Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędziowie Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędzia WSA Danuta Kuchta, Protokolant Sekretarz sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 14 września 2006 r. sprawy ze skarg Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w W. Oddział w K. na decyzje Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...], [...], [...], [...] w przedmiocie opłat za korzystanie ze środowiska I. uchyla zaskarżone decyzje z dnia [...] znak: [...], [...], [...], [...], to jest w części utrzymującej w mocy decyzje organu I instancji określającą wysokość zaległości z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska dla Dyrektora Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w W. Oddział w K.; II. stwierdza, że uchylone decyzje w zaskarżonej części nie podlegają wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku; III. zasądza od Samorządowego Kolegium Odwoławczego na rzecz Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad w W. Oddział w K. kwotę 1.600 (jeden tysiąc sześćset) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania.
II SA / Ke 919/ 05
Uzasadnienie
Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze po rozpatrzeniu odwołań Wniesionych przez Prezydenta Miasta O. Ś., Dyrektora Generalnej Dyrekcji Dróg Krajowych i Autostrad W W., Zarządu Dróg Wojewódzkich w K. i Zarząd Powiatu O. od decyzji Marszałka Województwa z dnia [...], określającej wysokość zaległości z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska / wprowadzanie wód opadowych lub roztopowych, pochodzących z powierzchni zanieczyszczonych o trwałej nawierzchni, ujętych w systemy kanalizacyjne, z wyjątkiem kanalizacji ogólnospławnej/ z terenu miasta O. Ś. za I kwartał 2002 r. w kwotach odpowiednio 3168, 45zł, 2053,80zł, 1718,76zł i 5340,24zł - na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa utrzymało zaskarżoną decyzję w mocy.
Trzema kolejnymi decyzjami z tego samego dnia Samorządowe Kolegium Odwoławcze utrzymało w mocy trzy decyzje Marszałka Województwa z dnia [...] określające wysokość takich samych opłat od tych samych zarządców dróg za I, II, III i IV kwartał 2002 r.
W uzasadnieniach wszystkich tych decyzji Samorządowe Kolegium Odwoławcze wskazało, że organ I instancji orzekł o wysokości zobowiązania z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska za kolejne kwartały 2002 r., według szczegółowego wyliczenia, przedstawionego w załącznikach nr 1-4 do decyzji. W pkt 2 osnowy decyzji organ zobowiązał podmioty korzystające ze środowiska do naliczenia odsetek z tytułu zaległości, wskazując termin płatności należnej opłaty. Uzasadniając decyzje - wydane na podstawie przepisów art. 275, 281 ust.1, 288 ust.1 ustawy z dnia 27.04.2001 r. Prawo ochrony środowiska, rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 9.10.2001 r. w sprawie opłat za korzystanie ze środowiska/ Dz. U. Nr 130 poz. 1453 ze zm./, art. 20 ust. 4 i art. 22 ustawy o drogach publicznych, § 101 i 106 rozporządzenia Ministra Transportu i Gospodarki Morskiej z dnia 2.03.1999r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać drogi publiczne i ich usytuowanie/ Dz. U. Nr 43 poz. 430/, art. 21 § 2 oraz § 2 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24.12.2002r. w sprawie naliczania odsetek za zwłokę i art. 53 § 3 Ordynacji podatkowej Marszałek Województwa wyjaśnił, że postępowanie w przedmiotowej sprawie zostało wszczęte w dniu 20.08.2003r., w celu wydania decyzji określającej wysokość zobowiązania z tytułu opłat za korzystanie ze środowiska za I, II, III, IV kwartał 2002 r. i I kwartał 2003 r., po otrzymaniu w dniu 5 maja 2003 r. z Urzędu Miasta w O. Ś. zaległych sprawozdań kwartalnych z wyliczonymi opłatami za wprowadzanie wód opadowych lub roztopowych pochodzących z powierzchni zanieczyszczonych o trwałej nawierzchni i ustaleniu, że opłaty nie zostały uiszczone. Dalej organ
I instancji przedstawił szczegółowo tok postępowania w sprawie oraz ustalenia stanu faktycznego, dotyczące zwłaszcza określenia podmiotów zobowiązanych do ponoszenia opłat i stwierdził, że w jego ocenie poszczególni zarządcy dróg są podmiotami faktycznie korzystającymi z kanalizacji deszczowej, z której ścieki deszczowe z dróg wprowadzają bezpośrednio do ziemi lub wód, a zatem są podmiotami zobowiązanymi do ponoszenia opłat z tego tytułu. Zarządcy dróg nie wykazali, że korzystającymi z tych urządzeń są inne podmioty, nie kwestionowali ustaleń co do tego, że sieci kanalizacyjne, którymi odprowadzane są wody opadowe z dróg , którymi zarządzają, nie należą do Gminy O. Ś.. Nie kwestionowali także tego, że spornymi ulicami zarządzają oraz, że nie posiadają umów dotyczących odprowadzania wód opadowych do sieci, będącej własnością innego podmiotu. Brak takich umów świadczy, jak to wywodzi organ I instancji, że zarządcy dróg traktują kanalizację "jak własną". Tytuł prawny zarządców dróg do urządzeń kanalizacyjnych wynika z prawa do zarządzania drogami / art. 20 ust. 4 ustawy o drogach/ i objętego tym zarządzeniem obowiązku odwadniania dróg oraz z prawa trwałego zarządu do nieruchomości / art. 22 ustawy o drogach publicznych/. W takim stanie faktycznym i prawnym za uzasadnione zdaniem Marszałka jest przyjęcie domniemania faktycznego, że urządzenia kanalizacyjne, odwadniające drogi były budowane przez podmioty budujące te drogi a więc zarządców dróg.