Zgodnie z uchwałą Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 9 grudnia 2013r. I OPS 5/13 - krąg uprawnionych do świadczenia pielęgnacyjnego (a więc świadczenia opiekuńczego) wyznacza kodeks rodzinny i opiekuńczy. Dalszym krewnym pomoc przysługuje tylko wówczas, gdy niepełnosprawny nie ma innej osoby spokrewnionej w pierwszym stopniu lub gdy nie może ona sprawować nad nim opieki. Mając na uwadze, że zgodnie z art. 2 pkt 2 ustawy o świadczeniach rodzinnych również specjalny zasiłek opiekuńczy jest formą świadczenia opiekuńczego, tak więc skoro zgodnie z art. 16 a ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych jednoznacznie wynika, że specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje osobom, na których zgodnie z przepisami ustawy kodeks rodzinny i opiekuńczy ciąży obowiązek alimentacyjny, to tym samym uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego ma zastosowanie również przy ustalaniu prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego. Należy wskazać, że specjalny zasiłek opiekuńczy ma wspierać, a nie zastępować rodzinę w jej funkcjach opiekuńczych, a więc pomagać tam, gdzie osobą niepełnosprawną zajmuje się ktoś, na kim ciąży obowiązek alimentacyjny w pierwszej kolejności i kto zdecyduje się na rezygnację z zatrudnienia.
Sąd w składzie orzekającym w niniejszej sprawie w pełni podziela stanowisko, że specjalny zasiłek opiekuńczy uzyska osoba dalsza w stosunku bliskości do potrzebującej pomocy dopiero w sytuacji, gdy nie ma osoby zobowiązanej w pierwszej kolejności do alimentacji albo gdy taka osoba nie będzie w stanie sprawować opieki nad potrzebującą. Należy podkreślić, że specjalny zasiłek opiekuńczy nie jest skierowany do kogokolwiek z rodziny, w zależności od tego, kto się tej opieki podejmuje, jest to świadczenie przeznaczone wyłącznie dla określonej kategorii osób. I nie można aprobować sytuacji, że to rodzina decyduje o tym, komu spośród jej członków winno być przyznane określone świadczenie, decyduje o tym przepis prawa regulujący daną sytuację.
Dodatkowo należy wskazać, że zgodnie z treścią art. 16 a ust. 1 ustawy o świadczeniach rodzinnych, specjalny zasiłek opiekuńczy przysługuje osobom, na których ciąży obowiązek alimentacyjny, jeżeli rezygnują z zatrudnienia w związku koniecznością sprawowania stałej opieki nad osobą legitymującą się orzeczeniem o znacznym stopniu niepełnosprawności. Mowa w tym przepisie o opiece sprawowanej w sposób stały ciągły, a jak wynika z oświadczenia skarżącej A. W. ( karta 32 akt administracyjnych) zajmuje się ona babcią ok. 6 godzin dziennie a dotykowo 2-3 razy w tygodniu dojeżdża na uczelnie na zajęcia tym samym nie można uznać, że spełnia również te warunki do uzyskania przedmiotowego świadczenia.
Reasumując podkreślić należy, że decyzja w sprawie ustalenia prawa do specjalnego zasiłku opiekuńczego nie ma charakteru decyzji uznaniowej, co oznacza, że wnioskodawca powinien spełnić przewidziane prawem wymogi, gdyż tylko wówczas istnieje podstawa prawna do jej wydania zgodnie z żądaniem strony. Tym samym, odmawiając przyznania A. W. specjalnego zasiłku opiekuńczego z uwagi na nie spełnienie wymogów ustawy o świadczeniach rodzinnych Samorządowe Kolegium Odwoławcze działało zgodnie z prawem.
Mając powyższe na uwadze skarga jako niezasadna podlegała oddaleniu o czym Wojewódzki Sąd Administracyjny orzekł na podstawie art. 151 p.p.s.a.