Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędziowie Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Starszy sekretarz sądowy Małgorzata Rymarz, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 15 grudnia 2010 r. sprawy ze skargi D.W. na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie zasiłku celowego I. oddala skargę; II. przyznaje od Skarbu Państwa (Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach) na rzecz adwokata R.B. kwotę 292,80 (dwieście dziewięćdziesiąt dwa 80/100) złotych, w tym VAT w kwocie 52,80 (pięćdziesiąt dwa 80/100) złotych, tytułem zwrotu kosztów nieopłaconej pomocy prawnej udzielonej z urzędu.
Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze, po rozpatrzeniu odwołania D. W. od decyzji wydanej przez działającego z upoważnienia Prezydenta Miasta K., Kierownika Rejonu Opiekuńczego Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie z dnia [...], znak: [...], dotyczącej odmowy przyznania pomocy społecznej w postaci zasiłku celowego w miesiącu czerwcu 2010 r. w kwocie 500 zł z przeznaczeniem na pokrycie kosztów pobytu na szkoleniu w W., na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 kpa, utrzymało w mocy zaskarżoną decyzję organu I instancji.
Organ orzekał w następującym stanie faktycznym.
Wnioskiem z dnia 1.06.2010 r. D. W. wystąpił do Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie z prośbą o przyznanie zasiłku celowego z przeznaczeniem na pokrycie kosztów pobytu na szkoleniu w W. w kwocie 500 zł oraz na leczenie, środki czystości i leki.
Po rozpatrzeniu wniosku Kierownik Rejonu Opiekuńczego Miejskiego Ośrodka Pomocy Rodzinie decyzją z dnia [...], znak: [...], udzielił pomocy w postaci zasiłku celowego na dofinansowanie kosztów leczenia, zakupu odzieży i środków higienicznych w miesiącu czerwcu 2010r. w wysokości 100 zł, natomiast opisaną na wstępie decyzją odmówił przyznania wnioskodawcy pomocy społecznej na pokrycie kosztów pobytu na szkoleniu w W.
W odwołaniu od decyzji odmownej, D. W. podniósł, iż zdaniem pomocy społecznej dochód w wysokości 477 zł miesięcznie jest wystarczający na zabezpieczenie pobytu na szkoleniu w W., zorganizowanego przez MUP w celu podniesienia kwalifikacji. Wyjaśnił, iż MUP skierował go na kurs, ale nie wyposażył w żadną zaliczkę na pokrycie kosztów pobytu poza miejscem zamieszkania. Dodał, iż z uwagi na brak środków finansowych zwrócił się o pomoc do Ośrodka Pomocy Społecznej, od którego otrzymał bilet kredytowany na przejazd koleją z tytułu pomocy społecznej. Jego zdaniem, zgodnie z Konstytucją, to państwo winno ponieść koszty związane ze szkoleniem, bowiem żądanie od osoby niepełnosprawnej regulowania takich zobowiązań to "nadużycie". W dalszej części odwołania krytycznie odniósł się do funkcjonowania aparatu urzędniczego, wskazując iż decyzja MOPR "jest skandaliczna".
Rozpatrując sprawę ponownie w wyniku wniesionego odwołania, Samorządowe Kolegium Odwoławcze przywołało treść art. 8 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (t.j. Dz. U. z 2009 r. Nr 175, poz. 1362 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, oraz § 1 pkt 1 lit.a rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 29 lipca 2009 r. w sprawie zweryfikowanych kryteriów dochodowych oraz kwot świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej (Dz. U. z 2009 r. Nr 127, poz. 1055), zgodnie z którymi prawo do świadczeń pieniężnych z pomocy społecznej przysługuje osobie samotnie gospodarującej, której dochód nie przekracza kwoty 477 zł, przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednego z powodów wymienionych w art. 7 pkt 2-15 lub innych okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy społecznej.