Stwierdzenie nieważności § 3 ust. 4 o brzmieniu "Zmiany zagospodarowania zabytków nieruchomych wraz z ich otoczeniem wymagają uzgodnienia z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków" nastąpiło z tych samych przyczyn, które opisano wyżej w odniesieniu do § 3 ust. 1 pkt 1. Kwestie związane z zasadami prowadzenia robót budowlanych przy zabytkach wpisanych do rejestru jak i w otoczeniu zabytku, uregulowane są przepisami rangi ustawowej i nie mogą zostać zmienione aktem prawa miejscowego. Natomiast zasady zagospodarowania czy wykorzystania zabytku mogą zostać określone w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który dla obszaru parku kulturowego uchwalany jest obowiązkowo (art. 15 ust. 2 pkt. 4 ustawy o planowaniu o zagospodarowaniu przestrzennym w związku z art. 16 ust. 6 ustawy o ochronie zabytków).
W § 3 pkt 6 przewidziano następujące wymaganie: "Wykonywanie robót budowlanych, o których mowa w art. 29 ust. 1 pkt 11a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo Budowlane (tekst jedn.: Dz. U. z 2003 r. Nr 207, poz. 2016, z późn. zm.) wymagać będą pozytywnej akceptacji jednostki zarządzającej Parkiem Kulturowym". W art. 29 ust. 1 pkt 11a ustawy Prawo budowlane mowa jest o budowie zjazdów z dróg powiatowych i gminnych oraz zatok parkingowych na tych drogach. Nie wiadomo jaka ma być forma prawna "pozytywnej akceptacji" ani też jaki miałby być skutek braku owej akceptacji. Niedopuszczalnym jest wprowadzenie przez lokalnego prawodawcę dodatkowego warunku, którego niespełnienie miałoby prowadzić do wniesienia sprzeciwu od zgłoszenia robót budowlanych. Budzi też wątpliwości dlaczego ze wszystkich możliwych robót budowlanych akurat tylko zjazdy z dróg powiatowych i gminnych miałyby wymagać "pozytywnej akceptacji" jednostki zarządzającej parkiem kulturowym.
Kolejny kwestionowany zapis dotyczy zakazu lub ograniczenia, którego możliwość wprowadzenia na terenie parku przewiduje w art. 17 ust. 1 pkt 3 ustawy o ochronie zabytków, dotyczący "umieszczania tablic, napisów, ogłoszeń reklamowych i innych znaków niezwiązanych z ochroną parku kulturowego, z wyjątkiem znaków drogowych i znaków związanych z ochroną porządku i bezpieczeństwa publicznego".
W § 3 ust. 8 zaskarżonej uchwały wskazano: "Na terenie Parku zakazuje się umieszczania tablic, napisów, szyldów, ogłoszeń, reklam i nośników reklamowych na obiektach zabytkowych oraz na terenie objętym granicami Parku Kulturowego za wyjątkiem:
1) Informacji odnoszących się do przedmiotu działalności w formie szyldu, reklamy, etc..., uzgodnionej z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków pod względem lokalizacji, gabarytów i formy.
2) Informacji czasowych o imprezach uzgodnionych z jednostką zarządzającą parkiem co do lokalizacji, gabarytów, formy i czasu ekspozycji.
3) Tablic, ogłoszeń i napisów o treści edukacyjnej lub związanych z funkcjonowaniem parku umieszczonych przez jednostkę zarządzającą parkiem, uzgodnionych z Wojewódzkim Konserwatorem Zabytków".
Zwrócić należy uwagę, że przepis ten, zarówno generalny zakaz jak i wyjątki przewidziane w pkt. 1 - 3, odnosi się w równym stopniu do "obiektów zabytkowych" jak i całego terenu parku.
Zgodnie z art. 36 ust. 1 pkt 10 ustawy o ochronie zabytków, umieszczanie na zabytku wpisanym do rejestru: urządzeń technicznych, tablic reklamowych lub urządzeń reklamowych w rozumieniu art. 2 pkt 16b i 16c ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2018 r. poz. 1945, z późn. zm.) oraz napisów wymaga pozwolenia wojewódzkiego konserwatora zabytków