- wysokość górnej krawędzi elewacji frontowej projektowanego obiektu od średniego poziomu terenu przy głównym wejściu do budynku - nie może przekroczyć wysokości gzymsu budynku usługowego przy ul. [...];
- geometria dachu - dach płaski, jednospadowy lub wielospadowy o kącie nachylania do 45° nawiązujący do dachów na istniejących sąsiednich obiektach;
- położenie głównej kalenicy dachu w stosunku do frontu działki w układzie szczytowym;
- wysokość głównej kalenicy dachu - wypadkowa wynikająca z przyjętego kąta nachylenia połaci dachowych i rozstawu ścian zewnętrznych budynku;
- obsługa komunikacyjna terenu - z wykorzystaniem istniejącego zjazdu z ul. [...];
- miejsca postojowe dla samochodów - w granicach terenu inwestycji przewiduje się 2 miejsca postojowe na samochody osobowe.
W oparciu o tak ustalone warunki zabudowy Prezydent Miasta K. decyzję Nr [...] z dnia 7 listopada 2008 r. znak: [...] udzielił S. R. pozwolenia na budowę i zatwierdził projekt budowlany. Decyzja ta została następnie przeniesiona decyzją Prezydenta Miasta K. z dnia 15 grudnia 2009 r. znak: [...] na rzecz ww. Spółki.
W trakcie realizacji tej inwestycji A. S. wystąpił do Wojewody Ś. z wnioskiem o stwierdzenie nieważności decyzji z dnia 7 listopada 2008 r., wskazując, że kwestionowane pozwolenie na budowę jest niezgodne z decyzją o warunkach zabudowy wydaną dla inwestycji objętej tym pozwoleniem. Podniósł, że decyzja o warunkach zabudowy przewiduje trzykondygnacyjny budynek, a budowany budynek ma już trzy kondygnacje i jest budowana czwarta kondygnacja - wysokie poddasze użytkowe z oknami i balkonem. Zarzucił, że wysokość budynku została ograniczona w decyzji o warunkach zabudowy do wysokości sąsiedniego budynku przy ul. [...], zaś wysokość czwartej kondygnacji zdecydowanie ten budynek przewyższa. Wojewoda Świętokrzyski decyzją z dnia 15 maja 2010 r., odmówił stwierdzenia nieważności ww. decyzji o pozwoleniu na budowę.
Od decyzji Wojewody odwołanie wniosła M. S. i ostateczną decyzją z dnia 20 września 2010 r. Główny Inspektor Nadzoru Budowlanego w K. (dalej "GINB") uchylił tą decyzję w całości i stwierdził jej nieważność uznając, że została wydana z rażącym naruszeniem prawa, gdyż pozostaje w sprzeczności z decyzją o warunkach zabudowy. Z decyzji o warunkach zabudowy wynika bowiem, że określone w niej szczegółowe warunki i parametry odnoszą się do budynku trzykondygnacyjnego, zaś projekt budowlany zatwierdzony decyzją z dnia 7 listopada 2008 r. dotyczy budynku czterokondygnacyjnego.
Skarga Spółki na decyzję GINB została oddalona prawomocnym wyrokiem WSA w Warszawie z dnia 31 maja 2011 r. Wobec powyższego, inwestor podjął działania w celu uzyskania pozwolenia na wznowienie robót.
Jak wskazało Kolegium, z akt sprawy wynika, że PINB dwukrotnie wydał decyzje o wznowieniu robót budowlanych, które zostały następnie uchylone w trybie odwoławczym, a sprawa przekazana organowi pierwszej instancji do ponownego rozpoznania. Ostateczną decyzją z dnia 20 października 2014 r. PINB odmówił Spółce zatwierdzenia projektu budowlanego zamiennego i udzielenia pozwolenia na wznowienie robót budowlanych przy budowie budynku usługowo-mieszkalnego. Obecnie przed organami nadzoru budowlanego nie toczy się żadne postępowanie w tej sprawie.