Organ odwoławczy wskazał, że PINB w K. - Powiat G. dokonał prawidłowej kwalifikacji przedmiotu postępowania administracyjnego. Niewątpliwie w stanie faktycznym niniejszej sprawy miała miejsce rozbudowa stacji bazowej telefonii komórkowej zlokalizowanej na dachu budynku przy ul. [...] w K.. Wykonane przez Inwestora roboty budowlane zaklasyfikowane zostały jako budowa. Zgodnie z art. 3 pkt 6 u.p.b., przez budowę obiektu budowlanego należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także jego odbudowę, rozbudowę, nadbudowę.
Skarżąca wskazuje w odwołaniu, iż cyt.: "Niewątpliwie inwestycja jest urządzeniem technicznym. (...) Prace były wykonywane na podstawie art. 29 ust. 2 pkt 15 w zw. Z art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy Prawo budowlane. Nie wymaga bowiem pozwolenia na budowę wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu urządzeń o wysokości powyżej 3 m na obiektach budowlanych".
MWINB nie podzielił stanowiska skarżącej. Zgodnie z art. 3 pkt 9 poprzez urządzenia budowlane należy rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki. W świetle powyższego, stacja bazowa telefonii komórkowej na istniejącym budynku przy ul. [...] w K. nie jest funkcjonalnie związana z tym budynkiem. Oczywistym jest, iż stacja ta stanowi funkcjonalny element sieci telekomunikacyjnej i jako taka jest całością techniczno - użytkową, którą należy zakwalifikować jako budowlę w rozumieniu ustawy Prawo budowlane. Powołano również orzecznictwo sądów administracyjnych potwierdzające to stanowisko.
Niewątpliwie przedmiotowa rozbudowa stacji bazowej telefonii komórkowej zlokalizowanej na dachu budynku przy ul. [...] w K. wymagała przed jej realizacją pozwolenia na budowę, którego inwestor nie posiadał. W konsekwencji, skoro przedmiotowa rozbudowa wymagała pozwolenia na budowę, którym inwestor nie legitymował się, organ I instancji zasadnie uznał, iż rozbudowa stacji bazowej telefonii komórkowej stanowiła samowolę w rozumieniu art. 48 u.p.b.
W odniesieniu do zarzutu, w którym skarżąca wskazuje naruszenie art. 29 ust. 2 pkt 15) i art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy Prawo budowlane poprzez przyjęcie, że jakakolwiek zmiana instalacji stacji bazowej telefonii komórkowej wymaga uzyskania pozwolenia na budowę, podczas gdy inwestor nie był obowiązany do dokonania zgłoszenia, ani uzyskania pozwolenia na budowę dokonując modyfikacji instalacji oraz pominięcie, że instalacja antenowej konstrukcji wsporczej o wysokości do trzech metrów na istniejącym obiekcie budowlanym stanowi urządzenie, które jest na podstawie art. 29 ust. 2 pkt 15) i art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. b) ustawy Prawo budowlane zwolnione z obowiązku zgłoszenia - MWINB wskazał, iż wbrew twierdzeniom strony skarżącej nie mógł znaleźć zastosowania w sprawie art. 29 ust. 2 pkt 15 u.p.b i związany z tym przepisem art. 30 ust. 1 pkt 3 lit. b. Zgodnie z nimi pozwolenia na budowę nie wymaga wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu urządzeń, w tym antenowych konstrukcji wsporczych i instalacji radiokomunikacyjnych, na obiektach budowlanych oraz zgłoszenia właściwemu organowi wymaga, z zastrzeżeniem art. 29 ust. 3 i 4 budowa (...) i wykonywanie robót budowlanych polegających na instalowaniu urządzeń o wysokości powyżej 3 m na obiektach budowlanych. Przywołano wyrok NSA z dnia 19 stycznia 2018 r. sygn. akt II OSK 848/16, zgodnie z którym zamierzenie budowlane, jakim jest stacja bazowa telefonii komórkowej, powodująca emisję fal elektromagnetycznych, które z zasady rozprzestrzeniają się poza obszarem, do którego inwestor posiada prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane, wymaga pozwolenia na budowę, jeżeli obszar oddziaływania jest większy (szerszy) niż teren do którego inwestor ma prawo do dysponowania nieruchomością na cele budowlane.