Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach w składzie następującym: Przewodniczący Sędzia WSA Dorota Chobian, Sędzia WSA Renata Detka (spr.), Sędzia WSA Sylwester Miziołek, Protokolant Asystent sędziego Katarzyna Dziubińska, po rozpoznaniu w Wydziale II na rozprawie w dniu 16 października 2008r. sprawy ze skargi J. B. na decyzję Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego z dnia [...] znak: [...] w przedmiocie nakazu rozbiórki I. uchyla zaskarżoną decyzję; II. uchyla decyzję podjętą z upoważnienia Wojewody w dniu [...] znak: [...] oraz utrzymaną nią w mocy decyzję wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta w dniu [...] znak: [...]; III. stwierdza, że zaskarżona decyzja nie podlega wykonaniu do chwili uprawomocnienia się wyroku; IV. zasądza od Wojewódzkiego Inspektora Nadzoru Budowlanego na rzecz J. B. kwotę 757 (siedemset pięćdziesiąt siedem) złotych tytułem zwrotu kosztów postępowania sądowego.
Decyzją z dnia [...], wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta, na podstawie art. 53 i 54 ustawy z dnia 24 października 1974r. Prawo budowlane (Dz.U. nr 38, poz.229) organ nakazał wymienionym w rozdzielniku decyzji właścicielom realności przy ulicy [...] nr [...] w K. wykonać dokończenie rozbiórki oficyny tylnej tej posesji do styku z oficyną boczną przeznaczoną do remontu kapitalnego. Decyzji nadano rygor natychmiastowej wykonalności na podstawie art. 108 ust.1 kpa z uwagi na "stan awaryjny pozostałości budynku oficyny tylnej i wynikające stąd zagrożenie życia użytkowników w/wym posesji".
W uzasadnieniu organ podkreślił, że podczas przeprowadzonej w dniu 17 sierpnia 1992r. wizji lokalnej, przedstawiciel Wydziału Architektury Urzędu Miejskiego stwierdził konieczność dokończenia rozbiórki oficyny tylnej z uwagi na postępującą destrukcję elementów konstrukcyjnych pozostawionych jako pozostałość po dawnym budynku oficynowym. Z uwagi na potencjalne zagrożenie katastrofą budowlaną i związane z tym zagrożenie dla życia użytkowników posesji nadano decyzji rygor natychmiastowej wykonalności.
Rozpoznając odwołanie od tego rozstrzygnięcia wniesione przez dwóch współwłaścicieli nieruchomości J. B. i T. B., decyzją z dnia [...] wydaną z upoważnienia Wojewody, uchylono zaskarżoną decyzję i przekazano sprawę do ponownego rozpatrzenia przez organ I-szej instancji.
Organ odwoławczy podkreślił w uzasadnieniu, że stan faktyczny sprawy nie został dokładnie wyjaśniony i nie zostały w sposób wyczerpujący zebrane materiały dowodowe uzasadniające rozbiórkę budynku, w szczególności organ winien był ustalić, czy zachodzą okoliczności wymienione w art. 47 i 49 Prawa budowlanego z 1974r. Ponadto z uwagi na fakt, że nieruchomość wpisana jest do rejestru zabytków, to stosownie do treści art. 20 i 21 ustawy z dnia 10 lutego 1962r. o ochronie dóbr kultury i muzeach - należało uzyskać stanowisko Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków. Zaskarżona decyzja w dacie jej wydania jest także sprzeczna z ustaleniami wówczas obowiązującego planu szczegółowego zagospodarowania przestrzennego Starego Miasta, wedle którego oficyna tylna przeznaczona została do remontu i adaptacji.
Rozpoznając sprawę ponownie, decyzją z dnia [...], wydaną z upoważnienia Prezydenta Miasta, na podstawie art. 105 § 2 kpa postępowanie w sprawie rozbiórki oficyny tylnej zostało umorzone. W uzasadnieniu organ przytaczając dotychczas podjęte czynności oraz rozstrzygnięcia podkreślił, że postępowanie prowadzone było od 18 listopada 1992r., kiedy to J. S. (współwłaścicielka nieruchomości) powiadomiła Wydział Architektury Urzędu Miasta o przystąpieniu do rozbiórki tego obiektu i zabezpieczeniu pozostałych oficyn na terenie posesji, zgodnie z opinią Wydziału Ochrony Zabytków UM. Współwłaściciel nieruchomości J. B. nie wyrażał zgody na zamierzoną rozbiórkę i zwrócił się z wnioskiem o uchylenie pozwolenia na te roboty. Podczas postępowania odwoławczego toczącego się wskutek odwołania wniesionego od decyzji z dnia [...] o nakazie dokończenia rozbiórki oficyny tylnej, wykonano rozbiórkę tego obiektu, co stwierdzono podczas wizji dokonanej dnia 18 sierpnia 1995r. Fakt ten spowodował, że przestała istnieć możliwość przeprowadzenia ponownego postępowania w tej sprawie.