Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, Sędziowie Asesor WSA Agnieszka Banach, Sędzia WSA Jacek Kuza (spr.), Protokolant Starszy inspektor sądowy Sebastian Styczeń, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 19 kwietnia 2018r. sprawy ze skargi Muzeum [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie odmowy stwierdzenia nieważności decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego oddala skargę.
Samorządowe Kolegium Odwoławcze decyzją z dnia [...], na podstawie art. 138 § 1 pkt 1 i art. 127 § 3 kpa utrzymało w mocy własną decyzję z dnia [...], którą odmówiono stwierdzenia nieważności decyzji Burmistrza Gminy i Miasta C. z dnia [...] o ustaleniu, na rzecz O.P. S.A. [...], lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na budowie bezobsługowej stacji bazowej telefonii komórkowej 18060 T. a _S7, w tym budowie wieży kratowej o wysokości 40m n.p.t., posadowieniu szaf sprzętowych na konstrukcji wsporczej wraz z niezbędnymi obiektami towarzyszącymi (przyłączem elektroenergetycznym i trasą WLZ) na działce o nr ewid.[...], położonej w miejscowości T. a, gm. C..
W uzasadnieniu tej decyzji SKO wyjaśniło, że Burmistrz Gminy i Miasta C., po rozpatrzeniu wniosku O.P. S.A. i przeprowadzeniu stosownego postępowania administracyjnego, ostateczną decyzją z [...] ustalił lokalizację inwestycji celu publicznego dla opisanej wyżej inwestycji.
Wnioskiem z dnia 7 czerwca 2017r. Muzeum [...] wniosło o stwierdzenie nieważności ww. decyzji Burmistrza Gminy i Miasta C. Jako podstawę prawną tego wniosku uzupełnionego pismem z dnia 29 czerwca 2017 r., pełnomocnik strony wskazał przepisy art. 156 § 1 pkt 2 i 5 k.p.a., a w uzasadnieniu wniosku zarzucił, że wskazana decyzja rażąco narusza prawo, tj. przepisy art. 52 ust. 2 pkt 1 oraz art. 53 ust. 3 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Wyjaśnił, że dla nieruchomości sąsiedniej, tj. działki nr [...], położonej w T. , stanowiącej własność Muzeum [...], Burmistrz Gminy i Miasta C. wydał w dniu [...] decyzję Nr [...] o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego dla inwestycji polegającej na rozbudowie edukacyjnego placu zabaw oraz budowie dozorcówki o powierzchni około 100 m². Decyzja ta jest ostateczna. Teren ten obecnie znajduje się w strefie oddziaływania planowanej anteny sektorowej projektowanej stacji bazowej, a zatem wskazany plac zabaw dla dzieci znajduje się w obszarze występowania promieniowania elektromagnetycznego ww. anteny, przekraczającego wartość dopuszczalną. W ocenie pełnomocnika, taki stan rzeczy jest niedopuszczalny z uwagi na zagrożenie życia i zdrowia ludzi, a wskazana decyzja lokalizacyjna jest niewykonalna.
Po zawiadomieniu stron o wszczęciu postępowania i jego przeprowadzeniu w trybie nadzwyczajnym, Kolegium nie znalazło podstaw do stwierdzenia nieważności i wydało decyzję z dnia [...], którą odmówiło stwierdzenia nieważności wyżej wskazanej decyzji Burmistrza Gminy i Miasta C. o lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Kolegium Odwoławcze w innym składzie, rozpoznając sprawę z wniosku złożonego odrębnie przez M. S. oraz z wniosku Muzeum [...] z siedzibą w K., o ponowne rozpatrzenie sprawy zakończonej ww. decyzją Kolegium z dnia [...] stwierdziło, że nie znajduje podstaw do jej zmiany bądź uchylenia.
Kolegium podkreśliło, że inny jest zakres i kryteria rozpoznania sprawy o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego - w trybie instancyjnym, a inny w przypadku postępowania nadzwyczajnego prowadzonego w sprawie stwierdzenia nieważności. W zwykłym toku postępowania niedostateczne wyjaśnienie okoliczności sprawy (np. kwestia oddziaływania inwestycji, analizy warunków ochrony środowiska i zdrowia lu- dzi) uzasadnia uchylenie decyzji celem uzupełnienia i sformułowania wyczerpującego uzasadnienia decyzji. Inaczej te kwestie ocenia się w postępowaniu nadzwyczajnym. Rażącym naruszeniem prawa w rozumieniu art. 156 § 1 pkt 2 k.p.a, nie jest każde naruszenie prawa, ale tylko takie naruszenie, w wyniku którego powstają skutki niemożliwe do zaakceptowania z punktu widzenia praworządności. Organ nie jest zobowiązany do przeprowadzenia nowego postępowania dowodowego, ale ma obowiązek dokonać oceny wydanej już decyzji, zgodnie z przepisami obowiązującymi w dacie jej wydania.