefonii komórkowej, nadajników radiowych, telewizyjnych i radiolokacyjnych oraz rozbudowy wymienionych obiektów istniejących w odległości 150m od istniejących lub projektowanych terenów zabudowy mieszkaniowej.

Strona skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności uchwały Rady Gminy Wiśniowa w zaskarżonym zakresie oraz o zasądzenie od organu administracji na rzecz skarżącego kosztów procesu, w tym kosztów zastępstwa procesowego według norm przepisanych.

W uzasadnieniu skargi wskazano, że celem spółki Polska Telefonia Cyfrowa Sp. z o.o. jest wybudowanie stacji bazowej telefonii komórkowej zlokalizowanej na terenie gminy Wiśniowa. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego w § 8 ust. 11 stanowi: "W terenie objętym niniejszym planem w ramach użytkowania dopuszczalnego dotyczącego możliwości realizacji urządzeń infrastruktury technicznej dopuszcza się możliwość realizacji masztów telefonii komórkowej lub innych obiektów tego typu pod warunkiem zachowania minimalnej odległości 150m od istniejących lub projektowanych terenów zabudowy mieszkaniowej".

Podniesiono w skardze, że powołany przepis powoduje, że nie jest możliwa lokalizacja stacji bazowej w miejscu, gdzie jest największa moc fal elektromagnetycznych. Wpływać to będzie jakość świadczonych usług. Technicznie nie jest bowiem możliwe pokrycie miasta siecią telefonii komórkowej, gdy sygnał będzie nadawany "z zewnątrz" miasta. Ponadto nie jest w ten sposób możliwie wykorzystanie istniejącej infrastruktury (np. kominów, kościołów, budynków). Wskazano, że źródłem interesu prawnego jest art. 6 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717), a uprawnienie Firmy C. Sp. z o.o. w zakresie prowadzenia działalności gospodarczej jest wyłączone, skutkiem uchwały o miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Skarżący twierdzi, że nie ma możliwości ochrony własnego interesu prawnego przy zagospodarowaniu terenów objętych planem. Wykluczone jest należyte świadczenie usług telefonii komórkowej GSM i nowej generacji telefonii UMTS, szerokopasmowego Internetu, publicznych Hot-Spotów, a także telewizji cyfrowej.

Podniesiono w skardze, że stacja bazowa telefonii komórkowej jest zaliczana do przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko w rozumieniu rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 9 listopada 2004 r. w sprawie określenia rodzajów przedsięwzięć mogących znacząco oddziaływać na środowisko oraz szczegółowych uwarunkowań związanych z kwalifikowaniem przedsięwzięcia do sporządzenia raportu o oddziaływaniu na środowisko (Dz. U. Nr 257, poz. 2573), a władztwo planistyczne gminy wynikające z przepisów ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, nie jest niczym nieograniczone i mieści się w granicach wyznaczanych przepisami prawa, zawartymi zarówno w przepisach prawa zagospodarowania przestrzennego, jak i w innych przepisach szczególnych (wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 22 grudnia 1999 r., IV SA 1412/99, LEX nr 48218).

Strona 1/12