Odnośnie tych twierdzeń Biegli wskazali co następuje: "W piśmie odwoławczym stwierdzono, że wprowadzone zmiany są nieistotne a zatem nie powodują znaczącego zwiększenia negatywnego oddziaływania instalacji na środowisko. Zdanie to jest całkowicie nieprawdziwe, gdyż przykładowo w sektorze na kierunku 200° moce EIRP uległy zwiększeniu prawie dwukrotnie, a mianowicie, zgodnie ze zgłoszeniem z roku 2011 EIRP dla tego kierunku wynosiło 2412 W, podczas gdy po zmianie moc w tym sektorze będzie wynosić EIRP = 4500 W. Jest absolutnie oczywiste, że zmianom ulegną również zasięgi promieniowania, a co za tym idzie zwiększą się skutki negatywnego oddziaływania na ludzi i środowisko."
Innymi słowy, zamierzenie inwestycyjne objęte zgłoszeniem z 2002 r. w obecnym kształcie już nie istnieje, bo zmienione zostały istotne jego elementy tj. rodzaje i parametry anten, a co za tym idzie zakres oddziaływania na środowisko.
Co do zasady zgodzić się należy z poglądem, że stacja bazowa telefonii cyfrowej w rozumieniu art. 33 ust. 1 p.b. stanowi jedno całe zamierzenie budowlane, jest obiektem budowlanym (budowlą) wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych i nie powinno się postępowania mającego na celu wyjaśnienie legalności budowy stacji bazowej telefonii cyfrowej dzielić na kawałki.
Niemniej jednak w niniejszym przypadku organ postąpił prawidłowo, prowadząc osobno postępowanie legalizacyjne dla tej części stacji, która została w 2002 r. (nieprawidłowo) przyjęta do realizacji na podstawie zgłoszenia oraz odrębnie wobec aktualnie istniejących elementów, które zostały zmienione i słusznie wobec tego potraktowane jako rozbudowa stacji, a nastąpiły bez uzyskania pozwolenia na budowę (jak i również nawet bez próby dokonania zgłoszenia).
Roboty budowlane polegające na budowie (przebudowie lub rozbudowie) stacji bazowej telefonii komórkowej, jako takie, nie zostały zwolnione z obowiązku uzyskania pozwolenia na budowę przepisami art. 29 ustawy prawo budowlane. Przepis art. 29 ust. 2 pkt 15 może mieć bowiem jedynie zastosowanie w przypadku instalowania pojedynczych urządzeń, konstrukcji wsporczych, anten i instalacji radiokomunikacyjnych na obiektach budowlanych, nie mogą natomiast stanowić podstawy prawnej do budowy (a także odpowiednio przebudowy czy rozbudowy) takiego zamierzenia budowlanego, jakim jest stacja bazowa telefonii komórkowej (tak NSA w Warszawie w wyroku z dnia 19 stycznia 2018 r. sygn. II OSK 848/16.)
Tym samym wobec wszystkich powyższych argumentów, tryb postępowania legalizacyjnego o którym mowa w art. 48 ustawy prawo budowlane, został przez organy nadzoru budowlanego zastosowany prawidłowo. Prawidłowo również organ wskazał, że skoro samowolna rozbudowa dotyczyła obiektu budowlanego samowolnie zrealizowanego, to nie jest możliwe prowadzenie postępowania legalizacyjnego.