Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Krzysztof Armański, Sędzia WSA Beata Ziomek, Protokolant Starszy inspektor sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 7 listopada 2019 r. sprawy ze skargi J.M. na decyzję Świętokrzyskiego Państwowego Wojewódzkiego Inspektora Sanitarnego w Kielcach z dnia 11 czerwca 2019 r. znak: [...] w przedmiocie choroby zawodowej oddala skargę.
Zaskarżoną decyzją z dnia 11 czerwca 2019 r. znak: [...] Świętokrzyski Państwowy Wojewódzki Inspektor Sanitarny w Kielcach, po rozpatrzeniu odwołania J.M., utrzymał w mocy decyzję Państwowego Powiatowego Inspektora Sanitarnego w Kielcach z dnia 19 lutego 2019 r. znak: [...] o braku podstaw do stwierdzenia u J.M. choroby zawodowej, tj. alergicznego kontaktowego zapalenia skóry wymienionego w poz. 18.1 wykazu chorób zawodowych, stanowiącego załącznik do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 czerwca 2009 r. w sprawie chorób zawodowych (tekst jedn. Dz. U. z 2013 r. poz. 1367) zwanego dalej "rozporządzeniem".
W uzasadnieniu powyższego rozstrzygnięcia organ odwoławczy wskazał, że sprawa choroby zawodowej J.M. była już przedmiotem rozpoznania Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach, który prawomocnym wyrokiem z dnia 18 kwietnia 2018 r. sygn. akt II SA/Ke 137/18 uchylił decyzję organu odwoławczego z dnia 2 stycznia 2018 r. znak: NSP.906.1.11.2017 oraz poprzedzającą ją decyzję organu pierwszej instancji z dnia 25 września 2017 r. znak: SEIII-412/111/13 niestwierdzającą u wyżej wymienionego choroby zawodowej. Sąd wskazał na niedostateczne wyjaśnienie kwestii nierozpoznania przez jednostki orzecznicze choroby zawodowej.
Dalej organ odwoławczy przedstawił następujący stan faktyczny i prawny sprawy.
W dniu 14 listopada 2013 r. skarżący dokonał zgłoszenia podejrzenia ww. choroby zawodowej, wskazując jako jej przyczynę narażenie na: farby, rozpuszczalnik (prace z malarzem), emulsje (praca na wiertarkach), cement, beton, środki chemiczne w zaprawie, kurz, pyły i gazy drażniące (praca w spawalni, usuwanie wypalonych uzwojeń stojanu alternatorów, elektrowłączników i przekaźników), środki drażniące skórę (płyn do mycia części z aluminium, stojanów i elektrowłączników), oleje i smary (prace przy demontażu silników i podzespołów), sodę kaustyczną, opary chemiczne i wilgoć (myjnia i suszarnia) - postępowanie wszczęte 15 listopada 2013 r.
Organ pierwszej instancji ustalił, że J.M. z przerwami pracował, w latach 1977 - 2010 (od 23 kwietnia 2011 r. pobiera rentę z ogólnego stanu zdrowia), w następujących zakładach:
1. W okresie od 1 września 1977 r. do 30 kwietnia 1991 r. zatrudniony był w Iławskich Zakładach Naprawy Samochodów S.A w Iławie (aktualnie: Zakłady Mięsne Henryk Kania S.A. w Pszczynie) kolejno na stanowiskach: ślusarz, ślusarz narzędziowy, elektromechanik napraw pojazdów samochodowych oraz elektromonter napraw pojazdów samochodowych, gdzie podczas wykonywania różnorodnych czynności zawodowych miał kontakt z płynem do mycia części aluminiowych, rozpuszczalnikami, w tym z rozpuszczalnikiem nitro, ropą, smarami, olejami maszynowymi, silnikowymi i hydraulicznymi, farbami, farbami nitro, minią, naftą, kalafonią, kwasem solnym, płynami silnikowymi, lakierami, emulsjami, sodą kaustyczną, różnymi metalami oraz elementami metalowymi, z gumy oraz z tworzyw sztucznych.