Skoro w postępowaniu administracyjnym o udzielenie pozwolenia na budowę organ bada, czy w wyniku realizacji inwestycji może dojść do naruszenia interesu osób trzecich, ale tylko w zakresie ewentualnego naruszenia norm z zakresu Prawa budowlanego i warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki, to w postępowaniu o nałożenie obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę odnośnie zamierzonej inwestycji, zakres oceny organu nie może być szerszy.
Dlatego też w przepisie art. 30 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nie chodzi o wszelkie utrudnienia, jakie może przynieść zaprojektowana inwestycja, ale jedynie o takie, które dotyczyć mogą naruszeń interesów prawnych a nie interesów faktycznych innych osób.
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu w sprawy ze skargi Stanisławy K., Józefa K. na decyzję Wojewody M. z dnia 21 października 1999 r. (...) w przedmiocie nałożenia obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; (...).
Pismem z dnia 1.07.1999 r. Stanisława K. i Józef K. zgłosili zamiar wykonania robót budowlanych w postaci ogrodzenia działki nr 1300/1 od strony ul. K.-W. w M., z terminem rozpoczęcia prac w dniu 2.08.1999 r.
Oświadczyli jednocześnie, że ze względu na sprzeciw starostwa odstąpili od zamiaru budowy ogrodzenia od strony ul. Ł.
Burmistrz Miasta i Gminy M. w dniu 12.05.1999 r. wystąpił do Wojewody M. z wnioskiem o wydanie decyzji przenoszącej na własność Gminy M. działki nr 1300/1, stanowiącej drogę, która stanowi w planach zagospodarowania przestrzennego łącznik ul. K.-W. z ul. Ł.
W związku z powyższym wniósł o nałożenie na inwestorów obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę przedmiotowego ogrodzenia.
Decyzją z dnia 29.07.1999 r. Starosta Powiatowy w M., na podstawie art. 104 Kpa oraz art. 29 ust. 7, art. 30 ust. 1 pkt 2, ust. 3 pkt 4, art. 80 ust. 1 pkt 1, art. 81 ust. 2, art. 82 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ nałożył na Stanisławę i Józefa K. obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę ogrodzenia od strony ul. K.-W. w M. na działce nr 1300/1.
W uzasadnieniu decyzji wskazano, że realizacja przedmiotowego ogrodzenia może spowodować wprowadzenie ograniczeń dla terenów sąsiednich oraz naruszać ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, co w myśl przepisu art. 30 ust. 3 pkt 4 prawa budowlanego stanowi podstawę do nałożenia obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę.
Na postawie opinii Burmistrza ustalono, że projektowane ogrodzenie może powstać na terenie przeznaczonym w planie zagospodarowania przestrzennego na inny cel oraz, że może wprowadzić ograniczenia dla terenów sąsiednich pod względem komunikacyjnym.
W odwołaniu Stanisława i Józef K. wnieśli o uchylenie zaskarżonej decyzji.
Zarzucili, że aktualnie obowiązujące prawo budowlane nie nakłada obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę ogrodzenia od strony ulicy, a jedynie dokonania zgłoszenia.
Organ może nałożyć obowiązek uzyskania pozwolenia na budowę takiego ogrodzenia po łącznym spełnieniu przesłanek:
1/ obiekt lub roboty budowlane objęte są obowiązkiem zgłoszenia, oraz jeżeli zachodzi co najmniej jedna z poniższych:
2/ jeżeli ich realizacja może naruszać ustalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego,
3/ lub spowodować zaistnienie okoliczności wymienionych enumeratywnie w pkt 1-4 powołanego przepisu.
W sprawie nie zachodzi żadna z tych przesłanek, gdyż inwestor zrezygnował z budowy ogrodzenia od strony ulicy ograniczając swoje zamierzenie wyłącznie do usytuowania go wewnątrz posesji stanowiącej jego własność.
Budowa takiego ogrodzenia w ogóle nie wymaga zgłoszenia, a zatem brak jest podstaw do wydania decyzji na podstawie art. 30 ust. 3 prawa budowlanego.
Nadto odwołujący się zarzucili, że opinia burmistrza dotyczy jedynie projektu planu, a nie planu zagospodarowania przestrzennego.
Decyzją z dnia 21 października 1999 r. (...) Wojewoda M., na podstawie art. 138 par. 1 pkt 1, utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję.
W uzasadnieniu decyzji wskazał, że zaskarżona decyzja została podjęta, w świetle art. 30 ust. 3 pkt 4 prawa budowlanego, prawidłowo.