Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Żak, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.), Protokolant Starszy sekretarz sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 12 kwietnia 2017 r. sprawy ze skargi P.B. na akt Starosty z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie odmowy zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu I. uchyla zaskarżony akt ; II. uznaje obowiązek Starosty do dokonania na rzecz P. B. zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu w wysokości 425 (czterysta dwadzieścia pięć) złotych; III. zasądza od Starosty na rzecz P.B. kwotę 697 (sześćset dziewięćdziesiąt siedem) złotych - tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Wnioskiem z 12 października 2016 r. P.B. zwrócił się do Starosty o zwrotu opłaty w wysokości 425 zł za wydanie karty pojazdu dla samochodu Ford Escort o numerze rejestracyjnym [...].
Pismem z [...] Starosta odmówił zwrotu żądanego świadczenia ze względu na upływ dziesięcioletniego terminu przedawnienia. Dodał, że bieg przedawnienia roszczenia o zwrot nienależnie pobranej opłaty za kartę pojazdu rozpoczyna się od dnia spełnienia świadczenia, w związku z czym w niniejszej sprawie powyższe roszczenie uległo przedawnieniu 7 lipca 2015 r.
W wezwaniu z 17 listopada 2016 r. (data nadania), P.B. wezwał organ do usunięcia naruszenia prawa polegającego na odmowie stwierdzenia uprawnienia do zwrotu części opłaty za wydanie karty pojazdu.
Skargę (wysłaną 12 stycznia 2017 r.), na akt odmowy Starosty z [...] w sprawie stwierdzenia uprawnienia do zwrotu nienależnie zapłaconej części opłaty za wydanie karty pojazdu, do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach złożył reprezentowany przez adwokata P. B. Autor skargi zaskarżonemu aktowi zarzucił naruszenie: art. 6, art. 7, art. 8, art. 77 § 1 i § 4 kpa, naruszenie prawa materialnego poprzez zastosowanie w sprawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu w sytuacji jego niezgodności z art. 77 ust. 4 pkt 2 i ust. 5 Prawo o ruchu drogowym oraz z art. 92 ust. 1 i art. 217 Konstytucji RP, naruszenie prawa materialnego poprzez niezastosowanie art. 90 akapit pierwszy Traktatu Wspólnot Europejskich (obecnie art. 110 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej), który sprzeciwia się opłacie związanej z wydaniem pierwszej karty pojazdu sprowadzonego z innego państwa członkowskiego oraz niezastosowanie zasady pierwszeństwa prawa wspólnotowego, z której wynika, iż organ krajowy stosujący prawo jest obowiązany pominąć normę krajową w zakresie, w jakim jest ona sprzeczna z normą wspólnotową, a w stanie faktycznym sprawy sprzeczny z art. 90 akapit pierwszy TWE, § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu.
Wobec powyższego skarżący wniósł o uchylenie zaskarżonego aktu oraz uznanie obowiązku Starosty do dokonania zwrotu kwoty 425 zł stanowiącej część opłaty za wydanie kart pojazdu oraz o zasądzenie zwrotu kosztów postępowania.
W uzasadnieniu wnoszący skargę podniósł, że skierowane żądania zwrotu opłaty za wydanie karty pojazdu na podstawie § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 28 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu jest sprawą administracyjną, którą organ załatwia w drodze aktu lub czynności, na który przysługuje skarga do sądu administracyjnego. Dodał, że nie jest zasadny zarzut przedawnienia roszczenia, oparty o przepisy Kodeksu cywilnego. Co prawda Sąd Najwyższy w uchwale z 16 maja 2007 r., sygn. akt III CZP 35/07 dopuścił drogę sądową przed sądem powszechnym dla dochodzenia roszczeń o zapłatę, którego podstawę stanowią nienależnie pobrane opłaty za wydanie karty pojazdu, określonej w § 1 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z 29 lipca 2003 r. w sprawie wysokości opłat za kartę pojazdu, nie mniej jednak w rozpatrywanej sprawie, z uwagi na jej charakter administracyjny, przepisy kodeksu cywilnego nie mogą znaleźć zastosowania, a sąd administracyjny nie jest uprawniony do badania zgłoszonego przez organ samorządowy zarzutu przedawnienia roszczenia, co z pewnością mogło by nastąpić, ale wyłącznie w postępowaniu przed sądem powszechnym.