Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Sędziowie Asesor WSA Jacek Kuza,, Asesor WSA Sylwester Miziołek, Protokolant Referent stażysta Andrzej Stolarski, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 27 lipca 2006 r. sprawy ze skargi J.S. i J. S. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie usunięcia nieprawidłowości I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku.
Decyzją z dnia [...] Powiatowy Inspektor Nadzoru Budowlanego w S., na podstawie art. 66 ust. 1 pkt 2, art. 83 ust. 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane oraz art. 10 § 2 i 108 § 1 kpa, nakazał zarządcom J. i J.S. w trybie natychmiastowym zlikwidować nieprawidłowo wykonane podłączenie kuchni węglowej, znajdującej się w budynku mieszkalnym w S. przy ulicy S., do kanału dymowego znajdującego się w budynku mieszkalnym w S. przy ulicy S., stanowiącego własność N. i S. Z. oraz zakazał użytkowania w budynku będącym w zarządzie J.i J. S., pomieszczeń bezpośrednio przylegających do przedmiotowego trzonu kuchennego, do czasu usunięcia nieprawidłowości. Organ I-szej instancji w uzasadnieniu swojej decyzji ustalił, że ze złożonej przez S. Z. opinii kominiarskiej wynika, iż do kanału dymowego znajdującego się w budynku przy ulicy S., samowolnie podłączona została kuchnia węglowa z sąsiedniego budynku zarządzanego przez J. i J.S. Stosownie do treści § 145 ust. 1 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie, trzony kuchenne i kotły grzewcze na paliwo stałe mogą być przyłączone wyłącznie do własnego, samodzielnego przewodu kominowego, dymowego o odpowiednim przekroju. Stwierdzona nieprawidłowość z uwagi na zagrożenie życia lub zdrowia ludzi winna być natychmiast wyeliminowana, co reguluje przepis art. 66 ustawy Prawo budowlane. Organ powołał również treść art. 108 § 1 kpa dotyczący możliwości nadania decyzji rygoru natychmiastowej wykonalności, gdy jest to niezbędne ze względu na ochronę zdrowia lub życia ludzkiego.
Rozpoznając odwołanie od tego rozstrzygnięcia wniesione przez J.
i J.S., Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego, decyzją z dnia [...] uchylił je w całości i umorzył postępowanie organu I-szej instancji.
W uzasadnieniu organ podniósł, że w toku postępowania odwoławczego przeprowadzone zostały oględziny w przedmiotowym budynku, w czasie których ustalone zostało, że obowiązek nałożony zaskarżoną decyzją został przez zobowiązanych wykonany poprzez zamurowanie wylotu przewodu kominowego. Uczestniczący w oględzinach J. S. zażądał jednoznacznego wypowiedzenia się co do własności kominów znajdujących się w budynku przy ulicy S., które wedle niego są jego własnością. Oświadczył ponadto, że wydana przez organ I-szej instancji decyzja jest dla niego krzywdząca i się z nią nie zgadza. Wobec wykonania obowiązku przez J. i J. S. nakaz określony w zaskarżonej decyzji, jakkolwiek zasadny, stał się bezprzedmiotowy. Zmiana stanu faktycznego w toku postępowania administracyjnego, między wydaniem decyzji w pierwszej instancji, a rozpatrzeniem odwołania, zobowiązuje organ odwoławczy do uwzględnienia nowego stanu faktycznego. Dlatego zaskarżoną decyzję należało uchylić i umorzyć postępowanie organu I-szej instancji.
Skargę od tego rozstrzygnięcia do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego złożyli J. i J. S. zarzucając, że zapadło ono z naruszeniem prawa procesowego, a to bez uprzedniego zbadania zasadności zarzutów podnoszonych w odwołaniu. Tym samym, w ocenie skarżących naruszony został ich słuszny interes jako strony, a decyzja organu odwoławczego jest dla nich "mocno" krzywdząca. Wskazując na powyższe, wnieśli o "zmianę zaskarżonej decyzji przez uznanie decyzji Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego za nieuzasadnioną". W motywach skargi podnieśli, że nakaz likwidacji podłączenia wykonali "jedynie w obawie przed grożącymi ... konsekwencjami", co nie oznacza, że go aprobowali. Organ II-giej instancji nie zajął się w ogóle rozpoznaniem merytorycznym złożonego przez nich odwołania i nie ocenił zasadności podnoszonych zarzutów "zasłaniając się formalnymi przesłankami", a jest to stanowisko błędne jak i sama zaskarżona decyzja.