Sprawa ze skargi na decyzję Wojewody w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Beata Ziomek, Asesor WSA Sylwester Miziołek, Protokolant Sekretarz sądowy Celestyna Niedziela, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 3 kwietnia 2007 r. sprawy ze skargi A.T. i T.T. na decyzję Wojewody z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości I. uchyla zaskarżoną decyzję oraz poprzedzającą ją decyzję organu I instancji; II. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie polega wykonaniu do czasu uprawomocnienia się wyroku.

Uzasadnienie strona 1/2

II SA / Ke 68 / 07

Uzasadnienie

Decyzją z dnia [...] działający z upoważnienia Starosty Powiatowego Geodeta Powiatowy na podstawie art. 124 ust. 1,2,4,7 oraz art. 128 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997r. o gospodarce nieruchomościami ograniczył korzystanie z nieruchomości położonej w obrębie B. gm. M., oznaczonej jako działka nr 50, stanowiącej własność A. i T.T., poprzez udzielenie spółce K.. w T. zezwolenia na przeprowadzenie gazociągu wysokiego ciśnienia DN 200,6,3 Mpa przez tę działkę; zobowiązał Spółkę K. do przywrócenia nieruchomości do stanu poprzedniego niezwłocznie po zakończeniu robót wymienionych w pkt 1 pod rygorem wypłaty odszkodowania za powstałe szkody.

W odwołaniu od tej decyzji A. I T.T. zarzucili, że w dniu 16 stycznia 2006r. złożyli odwołanie od decyzji o ustaleniu lokalizacji celu publicznego z dnia 28 grudnia 2005r., że gazociąg jest budowany dla zaspokojenia potrzeb prywatnego Zakładu T., którego jedynym właścicielem jest obcokrajowiec w związku z czym nie może być mowy o celu publicznym oraz, że decyzja Starosty narusza przepisy kodeksu cywilnego dotyczące własności.

Zaskarżoną decyzją Wojewoda, po rozpatrzeniu tego odwołania, na podstawie art. 138 § 1 pkt 2 w zw. z art. 127 § 1 i 2 kpa oraz art. 9a w zw. z art. 124 ust. 1,2,4 i 6 ustawy o gospodarce nieruchomościami utrzymał w mocy zaskarżoną decyzję w pkt 1, uchylił zaskarżoną decyzję w punkcie 2 i w tym zakresie orzekł spółkę K. do przywrócenia nieruchomości niezwłocznie po zakończeniu robót wymienionych w punkcie 1" oraz dodał punkt 3 którym orzekł, że jeżeli przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego stanie się niemożliwe albo spowoduje nadmierne trudności lub koszty, bądź na skutek zrealizowanej inwestycji zmniejszy się wartość nieruchomości, w odrębnej decyzji ustalone zostanie odszkodowanie za wynikłe z tego tytułu szkody.

W uzasadnieniu Wojewoda wskazał, że przeznaczenie nieruchomości na cel publiczny uregulowane zostało decyzją Wójta Gminy z dnia [...]. dotyczącą ustalenia na rzecz spółki K. lokalizacji celu publicznego w zakresie urządzeń infrastruktury technicznej służących do przesyłania gazu poprzez budowę sieci gazowej w/c, na terenie gminy M. oraz S. dla potrzeb Zakładu T. w miejscowości B. i B., której zasięg uwzględnia przebieg gazociągu DN-200mm,6,3 Mpa ze strefą kontrolowaną 6m także przez działkę Nr 50. Decyzja ta stała się prawomocna w dniu 17 lutego 2006r i podlega wykonaniu. Z wnioskiem o wydanie na podstawie art. 124 ustawy o gospodarce nieruchomościami decyzji ograniczającej własność Spółka K. wystąpiła pismem z dnia 25 września 2006r., uzasadniając wniosek tym, że pomimo przeprowadzonych negocjacji ze współwłaścicielami nieruchomości, strony nie doszły do porozumienia. Do wniosku załączono m. in. dokumenty z przeprowadzonych rokowań, uwierzytelnioną kopię decyzji nr [...] Wójta Gminy M. z dnia [...] wraz z załącznikiem graficznym, wypis oraz wyrys z ewidencji gruntów oraz odpis z księgi wieczystej. Pismem z dnia 3.10.2006r. strony zostały powiadomione o wszczęciu postępowania, w dniu 18.10.2006r. przeprowadzono rozprawę administracyjną z udziałem przedstawiciela inwestora oraz T.T.. W trakcie tej rozprawy strony podtrzymały swoje propozycje: współwłaściciel nieruchomości, określając wysokość wynagrodzenia za udostępnienie działki Nr 50 celem przeprowadzenia gazociągu na kwotę 48.000zł. zaś przedstawiciel spółki K. wnosząc o wydanie decyzji z uwagi na brak zgody na zawarcie umowy na drodze cywilnoprawnej za cenę 12.000zł. Wojewoda wskazał, że realizacja inwestycji mieści się w katalogu celów publicznych, o jakich mowa w art. 6 pkt 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, który do celów tych zalicza m. in. budowę i utrzymanie ciągów drenażowych, przewodów i urządzeń służących do przesyłania płynów, pary, gazów i energii elektrycznej, a także innych obiektów i urządzeń niezbędnych do korzystania z tych przewodów. Spółka K. jest podmiotem, o jakim mowa w art.124 ust. 2 ugn i załączone przez nią dokumenty z rokowań są prawidłowe. Brak chęci podpisania dobrowolnej umowy w sprawie udostępnienia inwestorowi nieruchomości na warunkach finansowych proponowanych przez właścicieli w żaden sposób nie uchybia prawidłowości przeprowadzonych rokowań. Zarzut naruszenia uregulowań, zawartych w kodeksie cywilnym dotyczących posiadania nieruchomości jest bezzasadny, bowiem brak dojścia do porozumienia na drodze czynności cywilnoprawnej umożliwia inwestorowi, po spełnieniu określonych warunków, wystąpienie z wnioskiem do starosty w trybie art. 124 ugn. Przepisy art. 124 reguluje szczególny przypadek wywłaszczenia. Obowiązują tu odmienne zasady dotyczące ustalania i wypłaty odszkodowań. Wysokość odszkodowania może bowiem zostać określona w odrębnej decyzji dopiero po zakończeniu realizacji inwestycji i po stwierdzeniu, że przywrócenie nieruchomości do stanu poprzedniego jest niemożliwe albo powoduje nadmierne trudności lub koszty. Za taką kolejnością przemawia brak możliwości oszacowania wartości poniesionych szkód jak też obiektywnej oceny zmniejszenia się wartości nieruchomości przed realizacją w/w inwestycji. Odnosząc się do zarzutu, iż w dniu 16 stycznia 2006r, zostało złożone odwołanie od decyzji Wójta Gminy M. z dnia [...]. Wojewoda wskazał, iż w aktach sprawy znajduje się decyzja, która z dniem 17.02.2006r. stała się prawomocna i na dzień wydania decyzji w przedmiocie ograniczenia sposobu korzystania z nieruchomości była wiążąca i podlegała wykonaniu. Decyzja lokalizacyjna znajduje się w obrocie prawnym, nie jest ona przedmiotem postępowania w żadnym z nadzwyczajnych trybów jej wzruszenia, dlatego też nie ma podstaw do jej kwestionowania.

Strona 1/2