Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Krzysztof Armański (spr.), Sędziowie Sędzia WSA Beata Ziomek, Asesor WSA Agnieszka Banach, Protokolant Karolina Chrapkiewicz, po rozpoznaniu na rozprawie w dniu 21 lutego 2019 r. sprawy ze skargi [...] na decyzję Samorządowego Kolegium Odwoławczego z dnia [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego uchyla zaskarżoną decyzję oraz decyzję organu I instancji.
Decyzją z dnia [...] Samorządowe Kolegium Odwoławcze (dalej SKO) utrzymało w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Burmistrza Miasta i Gminy z dnia [...] w przedmiocie świadczenia pielęgnacyjnego.
Powyższe rozstrzygnięcie zostało wydane w następujących okolicznościach faktycznych i prawnych.
Decyzją z dnia 20.11.2018r. organ I instancji odmówił A. B. prawa do świadczenia pielęgnacyjnego z tytułu rezygnacji z zatrudnienia lub innej pracy zarobkowej w związku ze sprawowaniem opieki nad matką B. B., wskazując, że nie został spełniony warunek art. 17 ust. 1b ustawy z dnia 28.11.2003r. o świadczeniach rodzinnych, ponieważ niepełnosprawność B. B. powstała po 18. roku życia.
Odwołanie od ww. decyzji wniosła A. B., wskazując że jest jedyną osobą, która może sprawować całodobową opiekę nad matką i z tego względu nie może podjąć żadnej pracy.
SKO, utrzymując w mocy zakwestionowane rozstrzygnięcie, podkreśliło, że art. 17 ust. 1b ustawy uzależnia prawo do świadczenia pielęgnacyjnego od daty powstania niepełnosprawności osoby wymagającej opieki (nie później niż do ukończenia przez nią 18 roku życia lub w trakcie nauki w szkole lub w szkole wyższej, jednak nie później niż do ukończenia 25 roku życia). Tymczasem niepełnosprawność u B. B. powstała w 2018r., tj. w wieku 42 lat, wobec czego - ze względu na bezwzględnie obowiązujący przepis art. 17 ustawy organy zobligowane były do odmowy przyznania wnioskowanego świadczenia. SKO nie kwestionowało przy tym faktu, że stan zdrowia B. B. wiąże się z koniecznością sprawowania opieki przez inną osobę - w tym przypadku B. B., na której także ciąży obowiązek alimentacyjny wobec matki.
Skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Kielcach wniosła A. B., powołując się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z dnia 21.11.2014r. sygn. akt K 38/13 i podkreślając, że do momentu uzyskania orzeczenia jej matka była osobą aktywną zawodowo i gdyby nie choroba, nie ubiegałaby się o przedmiotowe świadczenie. Natomiast obecnie B. B. wymaga opieki drugiej osoby, koniecznej do wykonania wszelkich czynności dnia codziennego.
W odpowiedzi na skargę Kolegium wniosło o jej oddalenie, podtrzymując dotychczasową argumentację. Odnosząc się do wniosku strony o uwzględnienie ww. wyroku Trybunału Konstytucyjnego o uznaniu art. 17 ust. 1b ustawy za niezgodny z Konstytucją, organ wskazał, że poprawienie stanu prawnego w tym zakresie należy wyłącznie do ustawodawcy. Natomiast do dnia wydania decyzji ww. regulacja nie została zmieniona, a Kolegium jest zobowiązane do orzekania w oparciu o obowiązującą treść ustawy.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zważył, co następuje.
Zgodnie z art. 3 § 1 oraz art. 145 § 1 ustawy z dnia 30.08.2002r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (tekst jedn. Dz. U. z 2018r. poz. 1302 ze zm.) zwanej dalej p.p.s.a., wojewódzkie sądy administracyjne sprawują kontrolę działalności administracji publicznej pod względem zgodności z prawem, co oznacza, że w zakresie dokonywanej kontroli sąd zobowiązany jest zbadać, czy organy administracji w toku postępowania nie naruszyły przepisów prawa materialnego w sposób, który miał wpływ na wynik sprawy bądź przepisów postępowania w stopniu, który mógł mieć istotny wpływ na wynik sprawy. Sądowa kontrola legalności zaskarżonych orzeczeń administracyjnych sprawowana jest przy tym w granicach sprawy, a sąd nie jest związany zarzutami, wnioskami skargi, czy też powołaną w niej podstawą prawną (art. 134 § 1 p.p.s.a.).