Wojewódzki Sąd Administracyjny w Krakowie w składzie następującym: Przewodniczący: Sędzia NSA Anna Szkodzińska WSA Mariusz Kotulski (spr.) WSA Agnieszka Nawar-Dubiel Protokolant: Anna Balicka po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 6 października 2014 r. sprawy ze skargi J. M. na uchwałę Rady Gminy w Bochni z dnia 26 września 2006 r. nr VIII/56/07 w przedmiocie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budowa urządzeń infrastruktury technicznej I. stwierdza nieważność § 1pkt 2, 3 i 4 zaskarżonej uchwały; II. zasądza od Rady Gminy w Bochni na rzecz skarżącej J. M. kwotę 300 (trzysta) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
W dniu 26 września 2007 r. Rada Gminy w Bochni, w oparciu o art. 18 ust.2 pkt.15 i art. 40 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 roku o samorządzie gminnym (t.j. Dz.U. z 2001 r. Nr 142 póz. 1591 z późn.zm.) oraz art. 146 ust.2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 roku o gospodarce nieruchomościami (t.j. Dz.U. z 2004 r. Nr 261 poz. 2603 z późn.zm.), podjęła uchwałę nr VIII/56/07 w sprawie ustalenia wysokości stawki procentowej opłaty adiacenckiej z tytułu wzrostu wartości nieruchomości spowodowanego budową urządzeń infrastruktury technicznej.
Pismem z dnia 25 czerwca 2013 r. skargę na tę uchwałę wniosła J. M..
Skarżąca wskazała, że z uwagi na fakt, iż jest właścicielką nieruchomości położonej w miejscowości Buczyna, Gmina Bochnia, objętej księgą wieczystą nr Kw Nr [...], przedmiotowa uchwała Rady Gminy Bochnia narusza jej interes prawny. Na podstawie art. 101 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2001 r., Nr 142, póz. 1592 ze zm.) wezwała pismem z dnia 30.05. 2014r. (data wpływu do urzędu 03.06.2014r.) Radę Gminy Bochnia do usunięcia naruszenia prawa dokonanego powołaną uchwałą Rady Gminy. Odpowiedzi Rady Gminy na wezwanie z dnia 30.05.2014 r. nie otrzymała.
Zdaniem skarżącej, część zapisów ww. uchwały (tj. § 1 ust. 2,3,4) jest sprzeczna z: art. 94 Konstytucji RP w zw. z art. 146 ust. 2 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. Nr 115, poz. 741, dalej w skrócie - u.g.n.), 144 ust. 1 u.g.n., art. 32 ust. 1 Konstytucji RP.
W związku z powyższym skarżąca wniosła o stwierdzenie nieważności zaskarżonej uchwały.
W uzasadnieniu skargi podniosła, że wprowadzanie w drodze uchwały jakichkolwiek zwolnień w uiszczaniu opłaty adiacenckiej, bądź preferencyjnych warunków jej ponoszenia, a także obciążanie nieruchomości z powodu dokonywania ich podziału, pozostaje poza zakresem upoważnienia ustawowego zawartego w art.146 ust. 2 u.g.n.
W dalszej części skarżąca uznała, że zawarty w uchwale zapis przewidujący zwolnienia od opłaty adiacenckiej jest również sprzeczny z art. 144 ust. 1 u.g.n., który nie przewiduje wyjątków od obowiązku nakładania tego rodzaju daniny.
W ocenie skarżącej, postanowienia § 1 ust. 2 i 3 uchwały naruszają również przepis art. 148 ust. 4 u.g.n. Nie jest bowiem dopuszczalne zwolnienie właściciela nieruchomości od obowiązku zapłaty opłaty adiacenckiej, w przypadku gdy poniesie on opłatę partycypacyjną w arbitralnie określonej wysokości. Ponadto zapisy te godzą w wyartykułowaną konstytucyjnie zasadę równości, bowiem mogą prowadzić do nierównego traktowania właścicieli, którzy uiścili opłaty partycypacyjne i z tego powodu zwolnieni zostali z obowiązku zapłaty opłaty adiacenckiej i właścicieli, którzy opłaty partycypacyjnej nie ponieśli i którym wymierzono opłaty adiacenckie.