Sprawa ze skargi na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia NSA Anna Żak, Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Asesor WSA Agnieszka Banach (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Joanna Dziopa, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 listopada 2019 r. sprawy ze skargi K.S. na decyzję Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie z dnia 9 sierpnia 2019 r. nr [...] w przedmiocie odmowy potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych oddala skargę.

Uzasadnienie strona 1/7

Zaskarżoną decyzją z dnia 9 sierpnia 2019 r. nr [...] Szef Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych w Warszawie (zwany dalej "organem") utrzymał w mocy decyzję własną z dnia 20 marca 2019 r. nr [...], odmawiającą K.S. potwierdzenia statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych.

W uzasadnieniu zaskarżonego rozstrzygnięcia organ wskazał, że, po ponownym rozpatrzeniu sprawy z wniosku K.S. o potwierdzenie statusu działacza opozycji antykomunistycznej lub osoby represjonowanej z powodów politycznych, nie znalazł podstaw do uchylenia lub zmiany decyzji o odmowie przyznania skarżącemu ww. statusu na mocy przepisów ustawy z dnia 20 marca 2015 r. o działaczach opozycji antykomunistycznej oraz osobach represjonowanych z powodów politycznych (tekst jedn. Dz. U. z 2018 r. poz. 690 ze zm., zwanej dalej "ustawą"). Organ przytoczył treść art. 2 i art. 5 ust. 1 ustawy i stwierdził, że w świetle powyższych przepisów materiał dowodowy zebrany w aktach sprawy nie potwierdza antykomunistycznej działalności skarżącego.

Dalej organ wskazał, że we wniosku skarżący podał, iż najbardziej aktywną działalność prowadził w okresie od 1986 r. do 1990 r., bowiem od najmłodszych lat żył w atmosferze patriotycznej i szybko dojrzał do wykonywania zadań wchodzących w działalność podziemia: kolportował ulotki, pisma Solidarności, plakatował miejsca publiczne, uczestniczył w zebraniach antykomunistycznych. Na potwierdzenie powyższego skarżący przedstawił oświadczenie matki, zaś pismem z dnia 2 stycznia 2019 r. także oświadczenia świadków: H.G., J.P., M.S. J.M., S.M., J.G., H. P. i A.P., którzy potwierdzili zaangażowanie skarżącego w działalność antykomunistyczną. Skarżący przedstawił ponadto kserokopię legitymacji przynależności do NSZZ RI "Solidarność", kopię publikacji książkowej oraz decyzję Prezesa Instytutu Pamięci Narodowej z 16 maja 2016 r., w której organ ten stwierdził, że K.S. nie był pracownikiem, funkcjonariuszem lub żołnierzem organów bezpieczeństwa państwa, a w archiwach Instytutu nie zachowały się dokumenty wytworzone przez stronę lub przy jej udziale w ramach czynności wykonywanych przez nią w charakterze tajnego informatora lub pomocnika przy operacyjnym zdobywaniu informacji przez organy bezpieczeństwa państwa.

Pismem z dnia 9 listopada 2019 r. Instytut Pamięci Narodowej wyjaśnił, że w wyniku przeprowadzonej kwerendy w sprawie nie odnaleziono dokumentów potwierdzających spełnienie przez skarżącego wymogów z art. 2 i 3 ustawy.

Mając powyższe na uwadze organ orzekający zwrócił się o zaopiniowanie wniosku skarżącego przez Wojewódzką Radę Konsultacyjną do Spraw Działaczy Opozycji Antykomunistycznej oraz Osób Represjonowanych z Powodów Politycznych w Kielcach. Rada ta w dnia 7 lutego 2019 r. podjęła uchwałę nr 4/2019 jednogłośnie negatywnie opiniując wniosek skarżącego. W uzasadnieniu uchwały Rada wskazała, że relacja skarżącego dotycząca wykonywanych przez niego działań jest bardzo ogólnikowa, a fakty, które przytacza niekoniecznie związane są z działalnością antykomunistyczną. Rada nie zaprzeczyła, że skarżący poprzez rodziców - działaczy mógł mieć styczność z otrzymywanymi przez nich materiałami do kolportażu i mógł być wykorzystywany przez nich do pomocy (roznoszenia ulotek) jednak te działania były sporadyczne. Potwierdzenie ww. okoliczności odzwierciedla relacja świadka H.P., który nie wykonywał ze skarżącym żadnych czynności tylko opisał czynności wykonywane przez skarżącego jako zasłyszane od osób trzecich. W posiedzeniu Rady brał udział skarżący wraz ze świadkiem.

Strona 1/7