Sprawa ze skargi na decyzję SKO w przedmiocie odmowy udostępnienia informacji publicznej
Uzasadnienie strona 2/8

- art. 24 ust. 2 oraz ust. 3 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. Prawo geodezyjne i kartograficzne, ustanawiającego jawność danych przedmiotowych zawartych w operacie gruntowym, jak również naruszenie art. 16 ust. 2 pkt 2 ustawy o dostępie do informacji publicznej poprzez pominięcie elementu obligatoryjnego uzasadnienia decyzji o odmowie udostępnienia informacji publicznej następującej z powołaniem się na ochronę dóbr osób, o których mowa w art. 5 ust. 2 ww. ustawy, tj. pominięcie w uzasadnieniu decyzji oznaczenia podmiotów ze względu, na których dobra wydano decyzję o odmowie.

Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z 24 lipca 2012 r., nr [...] uchyliło zaskarżoną decyzję w całości i przekazało sprawę do ponownego rozpatrzenia organowi pierwszej instancji. W uzasadnieniu organ odwoławczy wskazał, że organ pierwszej instancji wydał zaskarżoną decyzję 10 czerwca 2011 r., a podstawę prawną tego orzeczenia stanowiły powołane w niej przepisy ustawy z dnia 6 września 2001 r. o dostępie do informacji publicznej (Dz. U. Nr 112, poz. 1198 z późn. zm., dalej w skrócie u.d.i.p.). 29 grudnia 2011 r. zaczęły obowiązywać zmiany w przedmiotowej ustawie wprowadzone ustawą z dnia 16 września 2011 r. o zmianie ustawy o dostępie do informacji publicznej oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 204, poz.1195 z późn. zm.). Skoro w ustawie zmieniającej brak jest przepisów przejściowych wyłączających zastosowanie nowych przepisów do spraw wszczętych przed jej wejściem w życie, to w sprawie niniejszej -zdaniem organu - zastosowanie mają nowe przepisy wprowadzone tą zmianą. Zasady wykładni (łac. argumentum a contrario) oraz ogólna zasada bezpośredniego stosowania przepisów proceduralnych w nowym brzmieniu prowadzą więc do wniosku, że wszczęte i niezakończone przed 29 grudnia 2011 r. sprawy dotyczące udostępnienia informacji publicznej, wytworzonej w celu wypełniania zadań publicznych, winny być procedowane zgodnie z przepisami rozdziału 2a u.d.i.p. Przepisy znajdujące się w rozdziale 2a u.d.i.p., dotyczące udostępniania informacji publicznej w celu jej ponownego wykorzystywania, mają bowiem charakter szczególny (lex specialis) w stosunku do przepisów rozdziału 2 u.d.i.p., regulujących "ogólny" tryb udostępniania informacji publicznej. Oznacza to, że wniosek o udostępnienie informacji publicznej, spełniającej kryteria określone w art. 23a ust. 1 u.d.i.p., który nie został ostatecznie rozpatrzony do 29 grudnia 2011 r., winien zostać rozpoznany w trybie określonym w art. 23g u.d.i.p., a nie w trybie określonym w art. 13-16 u.d.i.p. Samorządowe Kolegium Odwoławcze ma zaś obowiązek uwzględnić zmiany stanu faktycznego i prawnego, które nastąpiły po wydaniu orzeczenia przez organ pierwszej instancji. Zmiany ustawy o dostępie do informacji publicznej wprowadziły do krajowego porządku prawnego nowy tryb dostępu do informacji publicznej oraz zasady ponownego wykorzystywania informacji publicznych, które zostały określone w dyrektywie 2003/98/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 listopada 2003 r. dotyczącej ponownego wykorzystania informacji sektora publicznego. Obecnie przepisy ustawy o dostępie do informacji publicznej odnoszą się do dwóch powiązanych ze sobą zagadnień "dostępu do informacji publicznej" oraz "ponownego wykorzystywania informacji publicznej". W ustawie wprowadzono nowy rozdział 2a zatytułowany "Ponowne wykorzystywanie informacji publicznej", zawierający przepisy regulujące zasady ponownego