Postępowanie administracyjne podlega obowiązkowemu zawieszeniu, gdy rozpatrzenie sprawy i wydanie decyzji administracyjnej zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd /art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa/.
uchyla zaskarżone postanowienie Samorządowego Kolegium Odwoławczego w przedmiocie zawieszenia postępowania.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze powiadomiło strony o wszczęciu, na wniosek strony, postępowania w sprawie stwierdzenia nieważności decyzji cofającej dotychczasowemu najemcy przydział lokalu w budynku mieszkalnym i przydzielającej ten lokal córce dotychczasowego najemny i jej rodzinie. W toku przeprowadzonego częściowo postępowania wyjaśniającego, stwierdzono, że nieruchomość obejmująca budynek mieszkalny, którego dotyczy kwestionowana decyzja administracyjna, stanowi współwłasność wnioskodawcy UW i współmałżonka Z.W. w 2/3 części, na prawach małżeńskiej wspólności ustawowej oraz A.D. w 1/3 części. W związku z tym Samorządowe Kolegium Odwoławcze postanowieniem, wydanym na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa, zawiesiło postępowanie do czasu wyznaczenia przez sąd powszechny w trybie art. 143 Kpc kuratora dla nieznanej z miejsca pobytu A.D. Równocześnie wezwano odrębnym pismem U.W. do wystąpienia do sądu powszechnego ze stosownym wnioskiem. Postanowienie o zawieszeniu postępowania U.W. zaskarżyła do Naczelnego Sądu Administracyjnego, zarzucając, że Samorządowe Kolegium Odwoławcze nie podało konkretnych przyczyn zawieszenia postępowania, czym naruszyło art. 97 par. 1 Kpa. Skarżąca uważa, że działa w interesie wszystkich współwłaścicieli, w tym nieznanej z miejsca pobytu A.D. Skarżąca domagała się uchylenia zaskarżonego postanowienia.
Naczelny Sąd Administracyjny uznał skargę za uzasadnioną, choć z innych przyczyn, aniżeli wynikających ze skargi. Zaskarżone postanowienie, zawieszające postępowanie wszczęte z wniosku U.W. o stwierdzeniu nieważności decyzji lokalowej z 1987 r., zostało wydane na podstawie art. 97 par. 1 pkt 4 Kpa. Przepis ten stanowi, że organ administracji zawiesza postępowanie, gdy, rozpatrzenie sprawy i wydawanie decyzji zależy od uprzedniego rozstrzygnięcia zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd. Ustanowienie kuratora dla nieznanej z miejsca pobytu współwłaścicielki nieruchomości nie jest rozstrzygnięciem zagadnienia wstępnego, o którym mowa w powołanym przepisie.
W literaturze przedmiotu i w orzecznictwie sądowym powszechnie przyjmuje się, że niezbędne w sprawie rozstrzygnięcie zagadnienia wstępnego przez inny organ lub sąd dotyczy sytuacji, gdy określona kwestia jest wątpliwa i dla jej wyjaśnienia konieczne jest przeprowadzenie postępowania przed właściwym organem /por. wyrok NSA z dnia 1 sierpnia 1983 r. I SA 481/83 - ONSA 1983 nr 2 poz. 65/. Celem tego postępowania jest rozstrzygnięcie zagadnienia materialnoprawnego, objętego właściwością innego organu, od którego zależy wynik sprawy głównej /por. B. Adamiak i J.Borkowski - Polskie postępowania administracyjne i sądowoadministracyjne - PWN Warszawa 1992 r., str. 122/.
Ustanowienie w niniejszej sprawie kuratora dla strony nieznanej z miejsca pobytu, nie jest zagadnieniem materialnoprawnym, od którego zależy rozpatrzenie sprawy o stwierdzenie nieważności decyzji o przydziale lokalu mieszkalnego.
Stosownie do art. 34 par. 1 Kpa organ administracji państwowej występuje do sądu z wnioskiem o wyznaczenie przedstawiciela dla osoby nieobecnej lub niezdolnej do czynności prawnych, o ile przedstawiciel taki nie został już wyznaczony. Wyznaczenie przedstawiciela następuje na podstawie art. 184 kodeksu rodzinnego opiekuńczego. Przepisy tego artykułu stanowią, że dla ochrony praw osoby, która z powodu nieobecności nie może prowadzić swoich spraw, a nie ma pełnomocnika - ustanawia się kuratora.
Naczelny Sąd Administracyjny ustosunkowując się do zawartego w skardze stwierdzenia skarżącej, iż działa ona w interesie wszystkich współwłaścicieli, w tym A.D. nieznanej z miejsca pobytu, nie podzielił tego stanowiska. Zdaniem Sądu brak jest podstaw do stwierdzenia, że skarżąca działa w interesie pozostałych współwłaścicieli nieruchomości. W aktach nie ma bowiem pełnomocnictwa męża ani nie wynika z akt sprawy, by działał w interesie A.D. nieznanej z miejsca pobytu, która zapewne nie wie nawet o toczącej się sprawie.