Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Jacek Bursa (spr.) Sędziowie: WSA Mirosław Bator WSA Beata Łomnicka Protokolant: st. sekr. sąd. Dorota Solarz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 22 grudnia 2015 r. sprawy ze skargi [...] S.A PTK Sp. z o.o. z siedzibą w W. na decyzję nr [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. z dnia 18 sierpnia 2015 r., znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. zasądza od [...] Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w K. na rzecz strony skarżącej [...] S.A PTK Sp. z o.o. z siedzibą w W. kwotę 740 ( siedemset czterdzieści ) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w L. decyzją z dnia 11 czerwca 2014r., nr [...], znak: [...],, nakazał [...], S.A. z siedzibą w W. rozbiórkę na własny koszt samowolnie wybudowanej stacji bazowej telefonii komórkowej [...], w miejscowości T., gmina T. na istniejącym budynku Ochotniczej Straży Pożarnej zlokalizowanym na działce ew. nr [...], położonej w miejscowości T., gmina T. składającej się z dwóch masztów antenowych z odciągami wraz z antenami i konstrukcjami wsporczymi.
Odwołanie od tej decyzji złożyła [...], S.A. zarzucając naruszenie:
- art. 8 i 16 ust. 1 kpa, poprzez wydanie decyzji o nakazie rozbiórki masztów i urządzeń stacji bazowej, podczas gdy kwestie jej budowy zostały rozstrzygnięte prawomocną decyzją, czym naruszono zasadę ochrony praw słusznie nabytych wynikającą z konstytucyjnej zasady demokratycznego państwa prawnego wyrażoną w art. 2 Konstytucji Rzeczypospolitej Polskiej, zasadę trwałości decyzji administracyjnych oraz zasadę pogłębiania zaufania obywateli do organów państwa;
- art. 11 kpa, poprzez błędne ustalenia faktyczne PINB, gdyż przedmiotowa konstrukcja wsporcza nie posiada odciągów, co było podstawą do jej zakwalifikowania jako budowli, lecz zastrzały;
- art. 48 ust. 1 Prawa budowlanego poprzez nakazanie rozbiórki obiektów i urządzeń, których instalacja rozstrzygnięta została prawomocną decyzją administracyjną;
- błędną interpretację art. 3, art. 28 ust. 2 oraz art. 30 ust. 1 pkt 2 Prawa budowlanego, poprzez wadliwą kwalifikacją prawną zrealizowanej inwestycji - tj. że przedmiotowa stacja bazowa telefonii komórkowej jest całością techniczno - użytkową, w związku z czym jest budowlą i roboty budowlane związane z jej realizacją podlegają obowiązkowi uzyskania pozwolenia na budowę;
- art. 28 ust.1 Prawa budowlanego - poprzez nadanie przymiotu strony właścicielom i zarządcom działek graniczących bezpośrednio z nieruchomością na której wybudowano stację bazową, podczas gdy stronami powinni być jedynie inwestor właściciele, użytkownicy i zarządcy znajdujący się w obszarze oddziaływania obiektu.
W uzasadnieniu podano, iż [...], S.A. (dawniej [...],Sp. z o.o.) 21 lutego 2011 roku złożyła Staroście L. zgłoszenie zamiaru wykonania robót budowlanych niewymagających pozwolenia na budowę stacji bazowej telefonii komórkowej [...], T. Miasto, opierając się na art. 30 ust.2 prawa budowlanego. Zgłoszone roboty budowlane polegały na: montażu konstrukcji wsporczej pod instalacje telekomunikacyjne, montażu urządzeń telekomunikacyjnych, montażu systemów antenowych i montażu wewnętrznej linii zasilającej. Starosta L. decyzją [...],z dnia 9 marca 2011 roku wniósł sprzeciw do wykonania robót budowlanych, jednak jedynie w zakresie robót polegających na montażu wewnętrznej linii zasilającej. Starosta L. stwierdził jednocześnie, że montaż konstrukcji wsporczej pod instalacje telekomunikacyjne, urządzeń telekomunikacyjnych oraz montaż systemów antenowych, zgodnie z art. 29 ust. 2 pkt 15 w powiązaniu z art. 30 prawa budowlanego, nie wymaga pozwolenia na budowę ani zgłoszenia właściwemu organowi. W następstwie takiego rozstrzygnięcia, [...],S.A. uzyskała decyzję nr [...],znak: [...], z dnia 16 listopada 2011 roku zatwierdzającą budowlany i udzielającą pozwolenie na budowę wewnętrznej linii zasilającej dla potrzeb stacji bazowej. Po uprawomocnieniu ww. decyzji Inwestor przystąpił do wykonania zgłoszonych robót stacji bazowej oraz wewnętrznej linii zasilającej. Wobec tego roboty budowlane prowadzone były na podstawie dwóch prawomocnych decyzji administracyjnych, co do montażu konstrukcji wsporczej pod instalacje telekomunikacyjne, montażu urządzeń telekomunikacyjnych i montażu systemów antenowych na podstawie decyzji [...],z dnia 9 marca 2011 roku, a co do wewnętrznej linii zasilającej na podstawie decyzji [...], z dnia 16 listopada 2011 roku. Mocą wymienionych decyzji, [...],S.A. nabyła prawa do wykonania wymienionych prac budowlanych. Zgłoszenie wykonania robót budowlanych inwestor oparł na przepisie art. 30 ust. 2 prawa budowlanego, a Starosta L. w decyzji [...],z dnia 9 marca 2011 roku powołał się dodatkowo art. 29 ust. 2 pkt 15. Przywołane regulacje stanowią wyjątek (lex specialis) od wyrażonej w art. 28 ust. 1 Prawa budowlanego zasady, zgodnie z którą roboty budowlane można rozpocząć jedynie na podstawie ostatecznej decyzji o pozwoleniu na budowę. Ustawodawca w art. 29 ust. 2 pkt 15 oraz w art. 30 ust. 2 ustawy Prawo budowlane nie zawarł żadnych ograniczeń co do rodzajów montowanych urządzeń. Zatem instalacje telekomunikacyjne i konstrukcje wsporcze zawierają się w kategorii urządzeń o których mowa w przywołanych przepisach.