Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody M. w przedmiocie zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę
Tezy

Art. 36a ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ jest przepisem szczególnym w rozumieniu art. 163 Kpa, gdyż precyzuje przesłankę wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, którą stanowi zmiana warunków pozwolenia na budowę określonych w ostatecznej decyzji.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi (...) S. M. w K. na decyzję Wojewody M. z dnia 14 października 1999 r. (...) w przedmiocie zmiany decyzji o pozwoleniu na budowę - uchyla zaskarżoną decyzję, (...)

Uzasadnienie

Decyzją z dnia 14 października 1999 r. (...) Wojewoda M. na podstawie art. 138 par. 2 w związku z art. 104 Kpa oraz art. 81 ust. 1 pkt 2 i art. 82 ust. 3 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, po rozpatrzeniu odwołania Beaty M. od decyzji (...) Prezydenta Miasta K., z dnia 27.05.1999 r., (...), zmieniającej decyzję o pozwoleniu na budowę (...) z dnia 30.10.1997 r. - uchylił zaskarżoną decyzję w całości i przekazał sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I instancji.

W uzasadnieniu decyzji organ odwoławczy podniósł, że zaskarżoną decyzją z dnia 27.05.1999 r. Prezydent Miasta K. zmienił, na podstawie art. 36a Prawa budowlanego i art. 155 Kpa, decyzję o pozwoleniu na budowę z dnia 30.10.1997 r., (...). Wniesienie odwołania, stwierdza organ, od przedmiotowego orzeczenia zaprzecza intencji tego typu decyzji, dla których zgoda stron stanowi podstawową przesłankę stosowania przepisu art. 155 Kpa, przy czym zgoda ta winna być udzielona wprost i wyraźnie, przez stosowne oświadczenie złożone organowi administracji państwowej. Uchylenie zatem powiada organ, takiej decyzji stało się konieczne z przyczyn czysto proceduralnych. Zauważa jednak organ, że przepis art. 36a ust. 1 pr. bud. to materialnoprawne rozwinięcie treści art. 163 Kpa - natomiast wobec generalnej normy zapisanej w art. 155 Kpa staje się on lex specialis, przy zastosowaniu zatem art. 163 Kpa wyłączone są kryteria, których uwzględnienie zakłada przepis 155 Kpa. Przy ponownym rozpatrywaniu sprawy należy rozważyć zasadność wskazanej wyżej procedury, przy równoczesnym dołożeniu starań w prawidłowym ustaleniu stron postępowania.

Na powyższą decyzję skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego wniosła (...) Spółdzielnia Mieszkaniowa w K.

Strona skarżąca zarzuciła, że organ odwoławczy uchylił pozytywną dla skarżącej decyzję organu I instancji mimo, że odwołanie zostało wniesione przez osobę, która nie jest stroną postępowania o pozwolenie na budowę, gdyż jako były właściciel nieruchomości nie ma interesu prawnego w sprawie o zmianę pozwolenia na budowę. Strona skarżąca wniosła o uchylenie zaskarżonej decyzji.

W odpowiedzi na skargę Wojewoda M. wniósł o jej oddalenie, podtrzymując swoje stanowisko zawarte w motywach zaskarżonej decyzji.

Rozpoznając sprawę Naczelny Sąd Administracyjny zważył, co następuje:

Strona skarżąca złożyła wniosek w oparciu o art. 36a ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /t.j. Dz.U. 2000 nr 106 poz. 1126 ze zm./ o zmianę ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę.

Art. 36a ust. 1 Prawa budowlanego jest przepisem szczególnym w rozumieniu art. 163 Kpa, gdyż precyzuje przesłankę wydania decyzji o pozwoleniu na budowę, którą stanowi zmiana warunków pozwolenia na budowę określonych w ostatecznej decyzji.

Ponieść należy, iż inwestor w toku robót budowlanych uprawniony jest do zmian i modernizacji, oczywiście jeśli jest to zgodne z przepisami prawa oraz ochroną uzasadnionych interesów osób trzecich. Uzależnienie korekty projektu budowlanego od zgody wszystkich stron postępowania o pozwolenie na budowę jest nieuprawnione skoro zmieniona na podstawie art. 36a ust. 1 prawa budowlanego decyzja o pozwoleniu na budowę musi zawierać takie same wymagania prawne jak decyzja pierwotna. Dotyczy to też ochrony osób trzecich.

Zatem brak jest podstaw do zastosowania art. 155 Kpa w niniejszej sprawie.

Niezależnie od powyższego trafnie podnosi strona skarżąca, że były właściciel nieruchomości nie ma interesu prawnego w występowaniu w sprawie o pozwolenie na budowę. Tym bardziej zatem nie ma interesu prawnego w sprawie o zmianę tego pozwolenia w oparciu o art. 36a ust. 1 Prawa budowlanego. Interes prawny musi znaleźć podstawę w przepisach prawa materialnego.

Skoro zatem odwołanie od decyzji organu I instancji wniosła była właścicielka nieruchomości będącej obecnie własnością Gminy w użytkowaniu wieczystym strony skarżącej, organ odwoławczy winien rozważyć, czy odwołanie wniosła strona postępowania w rozumieniu art. 28 Kpa.

Mając powyższe na uwadze na mocy art. 22 ust. 1 pkt 1 i ust. 2 pkt 1 i 3 ustawy z dnia 11 maja 1995 r. o Naczelnym Sądzie Administracyjnym /Dz.U. nr 74 poz. 368 ze zm./ orzeczono jak w sentencji.

O kosztach orzeczono po myśli art. 55 ust. 1 powołanej ustawy.

Strona 1/1