Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia WSA Mirosław Bator Sędziowie: WSA Kazimierz Bandarzewski (spr.) WSA Małgorzata Brachel-Ziaja Protokolant: Anna Pałasz po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 2 marca 2012 r. sprawy ze skargi J.U. na decyzję Kierownika Urzędu do spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w W. z dnia 19 maja 2011 r., nr [....] w przedmiocie odmowy przyznania uprawnień wdowy po kombatancie uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję tego samego organu
Kierownik Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych decyzją z dnia [...] sierpnia 1998 r. nr [...] przyznał W.U. uprawnienie do świadczeń pieniężnych z tytułu deportacji do pracy przymusowej w III Rzeszy na podstawie art. 1 ust. 1, art. 4 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 3 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym dla osób deportowanych do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszą i ZSRR (Dz. U. z 1996 r. Nr 87, poz. 395 z późn. zm.). Jako podstawę przyznania tych uprawnień wskazano deportacje do obozu pracy w III Rzeszy.
W.U. zmarł 22 czerwca 1999 r.
J.U. wystąpiła w dniu 22 marca 2011 r. do Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych z wnioskiem o przyznanie uprawnień przysługujących wdowie po kombatancie.
Decyzją z dnia [...] kwietnia 2011 r. nr [...] Kierownika Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych odmówił stronie przyznania uprawnień przysługujących wdowie pozostałej po kombatancie.
Kierownik Urzędu rozpatrzył wniosek strony w oparciu o art. 20 ust. 3 ustawy z dnia 24 stycznia 1991 r. o kombatantach oraz niektórych osobach będących ofiarami represji wojennych i okresu powojennego (Dz. U. z 2002 r. Nr 42, poz. 371 z późn. zm. - dalej w skrócie jako "ustawa o kombatantach"). W uzasadnieniu tej decyzji wskazano, że akta sprawy wyłącznie zawierają dowody deportacji męża strony do prac przymusowych w III Rzeszy. Wyjaśniono, że Kierownik Urzędu w decyzji z dnia [...] sierpnia 1998 r. nr [..] przyznał W.U. uprawnienie do świadczeń pieniężnych z tytułu deportacji do pracy przymusowej w III Rzeszy na podstawie ustawy z dnia 3 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym dla osób deportowanych do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszą i ZSRR (Dz. U. z 1996 r. Nr 87, poz. 395 z późn. zm.), która nie przewiduje przyznawania żadnych świadczeń dla wdów i wdowców po osobach uprawnionych z tytułu deportacji do prac przymusowych.
J.U. w ustawowym terminie wystąpiła z wnioskiem o ponowne rozpatrzenie sprawy z którego treści wynika, że nie zgadza się z wydaną decyzją wnosząc o jej zmianę.
Podniosła, że wprawdzie ustawa z dnia 3 maja 1996 r. o świadczeniu pieniężnym dla osób deportowanych do pracy przymusowej oraz osadzonym w obozach pracy przez III Rzeszą i ZSRR nie przewiduje świadczeń dla wdów po osobach uprawnionych, ale na mocy art. 7 tej ustawy należy stosować przepisy o emeryturach i rentach przewidują uprawnienia dla wdów do renty rodzinnej.
W ocenie wnioskodawczyni przysługują jej wszelkie świadczenia, które przysługiwały jej mężowi, gdyż spełniał on warunki do uznania za go kombatanta, względnie osoby zrównanej z prawami kombatanta. Podniosła, że jej mąż tylko jeden rok korzystał ze świadczeń, a 10 lat się o nie starał. Sama wnioskodawczyni musiała przez długie lata opiekować się schorowanym mężem, którego stan wynikał z przeżyć z okresu wojny. W ocenie wnioskodawczyni przynajmniej ryczał energetyczny winien "przechodzić" na wdowy, taką bowiem informację znalazła wnioskodawczyni na stronie internetowej http:/emerytury.wieszjak.pl. Mąż wnioskodawczyni spełniał wszystkie cechy kombatanta lub osoby zrównanej w prawach z kombatantem.