Sprawa ze skargi na uchwałę Rady Miejskiej w Nowym Wiśniczu w przedmiocie zatwierdzenia taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Krystyna Daniel Sędziowie: WSA Kazimierz Bandarzewski WSA Mariusz Kotulski (spr.) Protokolant: specjalista Anna Balicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 4 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi Wojewody Małopolskiego na uchwałę Rady Miejskiej w Nowym Wiśniczu z dnia 30 kwietnia 2015 r. nr VIII/56/15 w przedmiocie zatwierdzenia taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków stwierdza nieważność zaskarżonej uchwały.

Uzasadnienie strona 1/8

W dniu 30 kwietnia 2015 r. Rada Miejska w Nowym Wiśniczu podjęła uchwałę nr VIII/56/15 w sprawie zatwierdzenia taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków (dalej Uchwała).

Powyższą uchwałę podjęto na podstawie art. 18 ust. 2 pkt 15 ustawy z dnia 8 marca 1990 i o samorządzie gminnym (tekst jednolity Dz. U. z 2013 r., poz. 594 ze zm.; dalej u.s.g.) oraz art. 24 ust. ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2015 r., poz. 139; dalej ust. o zbiorowym zaopatrzeniu).

Zgodnie z § 1 tej uchwały, taryfy dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę zostały ustalone w wysokości 3,98 zł za 1 m3 w przypadku I grupy odbiorców (gospodarstwa domowe) i 4,90 zł za 1 m3 w przypadku II grupy odbiorców (pozostali odbiorcy). Z kolei w § 2 tej uchwały zatwierdzono taryfy dla zbiorowego odprowadzania ścieków w wysokości 5 zł za 1 m3 w przypadku I grupy odbiorców i 8 zł za 1 m3 w przypadku II grupy odbiorców oraz stawkę opłaty abonamentowej w wys. 3 zł/mc od wszystkich dostawców.

Natomiast w § 3 ww. uchwały zatwierdzono stawki opłat wynikających z kosztów przyłączenia do urządzenia wodociągowego/kanalizacyjnego oraz wodociągowo-kanalizacyjnego.

Wskazana uchwała została zaskarżona do Sądu przez Wojewodę Małopolskiego za pismem z dnia 29 września 2015r. Organ nadzoru wniósł o stwierdzenie jej nieważności w całości.

W skardze organ nadzoru, wskazał, że nie można narzucać podwyższonych stawek całej grupie odbiorców - wszystkim firmom. Wyższą stawkę za zbiorowe zaopatrzenie w wodę i zbiorowe odprowadzanie ścieków można podyktować jedynie konkretnemu odbiorcy, jednak najpierw określony dostawca musi udowodnić temu odbiorcy, że dostarczanie wody, czy też odprowadzanie ścieków od niego generuje wyższe koszty.

W Gminie Nowy Wiśnicz wskazano dwie grupy podmiotów, a mianowicie "gospodarstwa domowe" oraz "pozostali odbiorcy". W tej grupie mieszczą się wszystkie inne podmioty poza które należą do gospodarstw domowych, takie jak przedsiębiorcy, zakłady opieki zdrowotnej instytucje użyteczności publicznej, szkoły i inne.

W ocenie strony skarżącej uzasadnienie dla wprowadzenia w Gminie Nowy Wiśnicz zróżnicowanej wysokości taryf dla wymienionych dwóch grup odbiorców, a dokładnie wyższej stawki dla wszystkich innych podmiotów niż dla gospodarstw domowych jest niewystarczające, jak również nie znajduje oparcia w przepisach prawa stanowiących podstawę wydania ocenianej uchwały.

Poza powyższym zarzutem, Wojewoda Małopolski zwrócił uwagę na przepis § 19 ww. rozporządzenia w sprawie określenia taryf.

Dokonując analizy dokumentacji otrzymanej w przedmiotowej sprawie od Burmistrza Nowego strona skarżąca stwierdziła, iż wniosek o zatwierdzenie taryf dla zbiorowego zaopatrzenia w wodę i zbiorowego odprowadzania ścieków jest niekompletny (naruszono § 19 ust. 2, § 19 ust. 3 pkt 1 i 3) rozporządzenia w sprawie określenia taryf.

Strona skarżąca ponadto wskazuje fakt, że Zakład Usług Komunalnych w Nowym Wiśniczu nie dołączył do wniosku informacji o zakresie swojej działalności. W ten sposób organ nadzoru przy ocenie nadzorczej nie mógł odnieść się do zarzutów dotyczących procedowania uchwały "mimo braku wieloletniego planu rozwoju i modernizacji urządzeń wodociągowych i urządzeń kanalizacyjnych". Wywodzi to z treści art. 21 ust. 7 ustawy o zbiorowym zaopatrzeniu, który to stanowi o obowiązku opracowania planu. Dotyczy ten obowiązek tych przedsiębiorstw, które planują budowę urządzeń wodociągowych i kanalizacyjnych, gdy tymczasem możemy mieć również do czynienia z sytuacją, że za budowę urządzeń odpowiada wyłącznie Urząd Miejski w Nowym Wiśniczu.

Strona 1/8