wykorzystywania informacji publicznej. W pierwszym artykule nowego rozdziału - art. 23a - został określony zakres stosowania nowej regulacji. Ta definicja ustawowa jest niemal dosłownym powtórzeniem art. 2 pkt 4 dyrektywy, przy czym nawiązuje do niej również fragment pkt 8 preambuły tej dyrektywy. Strona ma prawo żądania od organu informacji publicznej - art. 2 ust. 1 u.d.i.p. i ma prawo do ponownego wykorzystywania informacji publicznej - art. 2a ust. 1 u.d.i.p. Starosta [...] jest organem obowiązanym do udostępnienia informacji publicznej, zgodnie z przepisem art. 4 u.d.i.p. oraz jest obowiązany do udostępniania informacji publicznej w celu ponownego wykorzystywania na zasadach i w trybie z art. 23a ust. 2 u.d.i.p. Z. N. wnioskowała o udostępnienie kopii wszystkich wydanych przez Starostę Powiatu [...] w okresie od 1 stycznia 2006 r. do 22 kwietnia 2011 r. decyzji o pozwoleniu na budowę dla nieruchomości położonych na obszarze Miasta i Gminy R. Decyzja administracyjna jako władcze działanie organu administracji, skierowane na wywołanie konkretnych, indywidualnie oznaczonych skutków prawnych, konkretyzuje uprawnienia lub obowiązki ściśle określonych podmiotów. Decyzje o pozwoleniu na budowę wydawane na podstawie ustawy - Prawo budowlane są wytworzone przez organ pierwszej instancji w celu wypełniania zadań publicznych. Udostępnienie wnioskowanej informacji publicznej (kopii decyzji), jak i jej części - oznaczenia ewidencyjnego nieruchomość, w którym to zakresie toczy się postępowanie w niniejszej sprawie - nastąpi w innym celu niż pierwotny publiczny cel wykorzystywania, dla którego informacja ta została wytworzona. Dlatego udostępnienie wnioskowanej informacji publicznej, jak i jej części, której odmówiono udostępnienia zaskarżoną decyzją, powinno odbywać się na zasadach określonych przez nowe przepisy wprowadzone do ustawy o dostępie do informacji publicznej. Jeżeli przekazanie informacji publicznej w celu jej ponownego wykorzystywania następuje na wniosek, to wniosek ten musi spełniać warunki formalne określone w Rozporządzeniu Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 17 stycznia 2012 r. w sprawie wzoru wniosku o ponowne wykorzystywanie informacji publicznej (Dz. U. 2012 r., poz. 94). Znowelizowane przepisy określają też odrębny tryb rozpatrywania takiego wniosku i prowadzenia postępowania w tym zakresie. Niezależnie od powyższego skarżąca - zdaniem organu- słusznie podnosi brak w zaskarżonej decyzji obligatoryjnego elementu uzasadnienia decyzji jakim jest, zgodnie z art. 16 ust. 2 u.d.i.p. - wobec odmowy udostępnienia informacji z uwagi na art. 5 ust. 2 u.d.i.p. - oznaczenie podmiotów, ze względu, na których dobra, wydano decyzję o odmowie udostępnienia informacji. Zaskarżona decyzja tego elementu nie zawiera, bowiem za taki nie można uznać zawartego w uzasadnieniu stwierdzenia, że mając na uwadze przepis art. 5 ust. 2 u.d.i.p. udostępnienie informacji w zakresie oznaczenia ewidencyjnego nieruchomości stanowiłoby naruszenie prawa do prywatności inwestorów, bez doprecyzowania nawet czy chodzi o prywatność osoby fizycznej czy tajemnicę przedsiębiorcy. Taka wadliwość zaskarżonej decyzji stanowiąca o naruszeniu przepisów postępowania, jak i zakres sprawy konieczny do wyjaśnienia, a mający istotny wpływ na rozstrzygnięcie, stwarzają - w ocenie organu odwoławczego- podstawy do zastosowania art. 138 § 2 K.p.a., wobec niemożności konwalidowania wadliwego orzeczenia przez organ odwoławczy. Wskazane uchybienie uniemożliwia zaś kontrolę prawidłowości zaskarżonej decyzji, niezależnie od powołanych uprzednio skutków zmiany stanu prawnego.

Strona 2/8