Sprawa ze skargi na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia
Sentencja

Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Beata Ziomek (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Jacek Kuza, Sędzia WSA Dorota Pędziwilk-Moskal, , po rozpoznaniu na posiedzeniu niejawnym w trybie uproszczonym w dniu 18 września 2019 r. sprawy ze skargi B. K. na postanowienie Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia 29 maja 2019 r. znak: [...] w przedmiocie stwierdzenia niedopuszczalności zażalenia I. uchyla zaskarżone postanowienie; II. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz B. K. kwotę 100 (sto) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.

Uzasadnienie strona 1/8

II SA/Ke 555/19

Uzasadnienie

Postanowieniem z dnia 29 maja 2019 r., znak: [...], Wojewódzki Inspektor Nadzoru Budowlanego (WINB) , po dokonaniu czynności kontrolnych w sprawie dopuszczalności zażalenia B. K. na postanowienie Powiatowego Inspektora Nadzoru Budowlanego (PINB) z dnia 20 marca 2019 r., znak: [...], nakazujące w terminie do 30 lipca 2019 r. przedłożyć ocenę stanu technicznego dobudowanego ganku do budynku mieszkalnego jednorodzinnego usytuowanego w S. na działce nr ewid. 78/4 - w części budowlanej oraz instalacyjnej w zakresie instalacji elektrycznych oraz sanitarnych wraz z inwentaryzacją i wskazaniem w części opisowej i graficznej robót budowlanych, jakie należy wykonać celem doprowadzenia budynku do stanu zgodnego z przepisami obowiązującymi w okresie jego budowy z uwzględnieniem lokalizacji obiektu w stosunku do istniejących obiektów i granic z działkami sąsiednimi

- na podstawie art. 134 Kpa stwierdził niedopuszczalność zażalenia.

Uzasadniając powyższe rozstrzygnięcie organ II instancji stwierdził, że w postanowieniu PINB z dnia 20 marca 2019 r., wydanym na podstawie art. 53, art. 56, art. 54 ust. 1 ustawy z dnia 24 października 1974 r. Prawo budowlane w zw. z art. 103 ust. 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane, zawarto skierowane do stron prawidłowe pouczenie, że na postanowienie nie przysługuje zażalenie. Tymczasem w dniu 15 kwietnia 2019 r. do organu I instancji wpłynęło zażalenie B. K., uzupełnione pismem z dnia 26 kwietnia 2019 r. Organ, powołując się na art. 141 § 1 Kpa oraz art. 56 ust. 1 Prawa budowlanego z 1974 r., podkreślił, że w związku z samowolnym zakończeniem dobudowy przedmiotowego ganku do budynku mieszkalnego jednorodzinnego w latach 80. ub. wieku - a więc przed dniem wejścia w życie Prawa budowlanego z 1994 r. - zastosowanie w niniejszej sprawie mają przepisy ustawy Prawo budowlane z 1974 r. Na poparcie swego stanowiska organ przywołał m.in. wyrok NSA z dnia 21 listopada 2017 r. o sygn. II OSK 468/16, w którym wskazano, że skoro zostało wszczęte postępowanie w sprawie samowoli budowlanej obiektu zrealizowanego przed 1 stycznia 1995 r., to stosuje się w tym zakresie przepisy Prawa budowlanego z 1974r., a więc także i przepisy proceduralne dotyczące czynności dowodowych w zakresie samowoli budowlanych w oparciu o Prawo budowlane z 1974 r., a nie Prawo budowlane z 1994 r.

W konsekwencji, zdaniem WINB, skoro ani Kpa, ani ustawa Prawo budowlane z 1974 r. nie przewidują możliwości wniesienia zażalenia na postanowienie nakładające obowiązek przedłożenia oceny technicznej, wniesione zażalenie jest niedopuszczalne. Wyjaśniono jednocześnie, że zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 142 Kpa postanowienie, na które nie służy zażalenie, może być zaskarżone w odwołaniu od decyzji kończącej postępowanie przed organem I instancji.

Strona 1/8