Obecne regulacje prawne w odniesieniu do budowli hydrotechnicznych przewidują odrębne i szczegółowe unormowania, obowiązujące obok regulacji z zakresu prawa budowlanego. Wynika to z przepisu art. 2 ust. 2 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414 ze zm./, który stanowi, że przepisy tej ustawy nie naruszają prawa wodnego w odniesieniu do budowli hydrotechnicznych.
Ustalenie, że obiekty nie stanowią budowli hydrotechnicznych pozwoliłoby na zastosowanie do obiektów tych przepisów ustawy - Prawo budowlane. W przeciwnym zaś wypadku przepisy tej ustawy mogłyby mieć zastosowanie dopiero w braku odrębnych w tym zakresie regulacji w ustawie z dnia 24 października 1974 r. - Prawo wodne /Dz.U. nr 38 poz. 230 ze zm./..
Naczelny Sąd Administracyjny po rozpoznaniu sprawy ze skargi Józefa M. na decyzję Wojewody N. z dnia 16 czerwca 1997 r. (...) w przedmiocie nakazu rozbiórki zabudowy potoku - uchyla zaskarżoną decyzję i poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; (...).
Po ponownym rozpatrzeniu sprawy zabudowy potoku K. rurami betonowymi o średnicy 1,60 m oraz wykonania kamienno-betonowej jego obudowy bez wymaganego pozwolenia na budowę, Kierownik Urzędu Rejonowego w N.-T. decyzją z dnia 12.03.1997 r., (...), wydaną na podstawie art. 48 w związku z art. 84 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo Budowlane /Dz.U. nr 89 poz. 414/ oraz art. 104 Kpa, nakazał Józefowi M. "dokonać rozbiórki ww. zabudowy potoku na długości 13 metrów licząc od wlotu wód potoku do wykonanego rurociągu, oraz kamienno-betonowej obudowy potoku na odcinku 15,0 metra", w terminie do 30.06.1997 r. oraz zgłosić pisemnie fakt dokonanej rozbiórki do Urzędu Rejonowego w N.-T. W uzasadnieniu decyzji podkreślono, iż na podstawie protokołu z wizji lokalnej przeprowadzonej w dniu 4.03.1997 r. ustalono, że Józef M. dokonał w 1996 r. zabudowy potoku K. rurami betonowymi o średnicy 1,60 metra na długości 13,0 metra licząc od wlotu wód potoku do wykonanego rurociągu, oraz wykonał kamienno-betonową obudowę potoku na odcinku 15,0 metra. Roboty powyższe wykonane zostały bez wymaganego pozwolenia na budowę.
W tej sytuacji należało na podstawie art. 48 Prawa budowlanego nakazać rozbiórkę dokonanej zabudowy potoku.
Od decyzji tej z dnia 12.03.1997 r., odwołanie wniósł Józef M., domagając się jej uchylenia i przekazania sprawy do ponownego rozpatrzenia. Zaskarżonej decyzji zarzucił naruszenie przepisów prawa formalnego poprzez brak rozważenia i ustalenia następstw wykonania rozbiórki wzniesionych przez niego umocnień brzegu potoku. Zarzucił również, że decyzja oparta została na nieprawdziwych danych, mających istotny wpływ na orzeczenie, w szczególności przyjęcie, że potok stanowi własność Okręgowej Dyrekcji Gospodarki Wodnej wraz z przynależnymi do niego gruntami, a tym samym, że umocnienia zostały wykonane na terenie tej jednostki.
W uzasadnieniu odwołania Józef M. podkreśla, iż potok K. płynie przez grunty będące własnością skarżącego. Ze względu na katastrofalny stan brzegów, poprzednicy prawni skarżącego dokonali 15 lat wcześniej częściowego uregulowania na własny koszt. Ponieważ umocnienia były częściowo przestarzałe, skarżący wyremontował je i dobudowa 13 metrów dalszych zabezpieczeń, mających chronić jego działkę siedliskową z zabudowaniami mieszkalno-gospodarczymi przed osuwaniem się skarpy. Józef M. wskazywał nadto, że umocnienia zabezpieczają również urwisko od strony drogi K.-Z. Wyjaśniał, że do prac remontowych przystąpił bez dokumentacji ponieważ sądził, iż nie jest ona potrzebna. Nie mógł sprawdzić zarzutu Okręgowej Dyrekcji Gospodarki Wodnej w K. - Inspektoratu Eksploatacji Wód w D., że teren potoku należy do ODGW, gdyż brak było odpowiedniej dokumentacji geodezyjnej, a w szczególności wykazów zmian dla działek, po których biegnie obecnie potok i droga K.-Z. W chwili obecnej taka dokumentacja istnieje i wynika z niej, iż teren potoku należy do skarżącego.