Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody K. w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie
Tezy

1. Legalizacja samowolnie wzniesionego obiektu może dotyczyć stanu i przeznaczenia z dnia 31.12.1994 r. z uwzględnieniem dyspozycji art. 40 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo Budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./

2. Zmiana sposobu użytkowania o której mowa w art. 71 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./ może nastąpić wyłącznie w stosunku do obiektu legalnie zbudowanego.

Sentencja

Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu przy udziale Prokuratora Prokuratury Wojewódzkiej w K. Bożeny O. sprawy ze skargi Ryszarda P., Jadwigi P. na decyzję Wojewody K. z dnia 29 maja 1998 r. (...) w przedmiocie pozwolenia na użytkowanie - skargę oddala.

Uzasadnienie strona 1/4

Decyzją z dnia 8.04.1998 r. (...) Prezydent Miasta K. działając na podstawie art. 42 ust. 3 ustawy z dnia 24 października 1974 r. - Prawo Budowlane /Dz.U. nr 38 poz. 229 ze zm./ udzielił Ryszardowi i Jadwidze małżonkom P. pozwolenia na użytkowanie budynku garażowo-warsztatowego zlokalizowanego na. dz. ewid. 74 przy ul. C. 21 w K. W uzasadnieniu podniesiono, że Tadeusz i Kazimiera małżonkowie R. w latach 80-tych bez pozwolenia wybudowali budynek gospodarczy /oborę/ a w 1995 r. Ryszard i Jadwiga P. urządzili w nim warsztat ślusarski. Podniesiono także, iż decyzję wydano w oparciu o pismo P.T.I.S. w K. w którym stwierdzono, że uciążliwość obiektu jest znikoma, opinię kominiarską - potwierdzającą iż przewody kominowe są drożne a ciągi dobre, inwentaryzację i opinię techniczną mgr inż. Małgorzaty P. w której zalecono wykonanie szeregu zmian i przeróbek - które według oświadczenia Jadwigi P. zostały wykonane za wyjątkiem tynków zewnętrznych.

Odwołanie od tej decyzji złożyła Maria K. i zarzuciła, że:

- przedmiotowy budynek stanowi jej współwłasność z tytułu dziedziczenia,

- nie wyrażała zgody na zmianę przeznaczenia,

- nie zostały wykonane zalecenia wynikające z opinii technicznej,

- działalność prowadzona w budynku powoduje hałas i zapylenie.

Po rozpoznaniu powyższego odwołania Wojewoda K. decyzją z dnia 29.05.1998 r. (...) uchylił decyzję organu I instancji i sprawę przekazał do ponownego rozpoznania organowi I instancji. W uzasadnieniu wywiedziono, że:

- wprawdzie postanowieniem nałożono na inwestorów obowiązek przedłożenia inwentaryzacji to jednak nie wydano decyzji - na podstawie art. 40 Prawa Budowlanego z 1974 r. - nakazującej dokonania przeróbek w celu doprowadzenia budynku do stanu zgodnego z prawem,

- w aktach sprawy brak jest miarodajnego dokumentu - opinii, stwierdzającego, że prace te zostały wykonane, co jest niezbędne do wydania pozwolenia na użytkowanie obiektu zgodnie z art. 42 ust. 3 Prawa Budowlanego z 1994 r. /jest to oczywista omyłka pisarska bowiem nie budzi wątpliwości, że chodzi o Prawo Budowlane z 1974 r./,

- opinia Państwowego Terenowego Inspektora Sanitarnego winna być wydana w formie postanowienia, na które stronom służy zażalenie,

- w postępowaniu nie brały udziału wszystkie zainteresowane strony, a w szczególności właściciele posesji nr 19, przy której granicy został usytuowany przedmiotowy budynek.

W związku z powyższym mając na uwadze podniesione okoliczności a także fakt, że nie została wyjaśniona jednoznacznie kwestia uciążliwości przedmiotowego budynku - co przede wszystkim w swoim odwołaniu podnosi Maria K. - spowodowało wydanie decyzji uchylającej decyzję organu I instancji i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania.

Skargę do Naczelnego Sądu Administracyjnego na decyzję organu II instancji złożyli Ryszard i Jadwiga P. i zarzucili w niej, że decyzja organu I instancji uchylona została "w sposób niezgodny, nie sprawdzony" a "żądane dokumenty znajdują się w aktach sprawy I instancji, a które nie zostały uwzględnione na etapie rozpatrywania przez Urząd Wojewódzki (...)."

Strona 1/4