Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa Sędziowie: WSA Krystyna Daniel WSA Magda Froncisz (spr.) Protokolant: starszy sekretarz sądowy Katarzyna Zbylut po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 stycznia 2020 r. sprawy ze skargi Prokuratora Rejonowego Kraków Nowa - Huta w Krakowie na uchwałę Nr XVI/111/2016 Rady Gminy Koniusza z dnia 16 czerwca 2016 r. w sprawie Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy Koniusza skargę oddala.
Prokurator Rejonowy Kraków - Nowa Huta w Krakowie wniósł do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Krakowie skargę na uchwałę Nr XVI/111/2016 Rady Gminy Koniusza z dnia 16 czerwca 2016 r. w sprawie Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy Koniusza, wnosząc - w powołaniu się na przepis art. 147 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - o stwierdzenie nieważności w części opisanej w §13 oraz §14 ust. 2 załączonego do niej Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy Koniusza.
Skarżący zarzucił istotne naruszenie przepisów prawa, a to art. 7 i 94 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 2 kwietnia 1997 r., art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, art. 4 ust. 2 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach w zw. § 118 w zw. z § 143 załącznika do rozporządzenia Prezesa Rady Ministrów z dnia 20 czerwca 2002 r. w sprawie Zasad techniki prawodawczej poprzez:
- przekroczenie zakresu upoważnienia ustawowego i powtórzenie w §13 ust. 1 załączonego do uchwały Regulaminu treści przepisu art. 4 ust. 2 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach zapisu, zgodnie z którym utrzymywanie zwierząt domowych nie może stanowić zagrożenia lub uciążliwości dla ludzi;
- ustanowienie w §13 ust. 2 Regulaminu normy nakazującej prowadzenie psa na smyczy lub kagańcu oraz dozwalającej zwolnienie zwierząt z uwięzi na obszarze mało uczęszczanym przez ludzi;
- ustanowienie w §13 ust. 2 lit. "a" i "b" Regulaminu niejasnych i wieloznacznych zapisów "psa w inny sposób zagrażającego otoczeniu" oraz "psa ras dużych i olbrzymich";
- przekroczenie zakresu upoważnienia ustawowego poprzez ustanowienie w §13 ust. 2 lit. "c" nomy nakazującej odpowiednie stosowanie do innych zwierząt domowych nakazu i zakazu zawartego §13 ust. 2 lit. "a" i "b" Regulaminu, odnoszących się do psów;
- przekroczenie zakresu upoważnienia ustawowego poprzez ustanowienie w §14 ust. 2 obowiązku właścicieli nieruchomości oznakowania tabliczką ostrzegawczą bramy lub furtki wejściowej na teren ogrodzonej posesji, na której utrzymywane jest zwierzę mogące stanowić zagrożenie dla zdrowia lub życia ludzkiego.
W uzasadnieniu wskazano, że w dniu 16 października 2016 roku Rada Gminy Koniusza podjęła uchwałę Nr XVI/111/2016 w sprawie Regulaminu utrzymania czystości i porządku na terenie gminy Koniusza. Akt prawa miejscowego podjęto na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym oraz art. 4 ustawy z dnia 13 września 1996 r. o utrzymaniu czystości i porządku w gminach, po zasięgnięciu opinii Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Proszowicach.
W ocenie skarżącego norma ujęta w §13 ust. 1 Regulaminu brzmiąca: "§ 13. 1 Utrzymywanie zwierząt domowych nie może stanowić zagrożenia lub uciążliwości dla ludzi.", stanowi naruszenie prawidłowego prawodawstwa. W istocie rzeczy stanowi powtórzenie unormowania art. 4 ust. 2 pkt 6 ustawy o utrzymaniu czystości i porządku w gminach. Wobec powyższego potrzeba zamieszczenia unormowania tego przepisu w §13 była zbędna i niedopuszczalna. Dalej, powołując się na § 118 w związku z § 143 Zasad techniki prawodawczej, skarżący stwierdził, że w akcie prawa miejscowego nie powtarza się przepisów ustawy upoważniającej oraz przepisów innych aktów normatywnych. Takie powtórzenie jest, co do zasady, zabiegiem niedopuszczalnym i wykraczającym poza upoważnienie ustawowe. Ustawodawca nie upoważnił rady gminy do sformułowania postulatu nieskierowanego do dającego się ustalić adresata, lecz do ustalenia sposobu postępowania ze zwierzętami domowymi w taki sposób, by ich pobyt na terenie przeznaczonym do wspólnego użytku nie był uciążliwy oraz nie zagrażał przebywającym tam osobom.